دکتر جعفر محمد ، نویسنده و محقق موریتانیایی  با اشاره به اینکه وحدت و تقریب اسلامی از مهمترین شاخصه های امت اسلامی است، گفت: در یک جامعه اسلامی بدون دست یابی به صلح و اتحاد نمی توان مدعی رسیدن به نقطه کمال هویت شد. اسلام برنامه همه جانبه ای برای دستیابی به این وحدت در نظر گرفته که بر اساس توسل به ریسمان محکم الهی و با تأکید بر تسلیم کامل در برابر خدا و وحدت رویه فکری و اجتماعی می باشد.  

وی در ادامه افزود: مواردی که در صحنه های مختلف برای رسیدن به اتحاد مورد توافق است، بسیار زیاد است. همه مذاهب اسلامی، در اصول اعتقادی یا در عرصه های احکام شرعی یا در اصول اخلاقی تقریبا اجماع نظر کامل دارند و همچنین در زمینه مفاهیم و فرهنگ اسلامی و حتی در سیر تاریخ و رویدادهای مهم اصلی، علی رغم وجود برخی اختلاف ها در ارزیابی مواضع مشخص، دارای مواضع مشترک فراوانی هستند. مسلمانان همچنین در مورد مواضع عملی هم همگی هم نظر هستند که این مواضع باید از طریق اتحاد و همگرایی اجتماعی و طی یک تصمیم جمعی هماهنگی که علمای دینی اتخاذ می کنند، از وحدت و یگانگی برخوردار باشد.

او با بیان اینکه شکی در این امر وجود ندارد که همکاری در ابعاد مشترک عقیدتی به معنای تلاش مشترک برای مستحکم کردن آنها در افکار و دوری کردن از هر اقدام متناقض با آنها و در نتیجه، عمیق تر کردن آنها در کل حرکت جامعه اسلامی است، افزود: همگامی و همکاری در زمینه های به هم پیوسته با رفتارهای فردی و اجتماعی اقدام کاملاً روشنی است که این عرصه های مهم گوناگون را در بر می گیرد؛ اجرایی کردن شریعت اسلام، تقدیر شعایر الهی و حمایت از آیین های جمعی همچون چون نمازهای جمعه و حج و تحقق ویژگی هایی چون وحدت در امت اسلامی و .. از جمله این اقدامات است.

دکتر جعفر محمد  در نهایت تصریح کرد که حرکت تقریب باید حداکثر تلاش خود را برای یافتن این عرصه های مشترک و آگاهی دادن به اقشار مختلف مسلمان و حتی به نخبگان به کار گیرد و در جهت گسترش هر چه بیشتر این صحنه ها گام بردارد.

دکتر مصطفی باجلال محقق غنایی  با بیان این که  وجود مذاهب متعدد در دین اسلام از غنای دین اسلام حکایت می کند گفت: این غنای فکری در دین اسلام در حالی است که برخی از گروههای افراطی این پدیده طبیعی یعنی تعدد مذاهب را به یک موضوع منفی در روند تاریخی اسلام تبدیل کردند. به این ترتیب پای تعصب و فرقه گرایی تندروانه در میان مسلمانان باز شد و روحیه ای که قبلا بر اساس منطق مبتنی بر گفت وگوی اسلام وجود داشت از میان رفت و زمینه برای جدال و تنش میان گروهها و فرقه های اسلامی ایجاد شد.  

وی در ادامه افزود: در چنین شرایطی است که مسلمانان باید به طور جدی خواهان بازگشت همه فرقه ها و مذاهب به حالت اولیه و طبیعی خود از طریق گسترش گفت وگوی سازنده اسلامی، هم دلی و هم گرایی و تلاش برای یافتن ارزش های مشترک باشند تا تقریب مذاهب شکل گیرد. 
 
این اندیشمند غنایی در ادامه اظهار داشت: روند تقریب مذاهب در سالهای اخیر آغاز شده است و نیروی حرکت خود را از مقررات الهی می گیرد و ضرورت آن به موازات گسترش و افزایش مسئولیت مسلمانان شفاف تر شده است. چنانکه در چند دهه گذشته بسیاری از اندیشمندان و علمای دین اسلام تلاش برای تقریب مذاهب را آغاز کردند و با اعلام ضرورت شرعی آن بر تلاش های خود افزودند.

به گفته دکتر مصطفی باجلال پیروی کامل و جامع از کتاب الهی و سیره شریف نبوی، دو منبع اصلی شناخت دیدگاههای اسلام در همه مسایل از جمله مفاهیم زندگی انسان در هر دو جهان و مقررات و شریعتی است که زندگی و رفتارهای فردی و اجتماعی انسانها را سامان می بخشد. این در حالی است که اصول و منابع دیگری مانند عقل تنها هنگامی معتبر است که به این دو منبع اصلی وصل و مستند باشد و از آنها نشات گرفته باشد.

مولوي سيد احمد عبداللهي اسكندر خطيب جمعه اهل سنت اسديه خراسان جنوبي  پیروزی ارزشمند نیروهای مقاومت فلسطینی بر رژیم غاصب صهیونیستی را تبریک گفت و بیان نمود: مسئله قدس و موضوع فلسطین از مسائل مهم و لاینفک جهان اسلام است که تمام مسلمانان در آن احساس وظیفه دارند؛ امت اسلامی باید تمام امور خود را  طوری برنامه ریزی کنند که حمایت و پشتیبانی از این مسئله مهم جهان اسلام حفظ گردد.

وی افزود: جنایتی که صهیونیست های غاصب در کشتار ملت مظلوم فلسطین مرتکب شده اند، در حقیقت ضربه و آسیب به پیکره جهان اسلام بوده است.

وی ادامه داد: بعد از جنگ 12 روزه شاهد شکست مفتضحانه رژیم صهیونیستی در مقابل جبهه مقاومت بودیم، این پیروزی نه فقط برای جبهه مقاومت وفلسطین است بلکه متعلق به تمام ملل اسلامی می باشد.

خطيب جمعه اهل سنت اسديه خراسان جنوبي، اظهار داشت: روسای کشورهای اسلامی باید از خواب غفلت بیدار شوند و به فرموده مقام معظم رهبری با تمام امکانات و وجود وارد میدان عمل شوند.

وی اضافه کرد: حکام و متولیان کشورهای اسلامی هستند که اقدام به عادی سازی روابط با این رژیم کودک کش داشته اند در جنایات آنان دخیل هستند و در واقع به آرمان های فلسطین و اسلام خیانت کرده اند.

