بسم الله الرحمن الرحيم
قال الله تعالي {وَ لا تَسُبُّوا الَّذِينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَيَسُبُّوا اللَّهَ عَدْواً بِغَيْرِ عِلْمٍ} قرآن کريم با صراحت نهي ميکند از بدگويي و لعن و نفرين به کساني که بيراهه ميروند چه آنکه اين کار موجب ميشود آنان نسبت به خداوند عالم نادانسته بدگويي کنند. اگر دقت کنيم در اين آيه شريفه يک ملاک کلي بيان شده، کاري که دشمني ديگران را تحريک کند و آنان را به انجام کار خلاف وا دارد نهي شده. بنابراين لعن و نفرين و بدگويي نسبت به کساني که مورد احترام جمعي هستند بهخصوص اگر آن جمع و آن کسان رنگ و صبغه دين الهي و آسماني داشته باشند کار درستي نيست و اگر اثر مستقيم يا با واسطه اين کار، قتل، کشتار، تخريب و ضايع شدن جان و مال و عرض ديگران شود، روشن است که حرام و خلاف شرع بيّن و در دنيا و آخرت بايد پاسخگو باشد.
حال اين کار، اين بدگويي، اين لعن و نفرين به شکل سخنراني، به شکل شعر و مديحهسرايي يا حتي سوگواري و تعزيهداري يا تئاتر و صحنهسازي سينمايي در فضاي حقيقي يا مجازي باشد. ماهيت آن فرق نميکند که سبب و عامل بهوقوع پيوستن قتل و کشتار و هتک حرمت جان و مال و عرض ديگران شده است.
با توجه به اين مقدمه کلي در دنيايي که هيچ چيز محرمانه نميماند ماهوارهها از بالا نيروهاي امنيتي و جاسوسي از پايين وسائل ارتباط جمعي مدرن و سريع از اينترنت، راديو، تلويزيون، تلفن همراه و ديگر ابزارهاي گزارشي رخدادها را منتشر ميکنند لعن و نفرين به سران مذاهب آسماني و بهخصوص انبياي الهي و خلفا و جانشينان آنان و بالاخص برجستگان اسلام و در يک کلام به خلفاي صدر اسلام، همسران و فرزندان پيامبر جايز نيست چه آنکه اثر مستقيم اين کار غير از تفرقه و تشتت و پراکندگي امت اسلامي منشاء درگيريهاي گوناگون در نقاط مختلف کشورهاي اسلامي ميشود و روشن است که حرام است. سنت عملي و رفتار ائمه هدي: بهخصوص شخص اميرالمؤمنين علي(ع) گواه اين مدعا است.
و بهطور کلي لعن و نفرين و بدگويي هيچگاه در هيچ زمان و براي بيان هيچ مطلب حقي هرگز کمترين نقش و اثر تبييني نداشته و ندارد.
اين نکته را هم نبايد از نظر دور داشت که کار پژوهش و تحقيق اثبات يک حقيقت توسط علماء، دانشمندان، نخبگان، به شکل فردي يا جمعي در فضاهاي علمي و آموزشي و پژوهشي حوزههاي علميه و دانشگاهها دور از سياستگرايي و دستهبندي و تعصب انجام شده و ميشود که پيشرفتهاي علمي در همه رشتههاي علوم انساني مسائل ديني و اعتقادي يا ديگر رشتههاي علمي و رهين کار اين فضاها دور از دوستي و دشمنيها بوده و هست و خواهد بود.
اميد است اقشار مختلف امت اسلامي با شناخت زمان و شرايط دنياي کنوني به اين مسائل با دقت بيشتر توجه نموده، اصوليتر و معقول و منطقيتر حرکت کنيم تا خداوند ما را حمايت کند. انشاءالله
محمد يزدي
رئيس شوراي عالي جامعه مدرسين حوزه علميه قم
92/2/14