انتخابات پارلمانی عراق حساس ترین انتخابات این کشور پس از سقوط صدام شمرده می شود، چرا که نه تنها مردم درباره سرنوشت خود و کشورشان تصمیم می‌گیرند، بلکه در ادامه این انتخاب، چگونگی تعامل با برخی از کشورهای منطقه نیز بازتعریف می شود.

علاوه بر آن بیشترین اهمیت انتخابات پارلمانی عراق در این است که پس از تشکیل پارلمان، دولت جدیدی بر سر کار خواهد آمد تا درباره پرونده‌ها و مسایل حساس و مهمی چون عقب نشینی و خروج نیروهای اشغالگر آمریکایی، آشتی ملی، بازسازی عراق و آماده سازی و تجهیز نیروهای نظامی این کشور برای در اختیار گرفتن کامل مسئولیتهای امنیتی و انتظامی، تصمیم بگیرد.

کدام جریانها بیشترین کرسی را به دست آوردند؟

این انتخابات طی 3 روز از جمعه تا یکشنبه (8 تا 10 اکتبر) در عراق برگزار شد؛ به این صورت که در مرحله نخست گروه های ویژه همچون نیروهای امنیتی و آوارگان و زندانیان و ... رای خود را در صندوق انداختند و مرحله بعدی متعلق به عموم مردم بود.

نتایج این انتخابات از صبح دیروز در مراحل مختلف اعلام شد. با وجود اینکه همچنان اما و اگرها درباره نتایج انتخابات پارلمانی عراق جریان دارد و نتایج متفاوت در ترکیب فهرست‌ها (به علت نهایی نشدن نتایج) به چشم می‌خورد، اما می‌توان گفت، مختصات و شمایل کلی سهم فهرست‌ها، جریان‌های انتخاباتی و مستقل‌ها، ترسیم شده و مقدمات ورود جریان‌های سیاسی به ائتلاف‌های تشکیل دولت آینده این کشور فراهم شده است.

بر این اساس جریان صدر با 73 کرسی، ائتلاف «تقدم» به ریاست محمد الحلبوسی با 38 کرسی، ائتلاف دولت قانون به ریاست «نوری المالکی»، 37 کرسی، و حزب دموکرات کردستان 30 کرسی را به دست آورده‌اند که در صورت ائتلاف با یکدیگر می‌توانند 178 کرسی را به دست بگیرند که بیش از نصف تعداد کرسی‌های پارلمان عراق (329 کرسی) است.

این نتایج همچنین نشان می‌دهد که افراد مستقل 20 کرسی و جنبش «امتداد»، برآمده از تظاهرات اکتبر 9 کرسی را به دست آورده‌اند.

البته با توجه به نهایی نشدن نتایج انتخابات پارلمانی عراق و احتمال تغییر نتایج، آمار ارائه شده تاکنون ، تقریبی است.

پیامهای روشن انتخابات عراق 

اما فارغ از هر نتیجه‌ای که بعد از نهایی شدن شمارش آرا به دست بیاید، چندین نکته درباره برگزاری این انتخابات و پیامهای آن وجود دارد. در وهله نخست برخی طرفها که تحت نظارت و هدایت آمریکا و متحدان آن در تلاش برای برهم زدن سازوکار صحیح اجرای انتخابات و پیشبرد برنامه‌های خود در این روند بودند، بعد از برگزاری موفق انتخابات پارلمانی عراق نیز تلاش می‌کنند از اهمیت انتخابات مذکور بکاهند؛ این امر را به وضوح در تحلیل و گزارشهای رسانه‌های وابسته به غربی و واشنگتن می‌توان دید.

آمریکا در کنار متحدان خود همچون عربستان سعودی و امارات و انگلیس و رژیم صهیونیستی که ردپای بارز آنها در آشوبهای اکتبر 2019 عراق دیده می‌شود تلاش کردند تا انتخابات پارلمانی عراق برگزار نشود یا دست کم نتیجه آن به گونه ای باشد که آنها می‌خواهند.

این طرفها اکنون بعد از شکست پروژه خود می‌گویند که میزان مشارکت مردمی در انتخابات پارلمانی عراق پایین بوده و این به معنای شکست عراقیها در این روند است. اما نگاهی به وضعیت عراق به ویژه طی 2 سال گذشته و عملکرد نه چندان مناسب دولت «مصطفی الکاظمی» نخست وزیر عراق که بر خلاف وعده‌های خود نتوانست اقدام جدی برای حل چالشهای اقتصادی و معیشتی مردم انجام دهد و همچنین در سایه نارضایتی روزافزون ملت عراق از بحران‌های حساسی چون بحران برق، بسیاری از ناظران بر این باورند که مشارکت 41 درصدی مردم در این انتخابات آمار قابل قبولی محسوب می‌شود.

