۱۱ شعبان المعظم، سالروز ولادت حضرت علی اکبر (علیه السلام) است که به گوشه ای از زندگانی آن حضرت اشاره خواهیم کرد:
ولایتمداری «حضرت علی اکبر (ع)»
علی اکبر تمام هستی خود را در راه ولای امامت فدا کرد؛ او یک جوان بود و اختیار داشت و می توانست از کاروان پدر جدا شود ومانند دیگر خویشاوندان امام که با امام همراهی نکردند به زندگی با رفاه و آسایش ادامه دهد؛ انتخاب این راه آسان نیست، انتخاب راهی که قطعا به زندگی و کامیابی های زندگی آسیب می زند سخت است؛ علی اکبر راه پدر وراه ولی وامام زمانش را به همه ترجیح داد؛ ی توانست مثل برادر امام حسین (ع) محمد حنفیه یا ابن عباس و...اما راهی انتخاب کرد که نامش به نیکی و در زیارت نامه امام حسین (ع) جاودانه بماند.
سیره شخصیتی «حضرت علی اکبر (ع)»
علی اکبر (ع ) از نظر شخصیتی دارای نجابت و اصالت واز مادری نجیب بود؛ نام مادر علی، لیلی دختر ابی مرّه بن عروة بن مسعود ثقفی بوده است.
درباره سیره و شخصیت آن حضرت اگرچه منابع، مطالب زیادی گزارش ننموده اند به جهاتی همچون حضورش در کربلا در کنار پدر و مخالف جریان اموی؛ اما با وجود کاستی گزارش در زمینه شخصیت علی اکبر گزاره های کوتاه هست که با آن جمله می توان دریایی از سیره وشخصیت او را تفسیر وتحلیل نمود؛ « اشبه الناس خلقا و خلقا و منطقا برسول الله» این جمله ای بود که امام حسین (ع) هنگام روانه کردن او به میدان شهادت گفت؛ اما شباهت علی اکبر علیه السّلام به پیامبر اکرم صلّ الله علیه و آله از جهات مختلف منظور امام از شباهت در منطق، شباهت در نطق و بیان گفتار و کردار و جامع تر از آن سیره و همه ی جلوه های رفتاری است.
چنانکه می دانید پیامبر اکرم(ص) بیانی بسیار زیبا و فصیح داشت و بسیار روشن و واضح سخن می گفت، خوش بیان، خوش لحن و خوش صدا بود چون تمام کمالات بشری در آن حضرت نمایان بود، لذا از این حیث، حضرت علی اکبر(ع) در این خصوصیات از جدش رسول خدا ارث برده بود و کاملاً شبیه جدش و مثل جدش سخن می گفت؛ درباره وصف پیامبر(ص) این جمله را نوشته اند: «ان خلقه القرآن» شباهت کامل این شخصیت به رسول الله (ص) یعنی تجسم مکرر قرآن در شخصیت علی اکبر (ع) که به دست شیعیان ابو سفیان به شهادت رسید .
بنابر نقل برخی از مورخان و محققان پس از شهادت اصحاب امام حسین، علی اکبر نخستین کسی بود که از بنی هاشم به میدان جنگ رفت و به شهادت رسید. او با دیدن تنهایی پدر برای اجازه از پدر در حال سوار بر اسب به حضورش رسید و از آن حضرت اجازه خواست و امام حسین علیه السّلام او را بدرقه کرد و در حین بدرقه در حالیکه زیباترین و نیکوخوترین مردم را با چشمان اشک بار به میدان جنگ می فرستاد چنین فرمود: خدایا گواه باش که جوانی به مبارزه ایشان می فرستم که از همه ی مردم از نظراخلاق و سیما و گفتارش به رسول خدا(ص) شبیه تر است ما هر وقت شوق دیدار پیامبرت را داشتیم به او می نگریستیم ......»
امام حسین(ع) در توصیف و معرفی علی اکبر (ع) فرمود: علی اکبر جلوه ای از رخ و رفتار زیبای رسول خدا است : «..... اَشبه الناس خلقاً و خلقاً و منطقاً برسولک ....» یعنی شبیه ترین مردم از نظر رفتار و خلق و خوی و از نظر گفتار به پیامبرست. این جمله امام حسین علیه السّلام سه شباهت علی اکبر به پیامبر را بیان می نماید.
آنچه از این روایت استفاده می شود این است که حضرت علی اکبر(ع) اخلاقی بسیار نیکو و پسندیده داشت و در این نیک خلقی به پیامبر اکرم صلّ الله علیه و آله که قرآن از خلق آن حضرت تحسین می نماید، شباهت داشت.
