پاسخ اجمالی:

در روایات میان مسأله «انتظار» و«جهاد» یک نوع رابطه و تشابه وجود دارد و از آن به عنوان بالاترین عبادت یاد شده است. انتظار حکومت جهانی حق مرکب از دو عنصر«نفی» که همان بیگانگی با وضع موجود و عنصر «اثبات» که خواهان وضع بهتری بودن است، می باشد. و اگر این دو جنبه در روح انسان حلول کند، سرچشمه دو رفتار خواهد شد: ۱- ترک هر گونه همکاری با عوامل ظلم و مبارزه با آنها. ۲- خودسازی و جلب آمادگی های جسمی و روحی و مادی و معنوی برای شکل گرفتن آن حکومت واحد جهانی.

پاسخ تفصیلی:

قبل از توضیح و بررسی سؤال فوق، توجه به یک نکته کاملاً ضروری است و آن اینکه: سازنده ترین دستورات و عالی ترین مفاهیم، هر گاه به دست افراد ناوارد یا نالایق یا سوءاستفاده چی، بیفتد ممکن است چنان مسخ شود که درست نتیجه ای بر خلاف هدف اصلی بدهد و در مسیری بر ضد آن حرکت کند و این نمونه های بسیار دارد و مسأله «انتظار» به طوری که خواهیم دید در ردیف همین مسائل است.

به هر حال برای رهائی از هر گونه اشتباه در محاسبه در این گونه مباحث باید به اصطلاح، آب را از سرچشمه گرفت تا آلودگی های احتمالی نهرها و کانال های میان راه در آن اثر نگذارد.

یعنی ما در بحث «انتظار» مستقیماً به سراغ متون اصلی اسلامی رفته و لحن گوناگون روایاتی را که روی مسأله انتظار تأکید می کند، مورد بررسی قرار می دهیم تا از هدف اصلی آگاه شویم.

اکنون با دقت به این چند روایت توجه کنید:

الف ـ کسی از امام صادق(علیه السلام) پرسید: چه می گوئید درباره کسی که دارای ولایت پیشوایان است و انتظار ظهور حکومت حق را می کشد و در این حال از دنیا می رود؟

امام(علیه السلام) در پاسخ فرمود: «هُوَ بِمَنْزِلَةِ مَنْ کانَ مَعَ الْقائِمِ فِی فُسْطاطِهِ ـ ثُمَّ سَکَتَ هُنَیْئَةً ـ ثُمَّ قالَ هُوَ کَمَنْ کانَ مَعَ رَسُولِ اللّهِ!»؛ (او همانند کسی است که با رهبر این انقلاب در خیمه او (ستاد ارتش او) بوده باشد ـ سپس کمی سکوت کرد ـ و فرمود: مانند کسی است که با پیامبر اسلام(صلی الله علیه وآله) در مبارزاتش همراه بوده است).(۱)

عین این مضمون در روایات زیادی با تعبیرات مختلفی نقل شده است.

ب ـ در بعضی «بِمَنْزِلَةِ الضّارِبِ بِسَیْفِهِ فِی سَبِیْلِ اللّهِ»؛ (همانند شمشیر زنی در راه خدا).(۲)

جـ در بعضی دیگر «کَمَنْ قارَعَ مَعَ رَسُولِ اللّهِ بِسَیْفِه»؛ (همانند کسی است که در خدمت پیامبر با شمشیر بر مغز دشمن بکوبد)!(۳)

د ـ در بعضی دیگر «بِمَنْزِلَةِ مَنْ کان قاعِداً تَحْتَ لَواءِ الْقائِم»؛ (همانند کسی است که زیر پرچم قائم بوده باشد).(۴)

هـ ـ در بعضی دیگر «بِمَنْزِلَةِ الْمُجاهِدِ بَیْنَ یَدَیْ رَسُولِ اللّه»(صلی الله علیه وآله)؛ (همانند کسی است که پیش روی پیامبر جهاد کند).(۵)

و ـ و در بعضی دیگر ب «مَنْزِلَةِ مَنِ اسْتَشْهَدَ مَعَ رَسُولِ اللّه»؛ (همانند کسی است که با پیامبر شهید شود»).(۶)

این تشبیهات هفتگانه که در مورد انتظار ظهور مهدی(علیه السلام) در این شش روایت وارد شده روشنگر این واقعیت است که یک نوع رابطه و تشابه میان مسأله «انتظار» از یک سو، و «جهاد» و مبارزه با دشمن در آخرین شکل خود از سوی دیگر وجود دارد (دقت کنید).

در روایات متعددی داشتن انتظار چنین حکومتی، به عنوان بالاترین عبادت معرفی شده است.

این مضمون، در بعضی از احادیث از پیامبر(صلی الله علیه وآله) و در بعضی از امیر مؤمنان علی(علیه السلام) نقل شده است.

در حدیثی می خوانیم که پیامبر(صلی الله علیه وآله) فرمود: «أَفْضَلُ أَعْمالِ أُمَّتِی اِنْتِظارُ الْفَرَجِ مِنَ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ»؛ (بالاترین اعمال امت من انتظار فرج از ناحیه خدا کشیدن است).(۷)

و در حدیث دیگری از پیامبر(صلی الله علیه وآله) می خوانیم: « أَفْضَلُ الْعِبادَةِ اِنْتِظارُ الْفَرَجِ»(۸).

این حدیث اعم از این که انتظار فرج را به معنی وسیع کلمه بدانیم یا به مفهوم خاص، یعنی انتظار ظهور مصلح بزرگ جهانی، اهمیت انتظار را در مورد بحث ما روشن می سازد.

این تعبیرات، همگی حاکی از این است که کشیدن انتظارِ چنان انقلابی، همیشه توأم با یک جهاد وسیع و دامنه دار است، این را در نظر داشته باشید تا به سراغ مفهوم انتظار رفته سپس از مجموع آنها نتیجه گیری کنیم.

مفهوم انتظار؟

«انتظار» معمولاً به حالت کسی گفته می شود که: از وضع موجود ناراحت است و برای ایجاد وضع بهتری تلاش می کند.

فی المثل بیماری که انتظار بهبودی می کشد، یا پدری که در انتظار بازگشت فرزندش از سفر است، از بیماری و فراق فرزند ناراحتند و برای وضع بهتری می کوشند.

همچنین تاجری که از بازار آشفته ناراحت است و در انتظار فرو نشستن بحران اقتصادی می باشد این دو حالت را دارد «بیگانگی با وضع موجود» و «تلاش برای وضع بهتر».