وی در پایان تاکید کرد: اتحاد و وحدت امت اسلامی موجب خواهد شد پیروزی نهایی و آزادسازی قدس به زودی به وقوع بپیوندد؛ اگر امت اسلامی مجددانه در میدان وارد شوند یقینا به مانند شکست روزهای اخیر صهیونیست ها این شکست پی در پی خواهد بود و شاهد آزادسازی قدس شریف خواهیم بود، امیدواریم کشورهای اسلامی به وظیفه شرعی ، اخلاقی و اسلامی خود عمل کرده و حامی مظلوم بوده و از ظالمان انزجار بطلبند.

ماموستا مصطفی محمودی امام جمعه پیرانشهر  پیروزی ارزشمند نیروهای مقاومت فلسطینی بر رژیم غاصب صهیونیست را تبریک گفت و تاکید کرد: ابتدا باید اشاره کرد به پیام رهبر معظم انقلاب در پی پیروزی مقاومت اسلامی فلسطین  که بسیار قابل تقدیر و مهم بوده است؛ از سویی دیگر این پیام باعث دلگرمی و خوشحالی قلوب فلسطینیان و امت اسلامی گردید، ایشان حامی و پشتیبان واقعی ملت مظلوم فلسطین می باشند.

وی افزود: علما و حکام کشورهای اسلامی باید با استعانت از ایشان در این مسیر مقتدارنه و به طور جدی وارد میدان شوند، قرآن کریم در این ارتباط می فرماید، مسلمانان باید همدیگر را حمایت کرده و در مقابل مشکلات یار و یاور یکدیگر باشند.

ماموستا محمودی ، اظهار داشت: همگان باید از تمام ابعاد مختلف اعم از سیاسی، اجتماعی و نظامی حامی امت های مسلمان و مستضعف باشند؛ در آینده کسانی که از این حمایت دریغ کرده و یا خیانتی در حق ملت مظلوم فلسطین انجام داده اند خوار وذلیل خواهند شد.

وی در پایان تاکید کرد: همگان بدانند بیان رهبر معظم انقلاب باید فصل الخطاب قرار گیرد؛ مسلمانان باید عزت و اقتدار خود را حفظ کرده و در برابر ظلم و جور دشمنان اسلام ایستادگی و با آن مقابله نمایند، برخی از کشورهای عرب خلیج فارس که دست به سازش و دوستی دادند، مخصوصا عربستان سعودی در آینده منفور مسلمانان خواهند شد.

از موضوعات مهم و اساسی كه قرآن كریم به آن توجه فراوان نموده است مسأله توبه و بازگشت به سوی خداست زیرا انسان از آنجا كه موجودی مادی است و در درون او غرائز گوناگونی نهفته است در زندگی دچار لغزشهائی می‌گردد و خداوند كریم برای جبران كج روی‌های انسان دری را به نام توبه باز گذاشته است. بنابراین توبه راهی جبرانی و وسیله‌ای امیدبخش است كه انسانها بی‌شماری را از خطر سقوط در وادی یأس و ناامیدی و هلاكت نگه می‌دارد.

و چه بسا افرادی كه از طریق توبه، گذشته تاریك خویش را به آینده‌ای روشن مبدل نموده‌اند آری توبه نوعی بازگشت از گذشته سیاه و بد و حركت به طرف آینده‌ای روشن و نیك است.

واژه توبه و مشتقات آن حدود ۹۰ بار در قرآن به صورتهای گوناگون به كار رفته است و در هر مورد به جهتی از جهات مختلف بحث توبه پرداخته شده است. آیات قرآن در مورد توبه را در یك نگاه ابتدائی می‌توان به دسته‌های زیر تقسیم نمود:

۱- وجوب توبه

بخشی از آیات قرآن با صراحت به انسان فرمان می‌دهد كه به سوی خدا بازگشت نموده و توبه نماید می‌فرماید: یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحاً، ای كسانی كه ایمان آورده‌اید پس به سوی خدا توبه كنید توبه‌ای خالص(تحریم/۸).

تُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمِیعاً أَیُّهَا الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ، همگی به سوی خدا باز گردید ای مؤمنان تا رستگار شوید(نور/۳۱).

و نیز آیات هود/۵۲،۹۰،۶۱ - مائده/۷۴ - بروج/۱۰ از این قبیل می‌باشد.

۲- توبه پذیری خداوند

دسته‌ای از آیات برای جلب گنه‌كاران و پیشگیری از یأس و ناامیدی آنها،‌خداوند مهربان را توبه پذیر و دوست‌دار توبه كنندگان معرفی می‌نماید تا موجب امیدواری و آرامش روحی گنه‌كاران و راهكاری برای خروج آنها از نافرمانی و عصیان باشد، چنانچه می‌فرماید: إِلاَّ الَّذِینَ تابُوا وَ أَصْلَحُوا وَ بَیَّنُوا فَأُولئِكَ أَتُوبُ عَلَیْهِمْ وَ أَنَا التَّوَّابُ الرَّحِیمُ، مگر آنها كه توبه و بازگشت كردند و (اعمال بد خود را با اعمال نیك) اصلاح نمودند (و آنچه را كتمان كرده بودند آشكار ساختند) من توبه آنها را می‌پذیرم كه من توبه پذیر و مهربانم(بقره/۱۶۰). إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ التَّوَّابِینَ وَ یُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِینَ، خداوند توبه كنندگان را دوست دارد و (نیز) پاكان را دوست دارد(بقره/۲۲۲).

و نیز آیات شوری/۲۵، نساء/۱۶، نصر/۳، حجرات/۱۲، نور/۱۰، توبه/۱۱۸، توبه/۱۰۴، بقره/۳۷و۵۴و۱۲۸ و غافر/۳ از این قبیل می‌باشد.

۳- همگانی بودن توبه

آیاتی از قرآن كریم توبه را همگانی دانسته و درهای رحمت الهی را به روی همه مردم باز می‌داند. وَ إِذا جاءَكَ الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِآیاتِنا فَقُلْ سَلامٌ عَلَیْكُمْ كَتَبَ رَبُّكُمْ عَلى نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ أَنَّهُ مَنْ عَمِلَ مِنْكُمْ سُوءاً بِجَهالَةٍ ثُمَّ تابَ مِنْ بَعْدِهِ وَ أَصْلَحَ فَأَنَّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ، هرگاه كسانیكه به آیات ما ایمان دارند نزد تو آیند، به آنها بگو: «سلام بر شما!پروردگارتان، رحمت را بر خود فرض كرده؛ هركس از شما كار بدی از روی نادانی كند؛ سپس توبه و اصلاح (و جبران) نماید، (مشمول رحمت خدا می‌شود چرا كه) آو آمرزندة مهربان است(انعام/۵۴).

آیات مائده/۳۹، آل عمران/۱۳۵، نور/۳۱، زمر/۵۳ نیز همین گونه است.

۴- شرائط عمومی توبه

دسته‌ای از آیات به بیان شرائط عمومی توبه پرداخته به انسان متذكر می‌شود كه توبه در واقع بازگشت درونی و اصلاح همراه با عمل صالح می‌باشد كه به برخی از آنها اشارت می‌رود.

