آیه
لَکِنِ الَّذِینَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا نُزُلًا مِنْ عِنْدِ اللَّهِ وَ مَا عِنْدَ اللَّهِ خَیْرٌ لِلْأَبْرَارِ
ترجمه
لکن برای کسانی که نسبت به پروردگارشان پروا داشته باشند، باغ هایی است که نهرها از زیر درختانش جاری است. آنان برای همیشه در آنجا هستند و این پذیرایی (اوّلیه) از جانب خداوند است، ولی آنچه در نزد خداست برای نیکان بهتر است.
نکته ها
واژه ی «نُزُل» به نخستین چیزی که با آن از مهمان پذیرایی می کنند، اطلاق می شود؛ مانند شربت و میوه. گویا با این تعبیر می فرماید: در برابر رفت و آمدهای تجاری کفّار، شما از مدار تقوا و ایمان خارج نشوید، زیرا باغ های بهشت، مقدّمه ی پذیرایی شما خواهد بود، نه اصل آن.
پیام ها
۱- نعمت های دنیوی نسبت به نعمت های اخروی بی ارزش است. «متاع قلیل... ما عنداللّه خیر»
۲- تلاش و رفت و آمد برای کسب دنیا، با حفظ تقوا و توجّه به منافع اخروی مانعی ندارد. «لایغرّنّک تقلّب الّذین کفروا فی البلاد.... لکن الّذین اتّقوا»
۳- توجّه به نعمت های بهشتِ جاودان، سبب گرایش به تقوا و فریفته نشدن به بهره های قلیل دنیاست. «اتّقوا ربّهم لهم جنّات»
۴- مقام ابرار بالاتر از متّقین است. «اتقوا، لهم جنات، و ما عنداللَّه خیر للابرار»
