امام جواد (ع) در حدیثی به رفتاری اشاره کردند که غیر قابل بخشش است.

یکی از زیباترین رفتارهایی که خداوند بسیار آن را دوست دارد، تقویت روحیۀ شکر نعمت است، چقدر زیباست که وقتی مؤمنان کنار هم می‌نشینند، به این رفتار پسندیده عمل کنند و به تبع این رفتار، از نعمات و برکات خداوند بهره‌مند شوند.

خداوند ازدیاد نعمت را منوط به شکر آن کرده و به این موضوع در قرآن کریم به صراحت اشاره کرده است: «وَ إِذْ تَأَذَّنَ رَبُّکُمْ لَئِنْ شَکَرْتُمْ لَأَزِیدَنَّکُمْ وَلَئِنْ کَفَرْتُمْ إِنَّ عَذابِى لَشَدِیدٌ». امیرالمومنین (ع) در حدیثی می‌فرماید: «شُکْرُ کُلِّ نِعمةٍ اَلوَرَعُ عَمّا حَرَّمَ الله؛ شکر هر نعمتی در این است که انسان آنچه خدا بر او حرام کرده از آن دوری کند». (خصال، ج 1، ص 11). حضرت امام جواد (ع) نیز در حدیثی فرمود: «نِعْمَةٌ لاتُشْکَرُ کَسِیَّئَةٍ لاتُغْفَرُ؛ نعمتى که مورد شکر و سپاس قرار نگیرد، همچون خطایى است که غیر قابل بخشش باشد». (بحارالانوار، ج 75، ص 364)

باید به این نکته نیز توجه داشت که استفاده درست از نعمات هم به نوعی شکر نعمت است، اینکه ما از زمان و فرصت‌ها، سلامتی جسم، فرصت شغلی و ... به خوبی و در مسیر رضای خدا استفاده کنیم، علاوه بر اینکه به نحوی در مسیر عبادت گام برداشته‌ایم، شکر نعمت هم کرده‌ایم؛ چراکه داریم از آن نعمات خداوند در مسیر صحیح استفاده کنیم.