۱-۴- جبران گناهان گذشته

می‌فرماید: إِلاَّ الَّذِینَ تابُوا مِنْ بَعْدِ ذلِكَ وَ أَصْلَحُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ، مگر كسانی كه پس از توبه كنندو اصلاح نمایند (و در مقام جبران گناهان گذشته برآیند كه توبه آنها پذیرفته خواهد شد) زیرا خداوند آمرزنده و بخشنده است(آل‌عمران/۸۹). آیات نساء/۱۶و۱۴۶ - بقره/۱۶۰ - انعام/۵۴ - نحل/۱۱۹  و مائده/۳۹ از این قبیل می‌باشد.

۲- ۴- ایمان

می‌فرماید: إِنِّی لَغَفَّارٌ لِمَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحاً ثُمَّ اهْتَدى، من هركه را توبه كند و ایمان آورد و عمل صالح انجام دهد سپس هدایت شود می‌آمرزم(طه/۸۲).

آیات مریم/۶۰، فرقان/۷۰، قصص/۶۷ از این دسته می‌باشد.

۳-۴- عمل صالح

می‌فرماید: وَ مَنْ تابَ وَ عَمِلَ صالِحاً فَإِنَّهُ یَتُوبُ إِلَى اللَّهِ مَتاباً، و كسی كه توبه كند و عمل صالح انجام دهد به سوی خدا بازگشت می‌كند(و پاداش خود را از او می‌گیرد) (فرقان/۷۱).

۴-۴- قطع امید از دیگران

می‌فرماید: وَ ظَنُّوا أَنْ لا مَلْجَأَ مِنَ اللَّهِ إِلاَّ إِلَیْهِ ثُمَّ تابَ عَلَیْهِمْ لِیَتُوبُوا إِنَّ اللَّهَ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِیمُ، (در آن هنگام) دانستند پناهگاهی از خدا جز به سوی او نیست سپس خدا رحمتش را شامل حال آنها نمود (و به آنان توفیق داد) تا توبه كنند خداوند بسیار توبه پذیر و مهربان است(توبه/۱۱۸).

۵-۴- جهل و نادانی در انجام گناه

إِنَّمَا التَّوْبَةُ عَلَى اللَّهِ لِلَّذِینَ یَعْمَلُونَ السُّوءَ بِجَهالَةٍ، پذیرش توبه از سوی خداوند برای كسانی است كه كار بدی را از روی جهالت و نادانی انجام می‌دهند(نساء/۱۷).

۶-۴- فوریت در توبه

می‌فرماید: ثم یتوبون من قریب، سپس زود توبه می‌كنند(نساء/۱۷).

۷-۴- زمان توبه

توبه‌ای صحیح است كه پیش از مشاهده نشانه‌های مرگ و احتضار باشد، در غیر این صورت توبه پذیرفته نیست. خداوند متعال می‌فرماید: وَ لَیْسَتِ التَّوْبَةُ لِلَّذِینَ یَعْمَلُونَ السَّیِّئاتِ حَتَّى إِذا حَضَرَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قالَ إِنِّی تُبْتُ الْآنَ، برای كسانی كه كارهای بد می‌كنند و هنگامی كه مرگ یكی از آنها فرا رسد می‌گوید: «الان توبه كردم» توبه نیست(نساء/۱۸).

۸-۴- استغفار

از شرائط عمومی و مقدمه توبه استغفار است.

قرآن كریم می‌فرماید: وَ أَنِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَیْهِ، و این‌كه از خداوند خود آمرزش بطلبید سپس به سوی او بازگردید(هود/۳). و نیز آیات هود/۵۲،۶۱،۹۰ - نصر/۳ نیز از این قبیل است.

۹-۴- توسل به پیامبر

وَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جاؤُكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّاباً رَحِیماً، اگر این مخالفان هنگامی كه به خود ستم می‌كنند (و فرمانهای خدا را زیر پا می‌گذارند) به نزد می‌آمدند و از خدا طلب آمرزش می‌كردند و پیامبر هم برای آنها استغفار می‌كرد خدا را توبه پذیر و مهربان می‌یافتند(نساء/۶۴).

۱۰-۴- نماز و روزه

فَمَنْ لَمْ یَجِدْ فَصِیامُ شَهْرَیْنِ مُتَتابِعَیْنِ تَوْبَةً مِنَ اللَّهِ، كسی كه دسترسی (به آزاد كردن) برده ندارد دو ماه پی در پی روزه می‌گیرد این (یك نوع تخفیف) و توبه الهی است(نساء/۹۲). آیات توبه/۵،۱۱ - مجادله/۱۳ از این قبیل می‌باشد.

۱۱-۴- دوام توبه

التَّائِبُونَ الْعابِدُونَ الْحامِدُونَ السَّائِحُونَ الرَّاكِعُونَ السَّاجِدُونَ الْآمِرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ النَّاهُونَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ الْحافِظُونَ لِحُدُودِ اللَّهِ وَ بَشِّرِ الْمُؤْمِنِینَ، توبه كنندگان، عبادت كاران، سپاسگویان، سیاحت كنندگان، ركوع كنندگان، سجده آوران، آمران به معروف، نهی كنندگان از منكر و حافظان حدود (و مرزهای) الهی (مؤمنان حقیقی‌اند) و بشارت ده به (اینچنین) مؤمنان(توبه/۱۱۲).

۱۲-۴- امید به رحمت

قُلْ یا عِبادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ، بگو ای بندگان من كه بر خود اسراف و ستم كرده‌اید! از رحمت خداوند نومید نشوید كه خدا همة گناهان را می‌آمرزد، زیرا او بسیار آمرزنده و مهربان است(زمر/۲۳).

۵- آثار توبه

بخشی از آیات به بیان آثار و نتایج دنیوی و اخروی توبه پرداخته است كه به بعضی اشارت می‌رود.

۵-۱- بخشیده شدن گناهان و داخل شدن بهشت

یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحاً عَسى رَبُّكُمْ أَنْ یُكَفِّرَ عَنْكُمْ سَیِّئاتِكُمْ وَ یُدْخِلَكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ، ای كسانی كه ایمان آورده‌اید! بسوی خدا توبه كنید، توبه‌ای خالص؛ امید است (با این كار) پروردگارتان گناهانتان را ببخشد و شما را در باغهایی از بهشت كه نهرها از زیر درختانش جاری است وارد كند(تحریم/۸).

۲-۵- تبدیل گناهان به حسنات

إِلاَّ مَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ عَمَلاً صالِحاً فَأُوْلئِكَ یُبَدِّلُ اللَّهُ سَیِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ وَ كانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِیماً، مگر كسانی كه توبه كنند و ایمان آورند و عمل صالح انجام دهند، كه خداوند گناهان آنان را به حسنات مبدل می‌كند؛ و خداوند همواره آمرزنده و مهربان بوده است(فرقان/۷۰).