بنابراین، مسأله انتظار حکومت حق و عدالت «مهدی»(علیه السلام) و قیام مصلح جهانی در واقع مرکب از دو عنصر است، عنصر «نفی» و عنصر «اثبات».

عنصر نفی همان بیگانگی با وضع موجود و عنصر اثبات خواهان وضع بهتری بودن است.

و اگر این دو جنبه در روح انسان به صورت ریشه دار حلول کند، سرچشمه دو رشته اعمال دامنه دار خواهد شد.

این دو رشته اعمال عبارتند از: ترک هر گونه همکاری و هماهنگی با عوامل ظلم و فساد و حتی مبارزه و درگیری با آنها از یک سو.

خودسازی و خودیاری و جلب آمادگی های جسمی و روحی و مادی و معنوی برای شکل گرفتن آن حکومت واحد جهانی و مردمی از سوی دیگر.

خوب که دقت کنیم می بینیم هر دو قسمت آن سازنده و عامل تحرک و آگاهی و بیداری است.

با توجه به مفهوم اصلی «انتظار»، معنی روایات متعددی که در بالا درباره پاداش و نتیجه کار منتظران نقل کردیم به خوبی درک می شود. اکنون می فهمیم: چرا منتظران واقعی:

گاهی همانند کسانی شمرده شده اند که: در خیمه حضرت مهدی(علیه السلام) یا زیر پرچم او هستند، یا کسی که در راه خدا شمشیر می زند، یا به خون خود آغشته شده، یا شهید گشته است.

آیا اینها اشاره به مراحل مختلف و درجات مجاهده در راه حق و عدالت نیست که متناسب با مقدار آمادگی و درجه انتظار افراد است؟

یعنی، همان طور که میزان فداکاری مجاهدان راه خدا و نقش آنها با هم متفاوت است انتظار، خودسازی و آمادگی نیز درجات کاملاً متفاوتی دارد که هر کدام از اینها با یکی از آنها از نظر مقدمات و نتیجه شباهت دارد.

هر دو جهادند و هر دو آمادگی می خواهند و خودسازی، کسی که در خیمه رهبر چنان حکومتی قرار گرفته یعنی در مرکز ستاد فرماندهی یک حکومت جهانی است، نمی تواند یک فرد غافل، بی خبر و بی تفاوت بوده باشد.

آنجا جای هر کس نیست، جای افرادی است که به حق، شایستگی چنان موقعیت و اهمیتی را دارند.

همچنین کسی که سلاح در دست دارد، در برابر رهبر این انقلاب با مخالفان حکومت صلح و عدالتش می جنگد، آمادگی فراوان روحی و فکری و رزمی باید داشته باشد.

برای آگاهی بیشتر از اثرات واقعی انتظار ظهور مهدی(علیه السلام) به توضیح زیر توجه کنید:

انتظار یعنی آماده باش کامل

من اگر ظالم و ستمگرم، چگونه ممکن است در انتظار کسی باشم که طعمه شمشیرش خون ستمگران است؟!

من اگر آلوده و ناپاکم، چگونه می توانم منتظر انقلابی باشم که شعله اولش دامان آلودگان را می گیرد؟

ارتشی که در انتظار جهاد بزرگی است آمادگی رزمی نفرات خود را بالا می برد، روح انقلابی در آنها می دمد و هر گونه نقطه ضعفی را اصلاح می کند.

زیرا چگونگی «انتظار» همواره متناسب با هدفی است که در انتظار آن هستیم.

انتظار آمدن یک مسافر عادی از سفر.

انتظار بازگشت یک دوست بسیار عزیز.

انتظار فرا رسیدن فصل چیدن میوه از درخت و درو کردن محصول.

هر یک از این انتظارها آمیخته با یک نوع آمادگی است، در یکی باید خانه را آماده کرد و وسائل پذیرائی فراهم ساخت، در دیگری ابزار لازم، و داس و کمباین و...

اکنون فکر کنید آنها که انتظار قیام یک مصلح بزرگ جهانی را می کشند، در واقع انتظار انقلاب و دگرگونی و تحولی را دارند که وسیع ترین و اساسی ترین انقلاب های انسانی در طول تاریخ بشر است.

انقلابی که بر خلاف انقلاب های پیشین جنبه منطقه ای نداشته، بلکه هم عمومی و همگانی است و هم تمام شئون و جوانب زندگی انسان ها را شامل می شود.

انقلابی است سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و اخلاقی.

نخستین فلسفه: خودسازی فردی

چنین تحولی، قبل از هر چیز، نیازمند به عناصر آماده و با ارزش انسانی است که بتوانند بار سنگین چنان اصلاحات وسیعی را در جهان بر دوش بکشند، و این، در درجه اول محتاج به بالا بردن سطح اندیشه، آگاهی و آمادگی روحی و فکری برای همکاری در پیاده کردن آن برنامه عظیم است.

تنگ نظری ها، کوته بینی ها، کج فکری ها، حسادت ها، اختلافات کودکانه و نابخردانه و به طور کلی هر گونه نفاق و پراکندگی با موقعیت «منتظران واقعی» سازگار نیست.

نکته مهم این است که: منتظر واقعی برای چنان برنامه مهمی هرگز نمی تواند نقش تماشاچی را داشته باشد، باید از هم اکنون حتماً در صف انقلابیون قرار گیرد.

ایمان به نتائج و عاقبت این تحول، هرگز به او اجازه نمی دهد در صف مخالفان باشد و قرار گرفتن در صف موافقان نیز محتاج به داشتن «اعمالی پاک» و روحی پاک تر و برخورداری از «شهامت» و «آگاهی» کافی است.

من اگر فاسد و نادرستم، چگونه می توانم در انتظار نظامی که افراد فاسد و نادرست در آن هیچ گونه نقشی ندارند بلکه مطرود و منفور خواهند بود، روز شماری کنم؟

آیا این انتظار برای تصفیه روح و فکر و شستشوی جسم و جان من از لوث آلودگی ها کافی نیست؟

ارتشی که در انتظار جهاد آزادی بخش به سر می برد، حتماً به حالت آماده باش کامل در می آید.

سلاحی را که برای چنین میدان نبردی شایسته است به دست می آورد.

سنگرهای لازم را می سازد.

آمادگی رزمی افراد خود را بالا می برد.

روحیه افراد خود را تقویت می کند و شعله عشق و شوق برای چنین مبارزه ای را در دل فرد فرد سربازانش زنده نگه می دارد.

ارتشی که دارای چنین آمادگی نیست، هرگز در انتظار به سر نمی برد، و اگر بگوید، دروغ می گوید.