حسن اخلاق پیامبر(ص) با اعجاب و حیرت در قرآن کریم بیان شده است چنانکه می فرماید: «انک لعلی خلق عظیم ....» و همین حسن خلق و نوع برخورد پیامبر(ص) با مردم بود که اسلام با سرعت چشمگیری رونق و گسترش یافت چنانکه قرآن در این باره سخن گفته است.
با این اوصاف اخلاق علی اکبر(ع) شباهت کامل به پیامبر(ص) داشت که امام حسین علیه السّلام آن را اظهار می نماید. شباهت دیگری که مورد توجه امام بوده است شباهت ظاهری و جسمانی است که با عبارت«خَلقاً» در روایت مطرح شده بنابر اظهار امام، حضرت علی اکبر از نظر قیافه و شمایل و سیمای ظاهر ی نیز به پیامبر اکرم صلّ الله علیه و آله شباهت کامل داشته است، این شباهت نیز در بین اصحاب پیامبر(ص) که آن جناب را دیده بودند معروفیت داشت و تمام بنی هاشم و اصحاب پیامبر(ص) که یاد پیامبر می افتادند به زیارت علی اکبر می رفتند؛ چنانکه از عبارت حدیث امام حسین(ع) این مطلب روشن می شود.
امام حسین (ع) در معرفی و تبیین شخصیت فرزند برومندش او را جلوه ای تمام‌نما از رفتار و کردار پیامبر(ص) معرفی کرد و به مخاطبان آن روز و آیندگان اعلام نمود که ای مردم دنیا بدانید بنی امیه و پیروان آنها چه کسی را در کربلا برای رسیدن به قدرت و سلطنت و حکومت به قتل رساندند .
بنابراین شخصیت و سیره علی اکبر (ع) باید در شخصیت وسیره نبوی جست و از آن درسها والهامات متعالی گرفت.
«نقش علی اکبر (ع) در حادثه کربلا»
علی اکبر(ع) در کنار پدر سربازی فداکار بود؛ جوانی رشید و بسیار خوش خلق که بعنوان پاسداری از حریم اهل بیت است؛ در کنار عموی خود عباس چندین بار به سوی آب رفته و به خیمه ها آب رسانی نمودند؛ پیش قراول سپاه امام در کربلا بود در برخی مقاتل نوشته موذن کاروان امام نیز بود و در هنگام نماز اذان می گفت به امر پدر؛ در روز عاشور امام او را به عنوان اولین شهید هاشمی به میدان فرستاد و آن حضرت دفاع سختی نمود و سرانجام در محاصره خیل سپاه عظیم مجروح و به شهادت رسید.
«درس از شخصیت علی اکبر (ع)»
الگوسازی برای جوانان یک رسالت فرهنگی است که باید پیرامون شخصیت های دینی و قهرمانان کار اساسی صورت پذیرفته و برای جوانان الگوهای دینی و قهرمانان معرفی شوند تا دنبال قهرمانان دیگر و الگوهای شخصیتی منحرف جذب نشوند.
شناخت شخصیت علی اکبر (ع) قبل از الگو بودن مهم است؛ لذا ابتدا باید شخصیت او را شناخت؛ نکته دیگر اینکه در بیان جامعیت تبیین امام حسین(ع) این نکته نیز وجود دارد که برای شناخت حضرت علی اکبر (ع) باید از آیات قرآن نیز کمک گرفت؛ چون در روایاتی ذکر شده که وجود شریف پیامبر (صلّی الله علیه و آله) تجلی قرآن است.
وجود علی اکبر(ع) در کربلا در کنار امام با معرفی شخصیت او از سوی امام به تاریخ و آیندگان بیانگر این است که راه درست اسلام در مسیر امامت است و راه باطل همان راه مدعیان خلافت و اصحاب سقیفه؛ امام با این پیام رسا فرمود که در همیشه تاریخ قدرت طلبانی هستند که برای مطامع دنیوی جلوه های حق را به قتل رسانده و به اسارت می برند .
جوانان پس از شناخت شخصیت او می توانند از او الگو بگیرند که در کنار امام زمان جان خود را در راه دفاع از دین و حریم امامت نثار نمود .
درس آزادگی و رشد معنوی درس ایثار وفداکاری و وفاداری به امام خود و احترام پدر و شناخت جایگاه و منزلت پدر از جمله نکات درس آموز است؛ این روز را به عنوان روز جوان نامیده تا جوانان به الگوگیری از شخصیت علی اکبر ادامه دهنده راه علی اکبر باشند؛ علی اکبر شریک نهضت عاشوراست و هر آنچه در این مکتب است یکی از ستونهای این خیمه به نام علی اکبر است.