۳-۵- نعمتهای دنیوی

فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كانَ غَفَّاراً * یُرْسِلِ السَّماءَ عَلَیْكُمْ مِدْراراً * وَ یُمْدِدْكُمْ بِأَمْوالٍ وَ بَنِینَ وَ یَجْعَلْ لَكُمْ جَنَّاتٍ وَ یَجْعَلْ لَكُمْ أَنْهاراً، به آنها گفتم: «از پروردگار خویش آمرزش بطلبید كه او بسیار آمرزده است تا بارانهای پر بركت آسمان را پی در پی بر شما فرستد، و شما را با اموال و فرزندان فراوان كمك كند و باغهای سرسبز و نهرهای جاری در اختیارتان قرار دهد»(نوح/۱۰-۱۲). آیه ۳ سوره هود نیز در این باره است.

۴-۵- بخشش برخی مجازات دنیوی

خداوند در آیة ۳۳ سورة مباركه مائده می‌فرماید: «كیفر آنها كه با خدا و پیامبرش به جنگ برمی‌خیزند، و اقدام به فساد در روی زمین می‌كنند، (و با تهدید اسلحه، به جان و مال و ناموس مردم حمله می‌برند) فقط این است كه اعدام شوند؛ یا به دار آویخته شوند... بعد در آیه بعدش می‌فرماید: إِلاَّ الَّذِینَ تابُوا مِنْ قَبْلِ أَنْ تَقْدِرُوا عَلَیْهِمْ فَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ، مگر آنها كه پیش از دست یافتن شما بر آنان توبه كنند، پس بدانید (خدا توبة آنها را می‌پذیرد) خداوند آمرزنده و مهربان است(مائده/۳۳). نساء/۱۶ نیز از این قبیل است.

قرآن در چند مرحله، مبارز طلبیدن و در اصطلاح علوم قرآنی تحدی و هم آورد خواستن خود را مطرح کرده است. تحدی و هم آورد خواستن قرآن فراگیر است، همه جهانیان را شامل می شود و دامنه آن برای همیشه گسترده است، همان گونه که برای دیروز بوده برای امروز و فردا نیز پابرجا است ولی برخی را گمان است که تحدی قرآن مخصوص همان دوره اول بوده، مخاطبین آن عهد مورد تحدی قرار گرفته اند واین امر تا امروز گسترش ندارد، گرچه دلیل اعجاز قرآن که همان عجز عرب آن روزاست برای همیشه است.

تحدی به معنای هم آورد خواستن است قرآن مکررا ناباوران را به مبارزه و هماوردی خوانده، گوید: ((اگر باور ندارید که این قرآن سخن خدا باشد و گمان می برید ساخته و پرداخته دست بشر است، هر آینه آزمایش آن آسان است، سخن دانان و سخن وران خود را وادارید تا در این راستا نیروی خود را به کار گیرند وسخنی هم چون قرآن،  زیبا و شیوا، محکم و استوار، و حکمت وار، بسازند و ارائه دهند، ولی هرگز چنین اقدامی نتوانید کرد، زیرا به خوبی می دانید که قرآن همانندسخن بشر نیست)).

مراحل تحدی

قرآن در چند مرحله،  تحدی و هم آورد خواستن خود را مطرح کرده:

1- نخست به طور مطلق سخنی همانند قرآن بیاورند: ((أَمْ یقُولُونَ تَقَوَّلَهُ بَلْ لا یؤْمِنُونَ فَلْیأْتُوا بِحَدِیثٍ مِثْلِهِ إِنْ کانُوا صَادِقِینَ[1] آیا می گویند: آن را بر بافته؟[نه] بلکه باور ندارند! پس سخنی همانند آن بیاورند، اگرراست می گویند)).

2- سپس به اندازه ده سوره را مطرح نمود هرچند کوچک باشند: ((أَمْ یقُولُونَ افْتَرَاهُ قُلْ فَأْتُوا بِعَشْرِ سُوَرٍ مِثْلِهِ مُفْتَرَیاتٍ وَادْعُوا مَنِ اسْتَطَعْتُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ إِنْ کنْتُمْ صَادِقِینَ[2] آیا می گویند که آن را به دروغ به ما نسبت داده است؟ بگو: پس همانند ده سوره آن،  حتی اگر افترا گونه باشد بیاورید و هر کس را که خواهید[به شهادت و داوری] بخوانید، اگر راست می گویید)).

3- آن گاه، برای آن که از اعتبار مدعیان بکاهد، پیشنهاد کرده که یک سوره همانندقرآن بیاورند: ((أَمْ یقُولُونَ افْتَرَاهُ قُلْ فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِثْلِهِ وَادْعُوا مَنِ اسْتَطَعْتُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ إِنْ کنْتُمْ صَادِقِینَ[3]             ).

4- و برای آخرین بار، با قاطعیت هرچه تمام تر، عجز و ناتوانی نهایی آنان را اعلام نمود: ((وَإِنْ کنْتُمْ فِی رَیبٍ مِمَّا نَزَّلْنَا عَلَی عَبْدِنَا فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِنْ مِثْلِهِ وَادْعُوا شُهَدَاءَکمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ إِنْ کنْتُمْ صَادِقِینَ فَإِنْ لَمْ تَفْعَلُوا وَلَنْ تَفْعَلُوا فَاتَّقُوا النَّارَ الَّتِی وَقُودُهَا النَّاسُ وَ الْحِجَارَةُ أُعِدَّتْ لِلْکافِرِینَ[4]اگر ناباورید نسبت به آن چه بر بنده خویش فرو فرستاده ایم، پس همانند یک سوره آن بیاورید، یا سوره ای از هم چون فردی بیاورید و اگر [چنین کاری را] نکردید و هرگز نتوانید کرد، پس پروا کنید از آتشی که فروزنده آن آدمیان و سنگ خارا می باشد و برای کافران آماده گردیده است )). در این آیه ذکر آدمیان در کنار سنگ خارا کنایه از آن است که آدمیان فاقد شعور وتهی از خرد و اندیشه،  هم چون سنگ خارا بوده و در کنار آن قرار دارند و در آتش سرسختی می سوزند.

5- آن گاه و پس از این تجربه تلخ و ناگوار برای ناباوران،  روی سخن را به توده بشریت کرده،  برابر ابدیت اعجاز و تحدی قرآن را اعلام نموده است: ((قُلْ لَئِنِ اجْتَمَعَتِ الإنْسُ وَالْجِنُّ عَلَی أَنْ یأْتُوا بِمِثْلِ هَذَا الْقُرْآنِ لا یأْتُونَ بِمِثْلِهِ وَلَوْ کانَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ ظَهِیرً[5] بگو: اگر تمامی انس و جن [که در بستر تاریخ قرارگرفته اند] گرد هم آیند و بخواهند همانند این قرآن بیاورند، هرگز نتوانند، گرچه همگی پشت در پشت یک دیگر قرار گیرند)).