انتظار یک مصلح جهانی به معنای آماده باش کامل فکری و اخلاقی، مادی و معنوی، برای اصلاح همه جهان است. فکر کنید چنین آماده باشی چقدر سازنده است؟!

اصلاح تمام روی زمین، و پایان دادن به همه مظالم و نابسامانی ها، شوخی نیست و کار ساده ای نمی تواند باشد.

آماده باش برای چنین هدف بزرگی باید متناسب با آن باشد، یعنی باید به وسعت و عمق آن باشد!

برای تحقق بخشیدن به چنین انقلابی مردانی بسیار بزرگ، مصمم، بسیار نیرومند و شکست ناپذیر، فوق العاده پاک و بلندنظر، کاملاً آماده و دارای بینش عمیق لازم است.

و خودسازی برای چنین هدفی مستلزم به کار بستن عمیق ترین برنامه های اخلاقی و فکری و اجتماعی است.

این است معنای انتظار واقعی آیا هیچ کس می تواند بگوید چنین انتظاری سازنده نیست؟

فلسفه دوم: خودیاری های اجتماعی

منتظران راستین در عین حال وظیفه دارند تنها به خویش نپردازند، بلکه مراقب حال یکدیگر باشند، و علاوه بر اصلاح خویش، در اصلاح دیگران نیز بکوشند؛ زیرا برنامه عظیم و سنگینی که انتظارش را می کشند، یک برنامه فردی نیست، برنامه ای است که تمام عناصر انقلاب باید در آن شرکت جویند.

باید کار به صورت دسته جمعی و همگانی باشد، کوشش ها و تلاش ها باید هماهنگ گردد، و عمق و وسعت این هماهنگی باید به عظمت همان برنامه انقلاب جهانی باشد که انتظار آن را دارند.

در یک میدان وسیع مبارزه دسته جمعی، هیچ فردی نمی تواند از حال دگران غافل بماند، بلکه موظف است هر نقطه ضعفی را در هر کجا ببیند، اصلاح کند و هر موضع آسیب پذیری را ترمیم نماید، و هر قسمت ضعیف و ناتوانی را تقویت کند؛ زیرا بدون شرکت فعالانه و هماهنگ تمام مبارزین، پیاده کردن چنان برنامه ای امکان پذیر نیست.

بنابراین، منتظران واقعی علاوه بر این که در اصلاح خویش می کوشند وظیفه خود می دانند که دیگران را نیز اصلاح کنند.

این است اثر سازنده دیگری برای انتظار قیام یک مصلح جهانی و این است فلسفه آن همه فضیلت ها که برای منتظران راستین شمرده شده است.

فلسفه سوم: منتظران راستین در فساد محیط حل نمی شوند

اثر مهم دیگری که انتظار مهدی(علیه السلام) دارد، حل نشدن در مفاسد محیط و عدم تسلیم در برابر آلودگی ها است.

توضیح این که: هنگامی که فساد فراگیر می شود و اکثریت یا جمع کثیری را به آلودگی می کشاند، گاهی افراد پاک در یک بن بست سخت روانی قرار می گیرند، بن بستی که از یأس اصلاحات سرچشمه می گیرد.

گاهی فکر می کنند کار از کار گذشته و دیگر امیدی به اصلاح نیست، و تلاش و کوشش برای پاک نگاهداشتن خویش بیهوده است.

این نومیدی و یأس ممکن است آنها را تدریجاً به سوی فساد و همرنگی با محیط بکشاند و نتوانند خود را به صورت یک اقلیت صالح در برابر اکثریت ناسالم حفظ کنند و همرنگ جماعت نشدن را موجب رسوائی بدانند!

تنها چیزی که می تواند در آنها «امید» بدمد و به مقاومت و خویشتن داری دعوت کند و نگذارد در محیط فاسد حل شوند، امید به اصلاح نهائی است، تنها در این صورت است که آنها دست از تلاش و کوشش برای حفظ پاکی خویش و اصلاح دیگران بر نخواهند داشت.

و اگر می بینیم در دستورات اسلامی یأس از آمرزش، یکی از بزرگ ترین گناهان شمرده شده است و ممکن است افراد ناوارد تعجب کنند که: چرا یأس از رحمت خدا این قدر مهم تلقی شده؟! ـ حتی مهم تر از بسیاری از گناهان ـ فلسفه اش در حقیقت همین است که گناهکار مأیوس از رحمت، هیچ دلیلی نمی بیند که به فکر جبران بیفتد و یا لااقل دست از ادامه گناه بر دارد، و منطق او این است:

اکنون که آب از سر من گذشته است چه یک قامت چه صد قامت؟

من که رسوای جهانم غم دنیا هیچ است!

بالاتر از سیاهی رنگ دیگر نباشد، آخرش جهنم است، من که هم اکنون آن را برای خود خریده ام دیگر از چه می ترسم؟! و مانند این منطق ها...

اما هنگامی که روزنه امید برای او گشوده شود، امید به عفو پروردگار، امید به تغییر وضع موجود، نقطه عطفی در زندگی او خواهد شد و او را به توقف کردن در مسیر گناه و بازگشت به سوی پاکی و اصلاح دعوت می کند.

به همین دلیل، امید را می توان همواره به عنوان یک عامل مؤثر تربیتی در مورد افراد فاسد شناخت، همچنین افراد صالحی که در محیط های فاسد گرفتارند، بدون امید نمی توانند خویشتن را حفظ کنند.

نتیجه این که: انتظار ظهور مصلحی که هر قدر دنیا فاسدتر می شود امید ظهورش بیشتر می گردد، اثر فزاینده روانی در معتقدان دارد، و آنها را در برابر امواج نیرومند فساد بیمه می کند.

آنها نه تنها با گسترش دامنه فساد محیط مأیوس نمی شوند، که به مقتضای:

وعده وصل چون شود نزدیک آتش عشق تیزتر گردد

وصول به هدف را در برابر خویش می بینند و کوشششان برای مبارزه با فساد و یا حفظ خویشتن با شوق و عشق زیادتری تعقیب می گردد.(۹)

پی نوشت ها:

(۱). «بحار الانوار»، جلد ۵۲، صفحه ۱۲۵؛ «محاسن برقی»، جلد ۱، صفحه ۱۷۳، دار الکتب الاسلامیة، قم، ۱۳۷۱ ه ق؛ «مستدرک سفینة البحار»، جلد ۱۰، صفحه ۹۰، انتشارات جامعه مدرسین قم، ۱۴۱۹ ه ق؛ «معجم احادیث الامام المهدی(عج)»، جلد ۳، صفحه ۴۰۳، مؤسسة المعارف الاسلامیة، طبع اول، ۱۴۱۱ ه ق؛ «مجمع النورین»، صفحه ۲۹۶.

