سایه جنگ بر فراز منطقه

هدف اصلی سوریه نیست، ایران است. ما اگر بتوانیم در برابر خط قرمز استفاده از سلاح شیمایی در سوریه با جدیت تعامل کنیم آن گاه بر سر خط قرمزی که بر سر پرونده هسته‌ای ایران گفته شده نیز می‌توانیم با جدیت برخورد کنیم.

آن چه روشن است، این است که اسرائیل به روشنی ایالات متحده امریکا را میان سلاح شیمیایی سوریه و پرونده هسته ای ایران زیر منگنه قرار داده و درصدد است تا با کوبیدن بر طبل جنگ طرحی جدید را برای خاورمیانه طراحی کند که طبیعتا آن چه در ذهن دارد، برنده شدن بلامنازع خود در این معادله است. قاعدتا بازنده اصلی این بازی نیز کسی جز ملت های منطقه نیستند که باید هزینه های زیاده خواهی های تلاویو که خط پایانی هم ندارد را بپردازند.

به گزارش روزنامه الاخبار، چاپ لبنان، به نظر می رسد تلاویو در حال حاضر یک گام در پیشبرد فضای جنگ در منطقه پیش افتاده است. اگر تا دیروز اسرائیل دائما بهانه پرونده هسته ای ایران را برای آغاز یک جنگ می آورد، امروزه بهانه تازه ای برای جنگ افروزی در خاورمیانه به دست آورده است، بهانه ای که می تواند غرب را به انجام یک عملیات نظامی تمام عیار در منطقه تحریک کند. اسم این پرونده جدید "سلاح شیمیایی سوریه" است، که دیگر برای همگان روشن شده که تلاویو تلاش بسیاری را برای تحریک رسانه ها با هدف تحریک جامعه غربی، در راس آنها ایالات متحده، آغاز کرده با این شایعه که سوریه از خط قرمز گذشته است و به این ترتیب دمشق می تواند از سلاح های شیمیایی علیه آن نیز استفاده کند.

ایتی بارون، فرمانده واحد مطالعات در شاخه امنیت نظامی اسرائیل در این باره مدعی می شود: «استفاده نظام سوریه از سلاح شیمیایی دستوری نبوده است بلکه هدف از آن در تنگنا قرار دادن کاخ سفید است، البته تا آخر نمی توانیم سندی را که ثابت کند دولت سوریه با قصد و غرض اقدام به استفاده از سلاح شیمیایی کرده است، بیابیم.»

وی در ادامه می افزاید: «البته هدف اصلی سوریه نیست، ایران است. ما اگر بتوانیم در برابر خط قرمز استفاده از سلاح شیمایی در سوریه با جدیت تعامل کنیم آن گاه بر سر خط قرمزی که بر سر پرونده هسته ای ایران گفته شده نیز می توانیم با جدیت برخورد کنیم.»

به این ترتیب تلاویو به صراحت می گوید که واشنگتن را با دو پرونده بسیار حساس منطقه ای تحت منگنه داده است تا به این ترتیب آن را وادار به دخالت نظامی در سوریه به بهانه برخورد با سلاح های شیمیایی آن کند تا از آن سو هشداری به ایران بر سر پرونده هسته ای اش بدهد. می توان گفت که اسرائیل با پیگیری این سیاست چند مجهولی به دنبال منافع متعددی در منطقه است. اگر اسرائیل خود چراغ سبز بگیرد که به طور نظامی وارد سوریه شود و به جنگ با اسد برخیزد، گمان می کند که می تواند برنده این جنگ باشد. اما اگر نتواند این چراغ سبز را بگیرد طبیعتا واشنگتن را وادار خواهد کرد که برای راضی نگه داشتنش سلاح و کمک های نظامی بیشتری دریافت کند و تحریم های بیشتری را متوجه تهران کند و در پرونده فلسطینی نیز شروطش برای حل این پرونده را بپذیرد. همه این ها در حالی است که همچنان نمی خواهد به کسی تضمین دهد که دست از گزینه نظامی بر می دارد بلکه تنها خواهد گفت که در بهترین حالت آن را به تعویق خواهد انداخت.

اسرائیلی ها از این که پرونده سوریه را به پرونده هسته ای ایران مرتبط کنند، ابایی ندارند. زئیف الکین، معاون وزیر امور خارجه اسرائیل در توجیه لزوم دخالت نظامی غرب یا اسرائیل در سوریه می گوید: «لازم است که جهان بر انبارهای سلاح های شیمیایی سوریه مستولی شود. وقتی که می گوییم ما خط قرمزی در این مساله داریم باید توضیح دهیم که بر چه چیزی از این خط قرمز اصرار داریم. اگر ایرانی ها ببینند که خطوط قرمزی که جامعه جهانی تعیین می کند در درون خود نرمشی هم دارد، به پیشرفت های هسته ای خود ادامه خواهند داد.»