نکته جالب

در آیات تحدی به ویژه دو آیه اخیر، نکته جالبی وجود دارد که سر اعجاز را بیش از هر چیز روشن و مبرهن می سازد در آیه 24 سوره بقره عبارت ((وَلَنْ تَفْعَلُوا)) اخبار از آینده به صورت مطلق است بدین معنا که هرگز و برای ابدیت هم آوردی با قرآن نیاید، در سوره اسرا آیه 88 نیز همه جهانیان را از هم آوردی با قرآن ناتوان دانسته است این یک اخبار غیبی است که جز از زبان ((عالم الغیب والشهادة )) امکان صدور ندارد هر نیرومند و صاحب هنری که در مقام تحدی و هم آوردی برآید،حداکثر می تواند هم آوردان معاصر و مجاور خویش را تا حدودی بشناسد و باشناخت اندازه توانایی آنان و مقایسه با توانایی خویش،  خود را برتر بداند ولی هرگز کسی جرات آن را ندارد که برای آینده و برای همه جهانیان،  خود را برتر شمارد، زیراشناختی به آیندگان و همه جهانیان نمی تواند داشته باشد. ولی قرآن این شهامت را نشان داده و با کمال جرات ناتوانی بشریت را در مقابله با قرآن برای همیشه و برای همه جهانیان در پهنای تاریخ اعلام نموده،  که این جرات و شهامت بزرگ ترین دلیل اعجاز قرآن است علاوه برآن که خود یکی ازبزرگ ترین اخبار غیبی قرآن به شمار می رود، چنان که گذشت.

دامنه تحدی

همان گونه که متذکر شدیم تحدی و هم آورد خواستن قرآن فراگیر است، همه جهانیان را شامل می شود و دامنه آن برای همیشه گسترده است، همان گونه که برای دیروز بوده برای امروز و فردا نیز پابرجا است ولی برخی را گمان است که تحدی قرآن مخصوص همان دوره اول بوده، مخاطبین آن عهد مورد تحدی قرار گرفته اند واین امر تا امروز گسترش ندارد، گرچه دلیل اعجاز قرآن  که همان عجز عرب آن روزاست برای همیشه است یعنی امروزه برای اثبات اعجاز قرآن، به عجز فصحای عرب معاصر نزول که از مقابله و معارضه با آن ناتوان بودند، استدلال بایدکرد، وهرگز فصحا و سخن دانان همه دوره ها مورد تحدی قرار نگرفته اند نویسنده مصری معروف ((بنت الشاطی)) چنین می گوید: ((معیار تحدی قرآن همان عجز فصحای عرب در عصر بعثت است ولی دلیل اعجاز آن برای همیشه است و عرب و عجم راشامل می باشد عجز سخن سنجان عصر اول  که اصل بلاغت و فصاحت اند  برهان قاطعی است برای روشن شدن مساله تحدی ))[6] یعنی عجز سخن وران آن روز کفایت می کند و نیازی به پا برجا بودن موضع تحدی قرآن تا امروز نیست.

شاید نویسنده یادشده بیم آن داشته که اگر گفته شود قرآن هم چنان در موضع تحدی خود پابرجا است، به ناگاه آتش کفر و الحاد  که در میان سخن دانان عرب کم نیست زبانه کشد، در صدد مقابله برآمده و همانند قرآن سخنی موزون و استوارارائه دهند و در پی آن بزرگ ترین پایه و ستون استوار دعوت اسلامی،  از هم فروریزد ولی او باید مطمئن باشد که چنین اتفاقی نخواهد افتاد، زیرا قرآن بر اسلوب ویژه ای استوار است که هرگز سخن بشری نمی تواند به آن برسد و حتی نمی تواندنزدیک آن گردد، چون که اعجاز قرآن تنها بر شیوه بیانی آن استوار نیست، بلکه مجموعه لفظ و معنا، معیار اعجاز می باشد جمال لفظ و کمال معنا، زیبایی و فریبایی عبارات، در کنار بلندای افق محتوا قرار گرفته است کدام دانشور و سخنور توانایی است که بتواند چنین مفاهیم عالیه و نوآوری های وسیع و گسترده را در همه زمینه های معرفتی و شناختی،  در چنین قالب های موزون و دل کش و دارای جذبه معنوی و روحانی در آورد و ساختاری چنین مستحکم و استوار در عین زیبایی منظرارائه دهد؟

تلاش در این راه سرانجامی جز رسوایی نخواهد داشت!

در عرصه تاریخ مواضع عبرت فراوانی وجود دارد کسانی در صدد معارضه با قرآن بر آمده اند، اما آن چه ارائه کرده اند نه تنها همانند قرآن نبوده،  بلکه از درجه کلام معمولی هم فروتر افتاده است و جز عار و ننگ دست آوردی برای خود فراهم نساخته اند هر که با خود بیاندیشد تا این تجربه های تلخ تاریخ را تکرار نماید، ومواضع عبرت آن را درست ننگرد، پس اگر شرمنده خویش نگشت هرچه خواست انجام دهد ((من جرب المجرب حلت به الندامة،  هر که آزمون شده ای را آزمون کند،جز پشیمانی دست آوردی نخواهد داشت )).

دکتر عبداللّه دراز در این زمینه گوید: ((هر که شک و تردیدی دارد و گمان می بردکه در میان سخن دانان کسانی هستند که توانایی هم آوردی با قرآن را دارند، می تواند به آسانی آن را آزمایش کند، به ادبا و سخن دانان عصر خویش مراجعه و از آنان پرسش نماید: آیا کسی از شما توانایی هم آوردی با قرآن را دارد؟

اگر گفتند: آری ((لَوْ نَشَاءُ لَقُلْنَا مِثْلَ هَذَا[7] اگر بخواهیم می توانیم همانند آن بیاوریم ))! پس به آنان بگوید: ((هَاتُوا بُرْهَانَکمْ[8]شاهد صدق این مدعی را ارائه دهید)) و اگرگفتند: ((لا طَاقَةَ لَنَا بِهِ[9] ما را توانایی آن نیست)) پس به آنان بگوید: چه شهادتی بر اعجاز بالاتر از اظهار ناتوانی است؟ آن گاه به تاریخ رجوع کند و از آن بپرسد: ((فَمَا بَالُ الْقُرُونِ الأولَی[10]حال گذشتگان چگونه بوده است؟)) هرآینه تاریخ پاسخ خواهد داد که هیچ کس سر خود را در مقابل قرآن نیفراشته است و آن گروه ناچیزی که سر به سوی قرآن تافتند، با رسوایی و بار ننگ بازگشتند و روزگار برآثار آنان خط بطلان کشید و به دست فراموشی سپرد)). [11]