(۲). «بحار الانوار»، جلد ۵۲، صفحات ۱۲۶ و ۱۴۶؛ «محاسن برقی»، جلد ۱، صفحه ۱۷۴، دار الکتب الاسلامیة، ۱۳۷۱ ه ق؛ «معجم احادیث الامام المهدی(عج)»، جلد ۳، صفحه ۴۰۳، مؤسسة المعارف الاسلامیة، طبع اول، ۱۴۱۱ ه ق؛ «کافی»، جلد ۸، صفحه ۱۴۶، دار الکتب الاسلامیة.

(۳). «بحار الانوار»، جلد ۵۲، صفحه ۱۲۶؛ «محاسن برقی»، جلد ۱، صفحه ۱۷۴، دار الکتب الاسلامیة، ۱۳۷۱ ه ق؛ «شرح الاخبار»، جلد ۳، صفحه ۵۷۱، انتشارات جامعه مدرسین قم؛ «انوار البهیة»، صفحه ۳۶۹، انتشارات جامعه مدرسین قم، طبع اول، ۱۴۱۷ ه ق؛ «معجم احادیث الامام المهدی(عج)»، جلد ۳، صفحه ۴۰۳، مؤسسة المعارف الاسلامیة، طبع اول، ۱۴۱۱ ه ق.

(۴). «بحار الانوار»، جلد ۵۲، صفحه ۱۴۲؛ «کافی»، جلد ۱، صفحه ۳۷۱، دار الکتب الاسلامیة، طبع سوم، ۱۳۸۸ ه ق؛ «شرح اصول کافی»، جلد ۶، صفحه ۳۴۲؛ «الغیبة» محمد بن ابراهیم نعمانی، صفحه ۳۲۹، مکتبة الصدوق تهران؛ «معجم احادیث الامام المهدی(عج)»، جلد ۵، صفحه ۲۳۱، مؤسسة المعارف الاسلامیة، طبع اول، ۱۴۱۱ ه ق.

(۵). «بحار الانوار»، جلد ۳۶، صفحات ۳۸۵ و ۳۸۷، و جلد ۵۱، صفحه ۱۳۳، و جلد ۵۲، صفحه ۱۲۲؛ «احتجاج طبرسی»، جلد ۲، صفحه ۳۱۸، نشر مرتضی، مشهد، ۱۴۰۳ ه ق؛ «اعلام الوری»، صفحه ۴۰۸، دار الکتب الاسلامیة.

(۶). «محاسن برقی»، جلد ۱، صفحات ۱۷۲ و ۱۷۳، دار الکتب الاسلامیة؛ «شرح الاخبار»، جلد ۳، صفحه ۴۳۸، انتشارات جامعه مدرسین قم؛ «معجم احادیث الامام المهدی(عج)»، جلد ۳، صفحه ۴۰۲، موسسة المعارف الاسلامیة، طبع اول، ۱۴۱۱ ه ق؛ «کافی»، جلد ۱، صفحه ۳۷۱، دار الکتب الاسلامیة؛ «بحار الانوار»، جلد ۲۷، صفحه ۱۲۷، و جلد ۵۲، صفحات ۱۲۶ و ۱۴۲.

(۷). «بحار الانوار»، جلد ۵۰، صفحه ۳۱۸، و جلد ۵۲، صفحات ۱۲۲ و ۱۲۸؛ «عیون اخبار الرضا»، جلد ۲، صفحه ۳۶، انتشارات جهان، ۱۳۷۸ ه ق؛ «مناقب آل ابی طالب»، جلد ۴، صفحه ۴۲۶، انتشارات علامه قم، ۱۳۷۹ ه ق؛ «مستدرک سفینة البحار»، جلد ۱۰، صفحه ۹۰، انتشارات جامعه مدرسین قم، ۱۴۱۹ ه ق؛ «معجم احادیث الامام المهدی(عج)»، جلد ۱، صفحه ۲۷۰، و جلد ۴، صفحه ۲۴۹، مؤسسة المعارف الاسلامیة، طبع اول، ۱۴۱۱ ه ق؛ «میزان الحکمة»، جلد ۱، صفحه ۱۸۲، انتشارات دار الحدیث، طبع اول.

(۸). «بحار الانوار»، جلد ۵۲، صفحه ۱۲۵، و جلد ۶۸، صفحه ۹۶، و جلد ۷۴، صفحه ۴۲۲، و جلد ۷۵، صفحات ۳۸ و ۳۲۶؛ «معجم احادیث الامام المهدی(عج)»، جلد ۱، صفحه ۲۷۰، مؤسسة المعارف ۲ الاسلامیة، طبع اول، ۱۴۱۱ ه ق؛ «میزان الحکمة»، جلد ۱، صفحه ۱۸۲، انتشارات دار الحدیث، طبع اول؛ «درّالمنثور»، جلد ۲، صفحه ۱۴۹، دار المعرفة، طبع اول، ۱۳۶۵ ه ق.

(۹). گردآوری از کتاب: تفسیر نمونه، آیت الله العظمی مکارم شیرازی، دارالکتب الإسلامیۀ، چاپ سی و دوم، ج ۷، ص ۴۴۸.

ماه رمضان [همان ماه‏] است که در آن، قرآن فرو فرستاده شده است، [کتابى‏] که مردم را راهبر، و [متضمّن‏] دلایل آشکار هدایت، و [میزان‏] تشخیص حق از باطل است.

حسین امیرعبداللهیان وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران عصر امروز (پنجشنبه) با وانگ یی همتای چینی خود در شهر تونشی چین دیدار و گفت‌وگو کرد.

وزیر خارجه چین از امیرعبداللهیان برای جابه جایی برنامه و حضور در نشست تونشی قدردانی کرد و گفت: مایلم با شما درباره روابط دوجانبه و موضوعات مورد علاقه طرفین گفت‌وگو کنم.

وزیر خارجه کشورمان نیز ضمن ابراز خرسندی از دیدار با همتای چینی در شهر تونشی اظهار داشت: به شما برگزاری موفقیت آمیز نشست وزرای خارجه کشورهای همسایه افغانستان را تبریک می‌گویم. همچنین برگزاری موفق بازی‌های المپیک و پارالمپیک زمستانی در چین را تبریک می‌گویم.

