براي آشنايي با معناي قَدَر صرفاً كلام امام رضا (ع) ارائه مي شود كه در جواب سئوال از معناي قول جدش امام صادق (ع) : «لا جبر و لا تفويض بل امر بين الامرين» فرمود :
هر كس گمان كند كه افعال را خدا انجام مي دهد و سپس ما را بر آن عذاب مي كند ، قائل به جبر شده است و هر كس گمان كند كه خداوند امور خلقت و روزي را به حجت هاي خود سپرده است ، قائل به تفويض شده است و قائل به جبر كافر است و قائل به تفويض مشرك.
اما معناي امر بين الامرين وجود راهي براي اطاعت اوامر خدا و ترك نهي اوست. يعني خدا او را قادر كرده كه شر را انجام دهد يا ترك كند چنانكه او را قادر ساخته خير را انجام دهد يا ترك كند ، در حاليكه او را به خير امر كرده و از شر نهي نموده است.
خلاصه سخن اينكه قول به جبر با عدالت خداوند منافات دارد و قائلين به آن ظلم را براي خدا جايز مي شمارند با اين بيان كه ظلم او عين عدالت است. ولي به اين موضوع توجه ندارند كه ظلم ذاتاً قبيح است و حاشاءلله كه از او فعل قبيح صادر شود.