تحدی در برتری سخن

گاه گفته می شود که توانایی در صنعت سخنوری و قدرت بیان در همه مردم یک سان نیست و این قدرت بر حسب ذوق و سلیقه و نحوه اندیشه و بینش هر انسان تفاوت می کند هر فرد از افراد انسانی مواهب و یافته هایی ویژه خود دارد که ساختار و شخصیت درونی او را تشکیل داده است هر نویسنده یا صاحب سخنی گوشه ای از یافته های شخصی خویش را  که ویژه خود او است  ارائه می دهد ((ازکوزه برون هر آن طراوت که در اوست)) ازاین رو شیوه های گفتاری و نوشتاری هر نویسنده با دیگری هم سان نخواهدبود لذا چگونه می توان مردم را به تحدی (هم آوردی با قرآن) خواند ((فَلْیأْتُوا بِحَدِیثٍ مِثْلِهِ))[12] در صورتی که آنان از هم آوردی با یک دیگر نیز عاجزند؟!.

ولی پوشیده نباشد که هم آوردی خواستن (تحدی ) در آن نیست که سخنی هم سان و همانند سخن خدا بیاورند گونه ای که در شیوه بیان و نحوه تعبیر کاملا همانند باشد، زیرا این گونه همانندی جز با تقلید امکان پذیر نیست[13]بلکه مقصود از ((تحدی)) آوردن سخنی است که هم چون قرآن از نظر معنویت دارای جای گاهی ارجمند و والایی بوده و در درجه اعلای بلاغت و فصاحت قرارگرفته باشد، سخنی توانا و قدرت مند، رسا و گویا، با محتوایی بلند و متین و استوارباشد علمای بیان طبق معیارهای مشخص، درجات رفعت و انحطاط هر کلامی رامعین ساخته اند و برتری کلامی بر کلام دیگر با همین معیارها مشخص می گردد در علم ((بلاغت)) به تفصیل از آن معیارها سخن گفته شده است.

ما هرگز منکر آن نیستیم که سخن هر کس زاییده نهاد و ساختار درونی او است وکسی را یارای آن نیست که با دیگری در آن چه ساختار ذهنیت او بر او القا می کند،هم سان باشد ولی آن چه در این جا مطرح است هم سان بودن در درجه و رتبه فضیلت کلام است همان گونه که میان دو قصیده شعری یا نوشته ادبی مقایسه می شود و برتری یکی بر دیگری روشن می گردد، چنین مقایسه ای بر پایه قدرت بیان و رسایی سخن و اعمال نکات و دقایق سخن وری و سخن سنجی استواراست این معیارها سخن یک شاعر یا سخن ور را با سخن دیگری نزدیک یا دورمی نمایاند و نشست های ادبی و مسابقات هنری بر اساس همین معیارها انجام می گیرد.

سکاکی  در کتاب ((مفتاح العلوم))  پس از بر شمردن معیارهای سنجش کلام، گوید: ((ارتفاع و انحطاط شان کلام به مراعات همین نکات و ظرایف بستگی داردهرچه این نکات بیش تر رعایت شود، کلام بیش تر اوج می گیرد و هرچه کمتر، موجب انحطاط ))[14] آن گاه گوید: ((البلاغة تتزاید الی ان تبلغ حد الاعجاز، و هوالطرف الاعلی و ما یقرب منه،  بلاغت حالت تصاعدی دارد تا به مرتبه اعجاز پایان یابد و آن،  درجه بالای بلاغت و نزدیک به آن است ))[15] از این سخن استفاده می شود که ((حد اعجاز)) نیز درجات متفاوتی دارد ولی این حد در مرتبه ای قرار داردکه دست بشر به آن نمی رسد. [16]

خلاصه آن که برتری یا همانندی دو کلام به مراعات نکات بلاغی و ظرافت های سخن وری بستگی دارد معیارهای بلاغت در علم ((معانی و بیان)) آمده است وبیش تر این معیارها به معنا و محتوا بیش از لفظ و عبارت اهمیت می دهد، چنان که شیخ عبدالقاهر جرجانی به این مطلب تصریح دارد او در این باره گوید: ((اذا رایت البصیر بجواهر الکلام یستحسن شعرا او یستجید نثرا، ثم یجعل الثنا علیه من حیث اللفظ فیقول: حلو رشیق،  و حسن انیق،  و عذب سائغ،  و خلوب رائع،  فاعلم انه لیس ینبئک عن احوال ترجع الی اجراس الحروف، و الی ظاهر الوضع اللغوی، بل الی امر یقع من المر فی فؤاده، و فضل یقتدحه العقل من زناده[17] اگردیدی صاحب بینشی که گوهر شناس سخن است، شعری را می ستاید یا نثری را به خوبی توصیف می کند، آن گاه ستودن آن را در جهت لفظ قرار داده می گوید: شیرین و لطیف است،  زیبا و ظریف است، زلال و گوارا است، جالب و دل ربا است،  پس بدان که این توصیف از نوای ناقوسی حروف آن حکایت ندارد، و به وضع لغوی آن بستگی ندارد، بلکه در رابطه با جنبه ای است که بر دل آدمی اثر دارد و برتری است که عقل آن را فروزان می سازد)). ((ان الکلام لفی الفؤاد و انما  جعل الکلام علی الفؤاد دلیلا،. حقیقت هر سخن چیزی است که در دل می گذرد و هر سخنی از آن چه در دل می گذرد حکایت دارد)).

پی نوشت ها

[1] طور 52: 34 ـ 33.

[2] هود 11: 13.

[3] يونس 10: 38.

[4] بقره 2: 24 ـ 23.

[5] اسرا 17: 88.

[6] عايشه بنت الشاطئ , الاعجاز البيانى , ص 66 ـ 65.

[7] انـفـال 8: 31 ايـن آيـه نـقل كلام مشركين است كه در آن روزگار گفتند و خود را رسوا ساختند.

[8] بقره 2: 111.

[9] بقره 2: 286.

[10] طه , 20: 51.

[11] ر ك : عـبـداللّه دراز, الـنـبا العظيم , ص 75 نمونه هايى از آن رسوايى ها را در التمهيد, ج4 , ص 227 به بعدآورده ايم .

[12] طور 52: 34.

[13] چـنـان چـه مـسـيـلمه كذاب و برخى ديگر همين كار تقليدى را انجام داده , خود را رسوا ساخته اند ر ك :التمهيد, ج 4, ص 228 و 257.

[14] سكاكى , مفتاح العلوم , ص 194 ـ 80.

[15] همان , ص 196.