امیرعبداللهیان با بیان این‌که روابط ایران و چین ابعاد متنوع و گسترده‌ای دارد، خاطرنشان کرد: خوشبختانه در ماه‌های گذشته پیشرفت‌های زیادی در ابعاد مختلف روابط دو کشور حاصل شده است و امروز مناسبات دوجانبه و موضوعات مختلف را با هم بررسی می‌کنیم و به برخی موضوعات مهم منطقه‌ای و بین‌المللی خواهیم پرداخت.

«ولادیمیر پوتین» رئیس جمهور روسیه روز پنجشنبه گفت که کشورهای غربی به سیاست‌هایی افتخار می‌کنند که اقتصاد جهانی را به سوی بحران‌ها سوق می‌دهد.

وی در ادامه گفت: «آمریکا تلاش می‌کند که چالش‌ها را به حساب دیگران و از طریق ایجاد موج‌های جدیدی از کسری جهانی حل کند».

پوتین گفت: «آمریکا تلاش خواهد کرد همانطور که در جریان دو جنگ جهانی و غیر آن عمل کرد، به بی ثبات کردن اقتصاد جهانی بپردازد».

رئیس جمهور روسیه اضافه کرد: «آمریکا تلاش خواهد کرد تا رقابت عادلانه را از بین برده و صنعت در اروپا را تضعیف کند».

پوتین گفت: «آمریکا از سال‌ها پیش حملات خود علیه روسیه را آغاز کرده و تحریم‌های خود را از چند ماه پیش آغاز نکرده است».

وی ضمن درخواست از دولت و مناطق روسیه برای آماده کردن طرح‌هایی برای مقابله با تاثیر تحریم‌هایی غرب گفت: «باید برنامه های بلندمدت بر اساس توانایی ها و علم برای ارتقای توسعه ترسیم شود».

رئیس جمهور روسیه گفت: «ساخت خانه‌های مسکونی و توسعه حمل و نقل هوایی و صنعت هواپیماسازی را آغاز کردیم».

پوتین افزود: «غرب شرکت‌های روسی را فریب داد و حریم هوایی اروپا را بر روی هواپیماهای روسی مسدود کرد».

وی ادامه داد: «این امکان برای توسعه دهندگان هواپیماهای روسیه و دفتر‌های طراحی وجود دارد تا تعداد هواپیماهای روسیه را افزایش دهند».

رئیس جمهور روسیه تاکید کرد که باید خدمات حمل و نقل هوایی عالی و بر اساس استانداردهای نوین باشد».

۱۲ فروردین روز جمهوری اسلامی ایران در تاریخ انقلاب اسلامی ایران یک روز تاریخی و به یاد ماندنی است که بخشی از تاریخ پر افتخار نظام اسلامی را شامل می‌شود.

در روز ۱۲ فروردین روز جمهوری اسلامی ایران نوع نظام به عنوان جمهوری اسلامی توسط مردم با رای بالا انتخاب شد. نظامی که در آن دو رکن اساسی جمهوریت و اسلامیت هر دو با هم لحاظ می‌شود و حکومتی تاسیس می‌شود که سابقه تاریخی ندارد، حکومتی که از روی الگوی حکومت نبوی و علوی اقتباس شده است، حکومتی را که، ولی فقیهی مجتهد به دور از هوا و هوس زمام امور آن را بر عهده دارد. در روز پربرکت ۱۲ فروردین که روز جمهوری اسلامی ایران نامیده شده است، نظامی متولد شد که نور اسلام عزیز را، دگر باره، نه فقط در ایران، بلکه در سراسر جهان متجلّی ساخت.

شعار اصلی انقلاب، استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی بود که میلیون‌ها ایرانی آزاده و مسلمان در طول مبارزه‌ها در جای جای ایران اسلامی فریاد کشیده بودند. این شعارها، حکومتی را پایه ریزی می‌کرد که عدالت اسلامی، از هدف‌های والای آن بود. چه زیبا و خاطره انگیز است، عدد دوازده: شمار ماه‌های سال در نزد خدا ۱۲ ماه است؛ دوازده برگزیده خداوند، در میان بنی اسرائیل؛ دوازده چشمه که به فرمان خدا برای بنی اسرائیل در دوران سرگردانی از زمین جوشید؛ دوازده برج فلکی و آن گاه دوازده امام معصوم که درود خدا بر آنان باد.

دوازدهم بهمن نیز، روز فرود خمینی کبیر بر سرزمین نور است و اینک دوازدهمین روز از فروردین؛ روز جمهوری اسلامی ایران. ۱۲ فروردین روزتحقق آرمان‌های بلند مردم بود؛ مردمی که در راه انقلاب، زندان ها، تبعیدها، شکنجه ها، سختی‌ها و محرومیت‌های زیادی کشیدند و شهادت بهترین فرزندان خود را دیدند، بعد از پیروزی انقلاب، در یک همه پرسی تاریخی، برای تحقق آرمان‌های والای شهیدان، به استقرار جمهوری اسلامی، رأی دادند.

۱۲ فروردین روز جمهوری اسلامی ایران، یوم‌الله و روز احقاق حق و پیروزی دین بود؛ روزی که افسون ساحران جادوگر، و تلاش خناسان وسوسه گر باطل گشت؛ روزی که کشتی تلاش این ملت در ساحل استقرار و استقلال، لنگر انداخت؛ روزی که آتش افروخته شده از سوی جهان خواران نمرود سیرت، به باغستان پرثمر و پُرسود جمهوری اسلامی بدل گردید و صلای «بَردا و سلاما» شعله‌های ملتهب کینه توزی‌ها را به نفع حق و در خدمت خلیل زمان، خمینی بزرگ، فرو نشاند. روزی که سکه دقیانوس از رواج افتاد و نام حق بر همه جا سایه گستراند.

علت نامگذاری روز ۱۲ فروردین به عنوان روز جمهوری اسلامی چیست؟

بعد از ۲۲ بهمن و به پیروزی رسیدن انقلاب اسلامی ایران توسط مردم و به رهبری امام راحل روز ۱۲ فروردین روز جمهوری اسلامی ایران نوع حکومت ایران توسط خود مردم انتخاب شد و مهر تاییدی شد بر حرکت و جریان مردم در اوایل انقلاب، حکومتی که با قید جمهوریت مردم را و با قید اسلامیت نوع دین رایج و قانون حاکم بر آن حکومت را تبیین میکند و همین علت نامگذاری روز ۱۲ فروردین به عنوان روز جمهوری اسلامی ایران است؛ که همه و همه با انتخاب آگاهانه و آزادانه مردم و در پرتو فرمایشات پدرانه و ناصحانه امام راحل صورت گرفت. تا مردم ایران اسلامی در ۱۲ فروردین آن سال‌ها بگویند که ما بیدار و زنده و پویا و حماسه آفرینیم. روز ۱۲ فروردین در تقویم ایران روز جمهوری اسلامی نامگذاری شده و تعطیل رسمی است. در این روز نتایج همه‌پرسی نظام جمهوری اسلامی در ایران (رای آری 2/۹۸ درصد) اعلام شد.

