اهل بیت عصمت و طهارت علیهم‌السلام با فضیلت‌ترین انسان‌ها بوده و دارای کرامات فراوانی هستند. این کرامات منحصر به عصر حضور معصومان علیهم‌السلام نبوده و در زمان غیبت حضرت حجت‌بن‌الحسن علیه‌السلام نیز کرامات متعددی از ایشان مشاهده شده است.[1]
نقل این کرامات و مقام والای ائمه علیهم‌السلام برای برخی این سوال را ایجاد کرده است که چرا ایشان مشکلات شیعیان را حل نکرده و آن‌ها را از اتفاقات و حوادث نجات نمی‌دهند.
برای فهم پاسخ این سوال باید به چند نکته توجه کرد:
1. ائمه علیهم‌السلام هادیان جامعه هستند. ایشان گرچه در مواردی به اذن خداوند متعال با انجام کارهای خارق عادت، یاران و شیعیانشان را یاری می‌دهند، اما وظیفه ندارند همیشه با معجزه و کرامت مشکلات دنیوی شیعیان را حل کنند.
2. اهل بیت رسول خدا علیهم‌السلام اراده‌ای مستقل از خواست خدا ندارند و هر آنچه انجام می‌دهند به خواست او و در جایی است که او مصلحت بداند.[2] گاهی خداوند صلاح بندگان و جامعه را در تحمل دشواری‌ها می‌داند. در ماجرای قیام امام حسین علیه‌السلام از زبان ایشان می‌شنویم که به محمدبن حنفیه فرمودند: «أَتانی رَسُولُ اللّهِ ص بَعْدَ ما فارَقْتُکَ، فَقالَ: یا حُسَیْنُ اُخْرُجْ فَإِنَّ اللّهَ قَدْ شاءَ اَنْ یَراکَ قَتیلا»؛[3] «هنگامى که از تو جدا شدم، پیامبر خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله به نزدم آمدند و به من فرمودند: اى حسین! خارج شو، خداوند مى‌خواهد تو را کشته ببیند!»
3. در مواردی تحمل دشواری‌ها باعث آمرزش گناهان و ارتقای مقام انسان می‌شود. از این رو برخی از آسیب‌ها و گزندهایی که به ما می‌رسد، لطفی است از جانب خداوند متعال.
4. چه بسا در برخی از موارد آنچه باعث نجات ما می‌شود، اراده و عنایت خاص اهل بیت علیهم‌السلام باشد و ما متوجه آن نشویم. برای مثال در سال 92 در سفر زائران به کربلا، زنی که کمربند انفجاری بسته بود، پیش از آن که موفق به انتحار شود، توسط عقربی گزیده شده و مُرد. با کشف بمب و خنثی‌سازی آن توسط تیم امنیتی جان تعداد زیادی از زوار امام حسین علیه‌السلام نجات یافت.[4] آیا نمی‌توان این اتفاق را عنایتی از جانب معصومان علیهم‌السلام دانست؟
کسی چه می‌داند که عنایت و توجه ائمه علیهم‌السلام، چه مصیبت‌ها و دشواری‌هایی را از شیعیان دفع کرده است؟ مگر نه این است که امام عصر اروحنا له الفدا در نامه به شیخ مفید فرمودند: «اِنّا غَیْرُ مُهْمِلینَ لِمُراعاتِکُمْ، وَلا ناسینَ لِذَکْرِکُمْ، وَلَوْلا ذلِکَ لَنَزَلَ بِکُمُ الَّلاْواءُ وَاصْطَلَمَکُمُ الاَعْداءُ»؛[5] «ما در رسیدگی و سرپرستی شما کوتاهی و اهمال نکرده و یاد شما را از خاطر نبرده‌ایم که اگر جز این بود، دشواری‌ها و مصیبت‌ها بر شما فرود می‌آمد و دشمنان، شما را ریشه‌کن می‌نمودند».
اهل بیت عصمت و طهارت علیهم‌السلام با فضیلت‌ترین انسان‌ها هستند برای هدایت بشر.
پی‌‌نوشت:
[1]. برای مطالعه برخی از این کرامات به کتاب «شفا یافتگان و نجات یافتگان امام زمان» اثر سید محمد طباطبایی مراجعه کنید.
[2]. صفار، محمد بن حسن، بصائر الدرجات، كوچه باغى، محسن بن عباسعلى، چاپ دوم، مکتبة آیةالله المرعشی، 1404ق، 517.
[3]. مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، چاپ دوم، داراحیاء التراث العربی، 1403ق، ج44، ص364.
[4]. خبرگزاری تسنیم، یک"عقرب" ناجی زائران حسینی(ع) شد، https://tn.ai/234489.
[5]. طبرسى، احمد بن على، الاحتجاج، چاپ اول، نشر مرتضی، 1403ق، ج2، ص497.