[16] در اين رابطه رجوع شود به : تفتارانى , مطول , چاپ اسلامبول , ص 31.

[17] شيخ عبدالقاهر, كتاب اسرار البلاغة , ص 3.

یکی از موضوعات مهم در احادیث مربوط به مهدویت و امر ظهور، ثمرات و برکات ظهور امام عصر (عج) است که عمدتاً مربوط به جلوۀ دوم ظهور امام (ع) است؛ چرا که ظهور امام (ع) در دو مرحله صورت می‌گیرد؛ در مرحلۀ اول، در بین خواص خویش از یاوران به سوی ظهور شناخته می‌شوند؛ بر اساس این دست از احادیث، امام عصر (عج) در بین لشکریانی که جبهۀ حق را در راستای نابودی دشمنان در می‌نوردند، حضور دارد و به مرور زمان تک تک لشکریان ایشان را شناسایی کرده و با حضرت بیعت می‌کنند. در مرحلۀ دوم ظهور، ایشان پس از مدت‌ها که یاوران بسترهای لازم برای ظهور امام را فراهم می‌کنند، در کعبه با 313 تن از یاوران خاص ظاهر می‌شوند و با آیۀ «بَقِیَّتُ اللَّهِ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ» ظهور خویش را به همگان اعلام می‌دارند و می‌فرمایند «أَنَا بَقِیَّةُ اللَّهِ‏ فِی أَرْضِهِ وَ خَلِیفَتُه‏» من بقیة الله در زمین خداوند هستم و من خلیفۀ اویم.

امام صادق (ع) در فرازهایی از دعای عهد، برخی از ثمرات ظهور امام (ع) را در قالب دعا بیان می‌فرمایند؛ از جمله آنکه می‌فرماید:

«وَ اعْمُرِ اللّٰهُمَّ بِهِ بِلادَکَ، وَأَحْیِ بِهِ عِبادَکَ، فَإِنَّکَ قُلْتَ وَقَوْلُکَ الْحَقُّ: «ظَهَرَ الْفَسٰادُ فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ بِمٰا کَسَبَتْ أَیْدِی النّٰاسِ» یعنی خدایا به دست او سرزمین‌های خود را آباد کن و بندگانت را به وسیله او زنده فرما، (زیرا) به درستی که تو فرمودی و گفته‌ات حق است که «ظَهَرَ الْفَسٰادُ فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ بِمٰا کَسَبَتْ أَیْدِی النّٰاسِ؛ در خشکی و دریا به سبب آنچه [از اعمال زشت] که مردم به دست خود مرتکب شدند تباهی و فتنه آشکار شده است» (روم 41)

موضوع آبادانی سرزمین‌ها و احیاء کردن بندگان خداوند دو ثمرۀ ظهور امام (ع) است که خداوند این مقولات را از مجرای ایشان جریان می‌دهد؛ چرا که تا قبل از آن، به واسطۀ غلبۀ تکنولوژی بر معنویات، قلب‌ انسان‌ها می‌میرد و از دیگر سو به واسطۀ سیطرۀ فرهنگ یهودیت صهیونیسم بر جوامع و نیز ساز و کارهای فساد برانگیزشان، جهان، عاری از معنویت و سراسر درد و رنج و نبردهای سهمگین می‌شود و خرابی‌هایی را در عالم ایجاد می‌کند؛ همچنان که خداوند در آیاتی از قرآن یکی از کارهای یهودیت صهیونیست را آتش‌افروزی و تلاش در راستای فساد در زمین معرفی می‌کند «... کُلَّما أَوْقَدُوا ناراً لِلْحَرْبِ أَطْفَأَهَا اللَّهُ وَ یَسْعَوْنَ فِی الْأَرْضِ فَسادا؛ هر زمان آتشى را براى جنگ [با اهل ایمان] افروختند، خدا آن را خاموش کرد و همواره در زمین براى فساد مى‏‌کوشند»؛ لذا حضرت بلافاصله در مقام تعلیل (علت آبادانی و احیای بندگان) به تأویل آیۀ 41 روم اشاره کرده، فرمود «ظَهَرَ الْفَسٰادُ فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ بِمٰا کَسَبَتْ أَیْدِی النّٰاسِ؛ در خشکی و دریا به سبب آنچه [از اعمال زشت] که مردم به دست خود مرتکب شدند تباهی و فتنه آشکار شده است».

حجت الاسلام رفیعی در برنامۀ سمت خدا ضمن برشمردن برخی ویژگی‌های حضرت حمزه در روایات، گفت: فرمود روز قیامت مردم پیاده وارد محشر می‌شوند، اما چهار سواره‌اند. اولین نفر منم که با بُراق (همان مرکبی با آن معراج رفتند) می‌آیم. «أَنَا عَلَى دَابَّةِ الْبُرَاقِ». دومین نفر، صالح است که بر ناقةالله تعالی سوار است، همان ناقه‌ای که او را پی کردند. و بعد عمویم حمزه است که بر ناقۀ من به نام «عصباء» سوار است. و بعد در ادامه فرمود، نفر بعدی برادرم علی بن ابی‌طالب است که با ناقه‌ای از ناقه‌های بهشتی می‌آید. وَ أَخِی عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ عَلَى نَاقَةٍ مِنْ نُوقِ الْجَنَّة.

ائمه بزرگوار ما وقتی افتخارات خویش را می‌شمارند، یکی از افتخاراتشان، انتساب حمزه علیه‌السلام به خاندان وحی است. امیر مؤمنان علیه‌السلام در یکی از نامه‌هایی که به معاویه نوشتند، یکی از افتخاراتی که برشمرد، فرمود حمزه، خیر الشهداء از ما است. امام سجاد علیه‌السلام وقتی در منبر شام خطبه خواندند، فرمود ما افتخاراتی داریم، یکی از آنها را فرمود حمزه سیدالشهداء از ما است. حتی خود سیدالشهداء در روز عاشورا فرمود نمی‌دانید عموی ما حمزه است؟ یعنی حمزه یک وجه‌الجمعی داشت که ایشان را به عنوان شخصیت ویژه مطرح فرمود. امیرالمؤمنین علیه‌السلام از سقیفه که بیرون آمد و آن داستان اتفاق افتاد،  فرموئد «وا جعفراه و لا جعفر لى الیوم‏؛ وا حمزتاه و لا حمزة لى الیوم» یعنی جعفر و حمزه امروز کجایند که اگر بودند، این اتفاق برایم نمی‌افتاد.

