گرچه پدر و مادر بخاطر محبت شدید به فرزند دوست دارند همواره در کنارشان باشد اما باید مراقب بود که محبت های کاذب، مانع از آن نشود که کودک استقلال خود را باز یابد؛ زیرا اگر همچون یک نهال نورس برای همیشه در سایه یک درخت تنومند قرار گیرد، رشد و نمو لازم را نخواهد یافت و در برابر طوفان های زندگی و فشار حوادث مقاومت لازم را نخواهد داشت.
شاید به همین دلیل بود که یعقوب(ع) در برابر پیشنهاد فرزندان با تمام علاقه ای که به یوسف(ع) داشت، حاضر شد او را از خود جدا کند.
* تعلیم و تربیت فرزندان از منظر اسلام
دیدگاه اسلام در مورد تعلیم و تربیت فرزندان چیست؟
دستور امر به معروف و نهی از منکر، یک دستور عام است؛ ولی از آیات و روایاتی که درباره حقوق فرزند و مانند آن در منابع اسلامی وارد شده، استفاده می شود که: انسان در مقابل همسر و فرزند خویش، مسئولیت سنگین تری دارد، و موظف است تا آنجا که می تواند، در تعلیم و تربیت آنها بکوشد، آنها را از گناه بازدارد و به نیکی ها دعوت نماید، نه این که تنها به تغذیه جسم آنها قناعت کند.
* آثار تربیتی بشارت و انذار
چرا در آیات قرآن «بشارت» و «انذار» در کنار یکدیگر آمده است؟
«بشارت» و «انذار» یا «تشویق» و «تهدید» بخش مهمی از انگیزه های تربیتی و حرکت های اجتماعی را تشکیل می دهد، آدمی هم باید در برابر انجام کار نیک «تشویق» شود، و هم در برابر کار بد «توبیخ» بیند تا آمادگی بیشتری برای پیمودن مسیر اول و گام نگذاردن در مسیر دوم پیدا کند. تعادل میان این دو لازم است؛ چراکه اگر تشویق و امید از حد بگذرد باعث جرأت و غفلت است و اگر بیم و انذار بیش از اندازه باشد نتیجه اش یأس و نومیدی و خاموش شدن شعله های عشق و تحرک است.
