شخصی خدمت حضرت امام صادق(ع) آمد و عرض کرد، پدر و مادرم قربانت! مرا نصیحت فرما!

حضرت فرمود:

1. وقتی که خداوند کفیل روزی تو است، چرا غم روزی می خوری؟

2. وقتی که روزی و رزق قسمت معینی دارد، چرا حرص ورزی؟

3. وقتی که حساب(قیامت) حق است، چرا در فکر اندوختن و جمع مال هستی؟

4. وقتی که خداوند در ازای چیزهایی که بخشیده ای جایگزین می کند، چرا بخل می ورزی؟

5. وقتی که مرگ حق است، چرا این قدر شادمانی می کنی؟

6. وقتی که همه کارها در دید و منظر خداست، چرا مكر و حيله مي كني؟

7. وقتی که مجازات و آتش جهنم حق است، چرا گناه و معصیت می کنی؟

8. وقتی که عبور از پل صراط حق است، چرا عُجب و خودپسندی در خود را می دهی؟

9. وقتی که همه چیز به قضا و قدر الهی است، چرا اندوه و ناراحتی داری؟

10. وقتی که دنیا فانی و از بین رفتنی است، چرا به آن اطمینان و اعتماد داری؟

خصال، ج2، ص 217