بنیان گذار جمهوری اسلامی ایران حضرت امام خمینی، در پیامی به ملت ایران، ۱۲ فروردین را روز عید نامیدند در قسمتی از این پیام آمده است «صبحگاه ۱۲ فروردین که روز نخستین حکومت الله است، از بزرگترین اعیاد مذهبی و ملی ماست. ملت ما باید این روز را عید بگیرند و زنده نگه دارند؛ روزی که کنگره‌های قصر ۲۵۰۰ ساله حکومت طاغوتی فرو ریخت و سلطه شیطانی برای همیشه رخت بر بست و حکومت مستضعفین که حکومت خداست به جای آن نشست.»

دوازده شهر شهادت را آذین بستیم، دوازده ستون برافراشتیم، به تعداد دوازده ماه سال، دوازده برجِ فلک، دوازده امام معصوم، دوازده نهر خون، دوازده شهر در هم کوبیده، دوازده ستون بر افراشتیم از نور، از آزادی، از پیکر شهیدان، از رایت شرف… بر شانه پرتوان ۱۲ فروردین، عرش جمهوری اسلامی را نهادیم، به سنگینی ۹۸.۲ درصد آرای این ملت.

به راستی که ۱۲ فروردین روز جمهوری اسلامی ایران، به زیبایی، توطئه‌های دشمنان را از میان برد و آنان را که حکومتِ جمهوری را بی اسلام می‌خواستند، به کناری افکند. این مردم بودند که در روز‌های دهم و یازدهم فروردین ۱۳۵۸ با حضوری آگاهانه و تصور نشدنی، در پای صندوق‌های رای، پیروزی انقلاب اسلامی را تحقق بخشیدند. ولی فقیه، بر اساس قانون الهی، ولایت امر و امامت اُمت را بر عهده می‌گیرد و علاوه بر تأمین زندگی مردم، مسؤول هدایت آنان نیز هست. بدین ترتیب، برای تحقق چنین امر بزرگی، باید رسما نظام مشخصی بر ایران حاکم می‌شد تا زمینه دستیابی به آن هدف‌های بزرگ را فراهم آورد. این گونه بود که ۱۲ فروردین پدید آمد و نظام پربرکت جمهوری اسلامی، بر کشور عزیز ما سایه افکند.

هدف پایانی در شعار‌های مردم، جمهوری اسلامی بود. کلمه «جمهور» به معنای توده مردم است و گنجانده شدن چنین کلمه‌ای برای نظامِ بعد از انقلاب، مردمی بودن آن را نشان می‌دهد و تأثیر رأی مردم را در سرنوشت خودشان، بیان می‌کند. واژه «اسلامی» نیز آن را از دیگر نظام‌های جمهوری جدا می‌نماید و بر حاکمیت ارزش‌های الهی و قرآنی بر اجزای نظام دلالت می‌کند.

تشکیل جمهوری اسلامی نه فقط اراده ملت را بر سرنوشت خود به اثبات رساند و برای آنان استقلال و آزادی را به ارمغان آورد، بلکه امید را در دل محرومان و مستضعفان جهان برافروخت که آنان نیز می‌توانند بعد از قرن‌ها رنج و درد، جلوه‌ای از وعده خداوند تبارک و تعالی را ببینند؛ همان وعده پیروزی مستضعفان بر مستکبران را، که کتاب وحی، آن را نوید می‌دهد.

مقام معظم رهبری حضور گسترده مردم در یوم اللّه ۱۲ فروردین و رأی قاطع آنان را رای اسلام و اندیشه‌های اسلامی برشمرده و می‌فرمایند: «مردم اسلام را می‌خواهند. این از روز اوّل گفته شد و در طول سال‌های متمادی نیز تجربه گردید. امروز هم واضح‌ترین حقیقت در نظام ما این است که آحاد و توده مردم از نظام حاکم بر کشور می‌خواهند که مسلمان باشد… و اسلام را در جامعه تحقق ببخشد. این حکومت و این نظام، با این نام در دنیا اعلام شد و تشکیل گردید. مردم هم رأی دادند، و نام جمهوری اسلامی را حاکی از اسلام دانستند لذا آرایشان را به نام جمهوری اسلامی در صندوق ریختند.»

اعلام حکومت جمهوری اسلامی ایران در ۱۲ فروردین، جوانه‌های اندیشه و عمل را در جامعه‌های جهان سوم و ملت‌های مستضعف جهان، رویاند و شکوفا کرد؛ آنان را که از الگو‌های غربی دل سرد و نومید شده بودند، به اندیشه و اراده‌ای نیرومند برای ساختن جامعه‌ای نو و اسلامی، مجهز کرد. مسلمانان ستم دیده و محروم جهان، دریافتند که با پشتوانه آموزه‌های دینی و اراده ملّی همانند ملّت ایران، می‌توانند بر مشکلات پیروز شوند و حکومتی مردمی و دلخواه، تشکیل دهند.

روز جمهوری اسلامی ایران در سال ۱۳۵۸ نامگذاری شده است و پس از استقرار جمهوری اسلامی ایران در ۱۲ فروردین سال ۱۳۵۸، جنبش بیداری اسلامی در جهان بیش از پیش، شتاب گرفت و بسیاری از جوانان، دانشگاهیان، روحانیان و تحصیل کرد مسلمان، برای حل مشکلات مسلمانان، به اسلام توسّل جستند. این نهضت عظیم جهانی که با الهام از حرکت اسلامی امام خمینی ایجاد شد و رونق گرفت به تغذیه فکری پیاپی نیاز دارد. از مهم‌ترین منبع‌های آن، آثار و دیدگاه‌ها و نظریه‌های امام خمینی است که در دوراندیشی فکری و فرهنگی نهضت بیداری اسلامی معاصر، موثر خواهد افتاد. انقلاب اسلامی ایران، نظامی سیاسی، اجتماعی را پدید آورد که بر دیانت اسلام و بازگشت به سنت‌های پسندیده استوار است. این نظام که در ۱۲ فروردین ۵۸، رسمیت یافت، دغدغه‌ها و دلمشغولی‌های نخبگان جامعه را به دنبال داشت. آنان برای یافتن روش‌ها و پاسخ‌های در خور اسلامی و علمی، درباره پدیده‌ها و حادثه‌های جدید، از نظریه‌های امام خمینی الهام گرفتند و حکومتی پا بر جا و رخنه ناپذیر با پشتوانه مردمی نیرومند پدید آوردند و آن را الگوی ملت‌های جهان نشان دادند.

