شرح حدیثی از پیامبر عظیم الشان اسلام(ص) توسط حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای در ابتدای جلسه درس خارج فقه جلسه بیستم

من مواعظ النبي صلى الله عليه وآله وسلّم:

الدنيا دُوَل، فما كان لك أتاك على ضعفك وما كان منها عليك لم تدفعه بقوّتك ومن انقطع رجاءه مما فات، استراح بدنه ومن رضي بما قَسَمه اللّه قرّت عينه. (تحف العقول صحفه 40)

دُوَل جمع دولة است، يعنى چيزى كه دست به دست مى ‏گردد.

طبيعت مظاهر دنيوى اين است كه در حال تغيير و تحول است، نبايد خيال كنيم آنچه كه از مال و جاه و امكانات و صحت و عافيت در دست ما است تا پايان عمر باقى مى‏ ماند، اينطور نيست، چه بسا از ما گرفته مى‏ شود.

مراد از دنيا كه مى ‏فرمايد: هركه اميدش را از آن قطع كند خيال خود را راحت كرده، دنياى مذموم است؛ يعنى آن چيزى كه انسان براى خود و هواى خود مى ‏طلبد، نه معالى امور و خيرات اخروى و نه آن چيزهايى كه انسان براى وظيفه بايد به دست آورد و نه عمران و ساختن عالم، اينها مراد نيست.