ابن‌حجر از دانشمندان اهل سنت است، می‌نویسد وقتی رسول الله صلی الله علیه و آله کنار بدن حمزه رسید، گریه کرد و اینطور فرمود «أی عم، لقد کنت رسولاً للرحم» تو اهل رسیدگی به خویشاوندان بودی؛ پس صلۀ رحم یکی از ویژگی‌های حمزه است که پیامبرمان برجسته آن را کرده است. سپس فرمود «و فَعولاً لِلخَیرات». در قرآن داریم «و افْعَلُوا الْخَیْر» (حج77), یعنی تو عامل خیر یا خیرخواه بودی. در روایت داریم در جنگ بدر یک کسی اسیر شد. وقتی اسرا را آوردند، نگاهش به حمزه افتاد و گفت «ذلک فعل بنا العفایی». یعنی هر بلایی سر ما آمد، به خاطر این آقا بود. این قدر اثرگذار بود؛ البته پس از مقام امیرالمؤمنین علیه‌السلام.

از همان سال‌های آغازین اسلام، پیامبر گرامی اسلام (ص) تلاش کردند تا اندیشه‌ها و باورهای دینی را با زندگی مردم عجین کنند و از همین رو نیز پایگاه‌های اجتماعی مردم را در مساجد قرار دادند که هم محلی برای عبادت بود و هم مرکزی برای مشورت، سیاست‌گذاری و قضاوت.

پیامبر گرامی اسلام (ص) در مسجد، هم عبادت می‌کردند و هم برای مسائل مختلف اجتماعی، سیاسی و حتی نظامی تصمیم‌گیری می‌کردند. بنابراین، مسجد به‌عنوان مرکز حکومت در عین انسان‌سازی، به‌عنوان مرکز تمدن‌سازی نیز قرار گرفت. تقریباً در هیچکدام از سایر ادیان الهی و مذاهب، در مکان‌های عبادی و دعا و زیارت، محل تدریس و قضاوت و بررسی مسائل قضایی وجود نداشت. تنها در عبادتگاه‌ها و مساجد اسلامی بود که بخش علمی، نظامی و سیاسی در کنار قسمت اصلی عبادت قرار می‌گرفت.

همین مجاورت عبادت و حل مسائل حکومت، اساس تمدن اسلامی را تشکیل داد و غرب هم زمانی که دریافت محور و بنیاد تمدن اسلامی ناشی از شکوفایی همین تلفیق علم و دین و سیاست است، برای اضمحلال آن تمدن، جدایی آنها را نشانه گرفت.

حجت‌الاسلام "حجت‌الله ذاکر" کارشناس مذهبی درباره نقش محوری مسجد در هویت‌بخشی و ایجاد تمدن اسلامی می‌گوید: از صدر اسلام تاکنون، مسجد تنها محل عبادت و دعا نبود بلکه مسجد، مرکز تمام فعالیت‌های اسلام قرار گرفت. در دوران پیامبر گرامی اسلام (ص) در مدینه‌النبی، مسجد کارکردهای متفاوتی داشت. بررسی مسائل نظامی، سیاسی، اجتماعی و غیره در مساجد مورد بررسی قرار می‌گرفت و تصمیم‌گیری برای حکومت از دورن مساجد انجام می‌شد.

مسجد مرکز تمدن‌سازی

این کارشناس مذهبی می‌گوید: یکی از موفقیت‌های پیامبر گرامی اسلام (ص) را باید در پیوند "مسجد و مردم" جستجو کرد. بدین ترتیب "مسجد" در دوران پیامبر گرامی اسلام و امیرالمومنین علی (ع) صرفاً محلی برای عبادت نبود. ارتباط با جامعه در دستور کار مساجد قرار ‌گرفت. حتی افرادی که از مشکل مسکن و اقامت رنج می‌بردند به مساجد پناه می‌آوردند و همانطور که در روایات آمده است، مرکز تشکیل حکومت جهانی حضرت ولی‌عصر (عج) نیز مسجد خواهد بود. رهبر کبیر انقلاب حضرت امام خمینی (ره) در یکی از بیانات‌شان هدف از تشکیل انقلاب اسلامی ایران را اداره مساجد دانستند.

گستره فعالیت مساجد بر اساس ذائقه مردم

حجت‌الاسلام ذاکر اظهار می‌کند: امروزه با وجود تحولاتی که در زندگی مردم بوجود آمده و مناسباتی که در جامعه ایجاد شده است، هرگز نمی‌توان انتظار داشت که همه کارکردهای مساجد در صدر اسلام، در مساجدمان تحقق یابد. امروز با تعدد نهادها و مجموعه‌های دولتی و غیردولتی مواجه‌ایم. در سال‌های اخیر، با راه‌اندازی فرهنگسراها و مجموعه‌های مردمی، فعالیت مساجد در انجام امور کاهش یافته است و به جهت اینکه برخی از این مجموعه‌ها از بودجه‌های دولتی و غیردولتی بهره‌مند می‌شوند به مراتب سهم بیشتری در جذب مخاطب‌ خواهند داشت. البته با توجه به همه این مسائل، مساجدی در این روزها هستند که عملکرد خوبی در حوزه‌های مختلف دارند و نقش بسزایی در تحقق اهداف عالی ایفا می‌کنند و محوریت محله‌ها را بر عهده دارند و با جذابیت‌های مجازی و طرح‌های به‌روز فرهنگی با دغدغه به میدان می‌آیند. در همین سال‌های اخیر، کارکردهای مساجد در حوزه محرومیت‌زدایی و کاهش آسیب‌های اجتماعی بسیار اثرگذار بوده است.

جامعیت نقش مسجد در تاریخ اسلام

این کارشناس مذهبی با اشاره به فراگیری علم در مساجد صدر اسلام می‌گوید: تأکید پیامبر گرامی اسلام (ص) بر کسب علم و لزوم فراگیری آن برای هر مسلمان، مساجد را به کانون علمی و فرهنگی تبدیل کرد و مسجد را به‌عنوان مرکز تعلیم و تربیت دینی و قرآنی قرار داد. پیامبر اسلام (ص) خطابه‌ها و موعظه‌هایشان را در مسجد برای مردم ایراد می‌کردند و امروز با توجه به تغییرات بوجودآمده در مناسبات اجتماعی، هنوز بسیاری از حلقه‌های علمی و معرفتی در مساجد تشکیل می‌شوند و این کارکرد مساجد هنوز به قوت خودش باقی است. جامعیت نقش مسجد در تاریخ اسلام بوده و هست. امروز مساجد در حل مسائل اجتماعی و اقتصادی نقش مهمی را ایفا می‌کنند. نیازمندان و افراد کم‌برخودار جامعه در این ایام برای حل مشکلات‌شان به مساجد مراجعه می‌کنند. مساجد، مردمی‌ترین پایگاه‌های اجتماعی را برخوردارند بر همین اساس می‌توان با بهره‌گیری از ذائقه‌سنجی مخاطب و استفاده از ظرفیت جوانان و داشتن افق چشم‌انداز برای اجرای برنامه‌ها و طرح‌ها می‌توان یک مسجد تمدن‌ساز و طراز اسلامی را تشکیل داد.