امام خمینی (ره) در پیام خود به مناسبت ۱۲ فروردین روز جمهوری اسلامی ایران از حضور مردم در این همه پرسی تشکر کرده و چنین فرمودند: «من به دنیا اعلام می‌کنم که در تاریخ ایران چنین رفراندومی سابقه ندارد که سرتاسر مملکت با شوق و شعف و عشق و علاقه به صندوق‌ها هجوم آورده و رأی مثبت خود را در آن ریخته و رژیم طاغوتی را برای همیشه در زباله دان تاریخ دفن کند. من از این هم بستگی بی مانند که جز مشتی ماجراجو و بی خبر از خدا، همه و همه به ندای آسمانی «و اعتصموا بحبل الله جمیعا» لبیک گفتند و با تقریبا اتفاق آرا، به جمهوری اسلامی رأی مثبت دادند و رشد سیاسی خود را به شرق و غرب ثابت کردند، تقدیر می‌کنم.»

استاد شهید مطهری واژه «جمهوری اسلامی» را چنین تفسیر می‌کنند: «مسئله جمهوری مربوط است به شکل حکومت؛ یعنی این که مردم حق دارند سرنوشت خود را خودشان در دست بگیرند و کلمه «اسلامی» محتوای این حکومت را بیان می‌کند. به این ترتیب، جمهوری اسلامی؛ یعنی حکومتی که شکل آن انتخاب رئیس حکومت، از سوی عامه مردم است و محتوای آن هم اسلامی است و با اصول و مقررات اسلام اداره می‌شود.»

۱۲ فروردین سال ۱۳۵۸ در تقویم رسمی ایران به عنوان روز جمهوری اسلامی ایران نامگذاری شده است و در روز جمهوری اسلامی ایران، مردم ایران به حکومت جمهوری اسلامی رای آری دادند.

گرچه پدر و مادر بخاطر محبت شدید به فرزند دوست دارند همواره در کنارشان باشد اما باید مراقب بود که محبت های کاذب، مانع از آن نشود که کودک استقلال خود را باز یابد؛ زیرا اگر همچون یک نهال نورس برای همیشه در سایه یک درخت تنومند قرار گیرد، رشد و نمو لازم را نخواهد یافت و در برابر طوفان های زندگی و فشار حوادث مقاومت لازم را نخواهد داشت.

شاید به همین دلیل بود که یعقوب(ع) در برابر پیشنهاد فرزندان با تمام علاقه ای که به یوسف(ع) داشت، حاضر شد او را از خود جدا کند.

* تعلیم و تربیت فرزندان از منظر اسلام

دیدگاه اسلام در مورد تعلیم و تربیت فرزندان چیست؟

دستور امر به معروف و نهی از منکر، یک دستور عام است؛ ولی از آیات و روایاتی که درباره حقوق فرزند و مانند آن در منابع اسلامی وارد شده، استفاده می شود که: انسان در مقابل همسر و فرزند خویش، مسئولیت سنگین تری دارد، و موظف است تا آنجا که می تواند، در تعلیم و تربیت آنها بکوشد، آنها را از گناه بازدارد و به نیکی ها دعوت نماید، نه این که تنها به تغذیه جسم آنها قناعت کند.

* آثار تربیتی بشارت و انذار

چرا در آیات قرآن «بشارت» و «انذار» در کنار یکدیگر آمده است؟

«بشارت» و «انذار» یا «تشویق» و «تهدید» بخش مهمی از انگیزه های تربیتی و حرکت های اجتماعی را تشکیل می دهد، آدمی هم باید در برابر انجام کار نیک «تشویق» شود، و هم در برابر کار بد «توبیخ» بیند تا آمادگی بیشتری برای پیمودن مسیر اول و گام نگذاردن در مسیر دوم پیدا کند. تعادل میان این دو لازم است؛ چراکه اگر تشویق و امید از حد بگذرد باعث جرأت و غفلت است و اگر بیم و انذار بیش از اندازه باشد نتیجه اش یأس و نومیدی و خاموش شدن شعله های عشق و تحرک است.

اگر شب دچار دندان‌درد شدید، قبل از مراجعه به دندانپزشک، برای آن راه‌حل‌های طبیعی وجود دارد.

 با روش‌های زیر می‌توانید از شر دندان‌درد در شب رها شوید:

۱. مصرف مسکن

یکی از روش‌های درمان دردِ دندان مصرف مسکن‌هایی مانند استامینوفن و ایبوپروفن است. این مسکن‌ها که بدون نسخه فروخته می‌شوند، به‌سرعت درد را آرام می‌کنند. البته در موارد شدت بالای دندان‌درد، باید مسکن‌های قوی‌تر با تجویز دندانپزشک مصرف شود.

۲. کمپرس آب سرد

با استفاده از کمپرس آب سرد، می‌توان از دردِ دندان کاست. یک کیسه یخ را درون حوله‌ای قرار دهید و آن را روی صورت و در ناحیه دندان‌درد بگذارید. این کار باعث می‌شود تا رگ‌های خونی آن ناحیه منقبض شده و از درد کاسته شود. هر چند ساعت یکبار به مدت ۱۵ تا ۲۰ دقیقه کمپرس آب سرد را روی صورت قرار دهید تا درد آرام شده و بتوانید دوباره به خواب روید.

۳. بالا نگهداشتن سر

گاهی‌اوقات جمع شدن خون در سر موجب درد و التهاب بیشتر در دندان می‌شود. دندان‌درد برخی افراد با بالا نگهداشتن سرشان (به‌وسیله قرار دادن یک یا دو بالش زیر سر خود) بهبود یافته و می‌توانند خواب شبانه‌شان را تکمیل کنند.

۴. پمادهای دارویی

برخی از پمادهای دارویی که بدون تجویز پزشک فروخته می‌شوند، می‌توانند از دردِ دندان در شب بکاهند. برخی از پمادها و  ژل‌های بی‌حس‌کننده حاوی بنزوکائین هستند که این ماده، ضددرد و نوعی مسکن است. بنزوکائین برای تسکین‌های دردهای موضعی مانند دندان‌درد استفاده می‌شود. البته این نوع پمادها برای کودکان مناسب نیستند.