وی تاکید می کند، مساله سلاح های شیمیایی در سوریه واقعا مهم است اما مواجهه با آن به عرصه های دیگر نیز کشیده خواهد شد. به ویژه به عرصه ایران، این فقط ما و اروپا نیستیم که نظاره گر نشسته ایم ببینیم در سوریه چه می شود بلکه تهران نیز منتظر است.

الکین که از نزدیکان بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل است در ادامه همچنین می گوید: «وقتی که جامعه جهانی ببیند که عملا از خطوط قرمز عبور شده و از سلاح شیمیایی استفاده شده است، درک خواهد کرد که چاره ای جز تحرک به سمت راه های دیگر یعنی عملیات نظامی نخواهد داشت و آن گاه دیگر نمی تواند چشم بسته گوشه ای بنشیند.»

بوعز بیسموت و ایتی بارون، دو افسر اطلاعاتی اسرائیلی در یادداشتی که در روزنامه عبری اسرائیل الیوم نوشته اند، می گویند: «در حال حاضر در ایران، سوریه و همچنین کره شمالی همه منتظرند ببینند که واکنش واشنگتن در برابر عبور سوریه از خطوط قرمز چیست. واشنگتن باید بداند که بی محلی به این عبور از خط قرمز این برداشت را ایجاد می کند که مرزهای خط قرمز را می توان دورتر برد.»

سوریه ادعاهای سازمان امنیت امریکا مبنی بر احتمال استفاده از سلاح شیمیایی در مبارزه با مخالفان مسلح را رد کرده و تاکید کرده که این سلاح ها از سوی مخالفان استفاده شده و به احتمال قوی توسط ترکیه به دست آنها رسیده است.

با این حال بسیاری می پرسند که واکنش سوریه در صورت آغاز جنگی احتمالی علیه آن چه خواهد بود؟ ناظران معتقدند که حکومت اسد و ارتش سوریه خود را برای همه سناریوها آماده کرده اند. اگر چه این اعتقاد را نیز دارند که احتمال حمله به سوریه بسیار ضعیف است و احتمال وقوع جنگ را بسیار کم می دانند.

یک کارشناس نظامی به روزنامه القدس العربی، چاپ لندن می گوید: «در صورتی که حمله نظامی خارجی به سوریه صورت بگیرد، به احتمال قوی دمشق از موشک های کوتاه برد و میان برد خود استفاده خواهد کرد. احتمالا در حمله به سوریه جنگنده های امریکایی، اسرائیلی، بریتانیایی و فرانسوی پایتخت سوریه، دمشق را هدف قرار خواهند داد. اما نمی توانیم بگوییم که غربی ها در این جنگ می توانند چیزی به دست آورند. به ویژه که مخالفان اسد نتوانستند به موفقیتی میدانی در سوریه دست یابند و این مساله هر گونه حمله نظامی غربی ها را تحت تاثیر قرار خواهد داد. احتمالا اردن حریم هوایی خود را در برابر پروازهای فرانسوی ها یا اسرائیلی ها یا امریکایی ها باز خواهد کرد. و به احتمال قوی پایگاه های نظامی امریکایی ها در اردن هدف موشک های سوری قرار خواهند گرفت.»

یک منبع نزدیک به قدرت در دوحه، پایتخت قطر نیز می گوید: «هر گونه حمله نظامی به سوریه تنها تحت عنوان استفاده این کشور از سلاح های شیمیایی امکان پذیر است. در این صورت پیش بینی می شود حداقل بین 900 تا 1200 موشک از سوی سوریه به سمت منافع کشورهای غربی در منطقه شلیک شوند.»

آن چه از احتمال وقوع چنین جنگی پیش بینی می شود، ورود مستقیم ایران و حزب الله در چنین جنگی است. هم ایران و هم حزب الله می توانند در صورت ورود به جنگ سوریه توسط موشک های کوتاه برد، میان برد و دوربرد خود اهداف امریکا و غرب را در کشورهای عربی و خلیج فارس هدف قرار دهند. آن گاه دیگر جنگ با سوریه تعریف دیگری به خود خواهد گرفت و معادله جدیدی را رقم خواهد زد که پیش بینی آینده آن برای هیچ کس قابل تصور نیست.