مولوی عبدالرب مزارزهی بر لزوم آگاهی از وقایع ماه محرم و جایگاه این ماه تأکید کرد و گفت: ما هر ساله در ماه محرم شاهد برنامه های خاصی در کشورمان هستیم، و ضرورت دارد که توسط علما و روحانیون در این ایام برای آگاهی مومنین، در خصوص جایگاه این ماه و دیدگاه اهل سنت نسبت به اهل بیت(ع) و حادثه کربلا، مطالبی بیان شود تا مسلمین بدانند که اهل سنت نیز همانند برادران شیعه در این ماه عزاداری می‌کنند.
وی با اشاره به این مطلب که ماه های حرام در پیش از اسلام نیز وجود داشته و مورد احترام مردم بوده، افزود: پیش از اسلام در میان ماه‌های قمری چهار ماه" رجب، ذی‌القعده، ذی‌الحجه، محرم" حرام بوده که در آن بر طبق سنت های دینی و اعتقادی، حتی در زمان جاهلیت اعراب جنگ و خونریزی حرام بوده پیکار در آن زشت شمرده می‌شد و حتی قبایل اوس و خزرج که ۱۲۰ سال با هم نزاع و پیکار داشتند، در این چهار ماه متارکه جنگ می‌کردند.
امام جمعه موقت کافه بلوچی سرباز ادامه داد: بعد از اسلام هم محرم و دیگر ماه های حرام مورد احترام قرار گرفت، به گونه ای که حضرت محمد(ص) امر به گرفتن روزه در روزهای نهم و دهم محرم کردند و در سال نهم هجری هم با نزول آیه ۳۶ سوره توبه، تعداد ماه های عربی- اسلامی اعلام و رسماً چهار ماه از سال به عنوان ماه های حرام اعلام و حرمت ماه محرم نیز دوچندان شد.
واقعه کربلا تا قیام قیامت فراموش نخواهد شد
وی با اشاره به پیروزی خون بر شمشیر در واقعه کربلا، تصریح کرد: در ماه محرم خداوند حضرت امام حسین(ع) را با یزید ظالم مورد آزمایش قرار داد، و نشان داد که یزید فردی ناتوان، نالایق و ناشایست بود که نه تنها لیاقت رهبری مسلمانان را ندارد بلکه با به شهادت رساندن امام حسین(ع) و اهل بیت پیامبر مکرم اسلام، مورد لعن و نفرین جهانیان قرار گرفت.
مدرس حوزه علمیه اهل سنت خاطرنشان کرد: در کربلا چنان واقعه عظیمی رخ داد که تا قیام قیامت کسی آن را فراموش نمی کند و در این واقعه حضرت امام حسین(ع) و یارانش مظلومانه در صحرای کربلا به درجه رفیع شهادت نائل آمدند و حیات و زندگی جاوید شهیدان را کسب کردند، اما یزید و یزیدیان ماندند و رسوا تاریخ شدند.
وی با بیان این مطلب که قیام امام حسین برای اجرای عدالت و برقراری دین و خدمت به مردم بود، تصریح کرد: امام حسین(ع) هرگز برای کشورگشایی و حکومت دنیا قیام نکردند، بلکه می خواستند در دنیا انصاف و عدالت برقرار شود چرا که دین اسلام در خطر بود و افراد نا اهل و نالایق خود را خلیفه مسلمین می‌دانستند و حکومتی پادشاهی تشکیل داده و به مردم ظلم می‌کنند، نتوانستند در مقابل این ظلم ها چشم پوشی کرده و قیام کردند.
مزارزهی افزود: قیام ایشان در جهت امر به معروف و نهی از منکر و خدمت به اسلام و در جهت خیر؛ و قیام در مقابل ظلم و استبداد و دیکتاتوری بود؛ قیام در مقابل کسی که حاضر نبود صدای اسلام واقعی را بشنود. قیام در مقابل فردی خودرأی، مستبد، دیکتاتور و خودکامه بود که در حقیقت یک سلطان جائر بود نه یک حاکم دلسوز٫ امام حسین(ع) در چنان شرایطی قیام کردند و به درجه رفیع شهادت رسیدند.
اهل سنت و جماعت به اهل بیت(ع) عشق می ورزند
وی با تاکید بر اینکه اهل سنت نیز همچون برادران شیعه در محرم عزادار هستند، تصریح کرد: حادثه کربلا و شهادت حضرت امام حسین(ع)، از نظر اهل سنت به شدت محکوم و آثار علماء، شعرا و ادبای اهل سنت نیز خود گویایی این حقیقت است.
گرچه اهل سنت، همچون اهل تشیع، ناراحتی خود را نسبت به واقعه کربلا ابراز نمی کنند، اما این دلیل بر بی توجهی اهل سنت نیست بلکه تنها به حدود و نوع نگاه اهل سنت، در حب و بغض نسبت به اشخاص و وقایع تاریخی بر می گردد.
مولوی عبدالرب مزارزهی گفت: همه اهل بیت خصوصا کسانی که صحابه هم بودند، جایگاه ویژه ای در قلوب مسلمانان دارند، اهل سنت و جماعت به اهل بیت(ع) عشق می ورزند و همه اهل بیت پیامبر مکرم اسلام را دوست دارند. در بین اهل سنت کسانی نیستند که نسبت به اهل بیت بی تفاوت باشند و با آنها محبت نداشته باشند. اهل بیت جزو مشترکات همه مسلمانان هستند؛ که شیعه و سنی آنها را دوست دارند.