۵. شستشو با آب‌نمک

شستشوی دندان با آب‌نمک، درمان رایجی است که در خانه می‌توان انجام داد. در واقع آب‌نمک  یک ماده ضدباکتریایی طبیعی است که از التهاب می‌کاهد و از دندان آسیب‌دیده در برابر عفونت محافظت می‌کند. شستشوی دهان با آب‌نمک می‌تواند ذرات خرد غذا را از دندان یا لثه‌ها پاک کند.

۶. شستشو با پراکسید هیدروژن

پیوره، عفونت جدی لثه و بافت‌های نرم دندان است و معمولا در اثر توجه نکردن به بهداشت دهان رخ می‌دهد. این بیماری موجب دندان‌درد، خونریزی از لثه و شل شدن دندان‌ها شود. شستشوی دهان با دهان‌شویه‌های حاوی پراکسید هیدروژن به کاهش جرم دندان‌ها و بیماری پیوره کمک می‌کند. مقداری پراکسید هیدروژن را با همان مقدار آب ترکیب کرده و محلول را در دهان بچرخانید و دهان‌تان را با آن بشویید. مراقب باشید از این محلول نبلعید. این درمان مناسب کودکان نیست. زیرا ممکن است تصادفی کمی از محلول را ببلعند.

۷. چای نعناع

شستن دهان با چای نعناع فلفلی یا مکیدن چای کیسه‌ای نعناع می‌تواند به‌طور موقت از دندان‌درد بکاهد. بررسی‌ها نشان داده‌ است که نعناع فلفلی حاوی ترکیبات آنتی‌اکسیدان و ضدباکتریایی است. همچنین منتول، ماده‌ای فعال در نعناع است که  اثر بی‌حس‌کنندگی ملایمی دارد و در از دردِ دندان می‌کاهد.

۸. میخک

یکی از ترکیبات اصلی میخک، اوژنول است که می‌تواند در درمان دندان‌درد موثر باشد. بررسی‌ها نشان داده است استفاده از اوژنول پس از کشیدن دندان، از درد و التهاب لثه می‌کاهد. در واقع این ماده نوعی بی‌حس‌کننده است. بنابراین هنگام دندان‌درد، کمی میخک در آب خیس کنید و آن را به‌صورت خمیر درآورید و در محل درد بگذارید. البته می‌توانید به‌جای این کار یک دانه میخک را بجوید یا نزدیک دندانی که درد می‌کند بگذارید.

۹. سیر

آلیسین، ماده اصلی سیر، اثر ضدباکتریایی نیرومندی دارد و در از بین بردن باکتری‌های دهان که موجب فساد و درد دندان می‌شوند موثر است. موقع دندان‌درد، یک حبه سیر را در دهان نزدیک دندانی که درد می‌کند، بگذارید یا آن را بجوید. از دردِ دندان کاسته می‌شود.

درمان‌های فوق موقتی هستند و فقط از عذاب‌تان اندکی کم می‌کنند. بنابراین باید برای درمان دندان‌تان به‌سرعت به دندانپزشک مراجعه کنید تا گرفتار عوارض بعدی آن نشوید.

ویتامین C محلول در آب است و بدن ما نمی‌تواند به خودی خود این ویتامین را تولید کند و باید با مصرف مواد غذایی، ویتامین C در بدن تامین شود.

سلامت پوست و کلاژن سازی:

 ویتامین C موجب ساخت کلاژن شده و به طور طبیعی موجب کاهش بروز چین و چروک می‌شود. برای تولید کلاژن که یک پروتئین مهم برای ساخت پوست، تاندون‌ها رباط‌ها و رگ‌های خونی ضروری است. 

جذب مواد معدنی: 

ویتامین C موجب افزایش میزان دریافتی آهنی که بدن بزرگسالان و کودکان دریافت می‌کنند، می‌شود.

مبارزه با نقرس:

 خطر ابتلا به نقرس را کاهش می‌دهد.

مبارزه با رادیکال‌های آزاد: 

ویتامین C یک آنتی‌اکسیدان‌ است که توانایی جلوگیری از آسیب‌های رادیکال ‌های آزاد و مواد شیمیایی خطرناک همچون دود سیگار را دارد. رادیکال‌های آزاد در بروز برخی از بیماری‌ها از جمله سرطان، بیماری‌های قلبی و ورم مفاصل نقش دارند. رادیکال‌های آزاد هنگام تجزیه غذا در بدن یا هنگام قرار گرفتن در معرض تشعشع یا دود سیگار تولید می‌شوند.

بهبود سرماخوردگی و آنفلوانزا:

 سیستم ایمنی بدن را تقویت و با ویروس سرماخوردگی مقابله می‌کند. مصرف ویتامین C هنگام درگیری با سرماخوردگی و آنفلوانزا می‌تواند موجب کاهش خطر ابتلا به عوارض بیشتری مانند ذات‌الریه و عفونت ریه را شود.

تقویت سیستم ایمنی تحت فشار: استفاده از ویتامین C می‌تواند برای کسانی که سیستم ایمنی‌شان به علت فشارهای روحی و روانی تضعیف شده است مفید و موثر باشد.

درمان سرطان:

 می‌تواند اثر ضدسرطانی داروهای شیمی‌درمانی افزایش دهد.کاهش خطر سکته‌ی مغزی: قرار دادن میوه و سبزیجات در رژیم غذایی، موجب افزایش سطح ویتامین C خون‌ می‌شود. مطالعات نشان داده است که افرادی که ویتامین C بیشتری مصرف می‌کنند، کمتر از سایرین در معرض خطر سکته مغزی هستند.

یکی از بهترین ترکیبات حاوی ویتامین C، هویج و پرتقال است. این آبمیوه حاوی ویتامین A، B، E و K است که می تواند به بهبود کیفیت کلی پوست کمک کند. محتوای غنی ویتامین C می تواند به خنثی کردن آسیب اشعه ماوراء بنفش که در تابستان ها کمک کند.

همچنین آبمیوه سیب، هویج و آب پرتقال دارای منبع انرژی از مواد مغذی یعنی ویتامین های A، B و C است. آب پوست پرتقال فواید زیادی دارد، به خصوص اگر پوست چرب دارید. پوست پرتقال غنی‌ از ویتامین C است. می‌توانید مقداری شکر و آب لیمو برای طعم بهتر به این آب اضافه کنید.