نقش پررنگ حشد شعبی در تامین امنیت فضای انتخابات

نکته بعدی که باید به آن توجه کرد امنیت حاکم بر فضای برگزاری انتخابات بود. درحالی که هسته‌های تروریستی طی هفته‌های گذشته تحرکات خود را در مناطق مختلف عراق و حتی داخل بغداد افزایش داده و با این عملیاتها قصد تهدید عراقیها و جلوگیری از حضور آنها پای صندوقهای رای را داشتند اما این انتخابات در امنیت کامل برگزار شد.

در این میان با وجود همه توطئه‌هایی که پیش از برگزاری انتخابات و حتی هنگام اجرای آن علیه حشد شعبی وجود داشت، این سازمان مردمی نقش برجسته خود در تامین امنیت حوزه‌های انتخاباتی را به نمایش گذاشت. نیروهای حشد شعبی از چند روز قبل عملیات پیشگیرانه‌ای علیه تروریستها در مناطق مختلف عراق انجام دادند تا فضای روز انتخابات را برای مردم امن نگه دارند.

علاوه بر آن این دوره از انتخابات پارلمانی عراق چندین وجه تمایز با ادوار قبلی داشت. از جمله اینکه مراکز انتخاباتی به جای 18 حوزه به 83 حوزه تقسیم شده بود و درواقع انتخابات به شکل منطقه‌ای برگزار شد، نه استانی. همین امر تامین امنیت حوزه‌های انتخاباتی را دشوارتر می‌کرد که نیروهای امنیتی عراق در کنار حشد شعبی در ماموریت خود موفق عمل کردند. شمارش الکترونیکی آرا نیز از جمله دیگر وجوه تمایز این انتخابات با دوره‌های قبلی بود که موجب می‌شود مردم از لحظه اول تا مشخص شدن نتیجه نهایی، در جریان شمارش نسبی آرا قرار بگیرند.

شکست طرح «دوقطبی سازی» انتخابات عراق

از طرف دیگر مهمترین برنامه آمریکا و متحدان آن از جمله عربستان سعودی برای انتخابات پارلمانی عراق «دوقطبی سازی» میان شیعیان با سایر گروه‌های مذهبی و نیز جریانهای اسلامی و غیراسلامی بود. همچنین عمده تلاشهای واشنگتن در این انتخابات متمرکز بر جلوگیری از پیروزی احزاب و ائتلافهای اسلامی بود که به جایی نرسید. طبق آخرین آمار جریانهای اسلامی بیشترین کرسی‌های پارلمان آینده عراق را کسب کرده‌اند.

گروه‌های اسلامی شیعه از جمله جریان صدر، دولت قانون، الفتح، ائتلاف حکومت ملی (سید عمار حکیم)، جنبش حقوق (حسین مونس) و «العقد الوطنی» (فالح الفیاض) همچنان بیشترین آرای انتخاباتی را به دست آوردند و به این ترتیب تاثیر بالایی در انتخاب دولت آینده عراق که مسیر این کشور را در پرونده‌ای حساسی همچون اخراج نظامیان ایالات متحده روشن می‌کند داشته باشند.

آمریکایی‌ها امیدوار بودند این انتخابات توازن قوا را در پارلمان عراق به نفع آمریکا ایجاد کند تا مصوبه جدیدی برای تجدید نظر در تصمیم قبلی در خصوص خروج نیروهای آمریکایی از عراق صادر شود؛ اما این اتفاق نیفتاد.

اما آنچه که بیشتر از نتیجه انتخابات برای عراقیها اهمیت دارد برآورده شدن نیازهای آنها به ویژه در بخش اقتصادی و معیشتی است. احزاب و افراد راه یافته به پارلمان آینده عراق وظیفه دارند دولتی را روی کار بیاورند که قادر به برآورده کردن مطالبات مردم و اقدام جدی برای حل چالشهای آنها باشد.

علاوه بر مشکلات اقتصادی در داخل عراق یکی از پرونده‌های حساس این کشور بحث خروج آمریکاییهاست که دولت کنونی ضعف زیادی از خود در این پرونده نشان داد؛ آن هم درحالی که مردم یکصدا خواستار پایان دادن به حضور نظامی واشنگتن در عراق بودند.

تاکید بر نقش فعال گروه‌های مقاومت و حشد شعبی که نقش مستقیم در دفاع از عراق مقابل تروریسم و تجاوزات خارجی دارند از جمله دیگر خواسته‌های مردمی در این کشور است؛ به ویژه اینکه برخی طرفها با هدایت آمریکا توطئه‌ای برای انحلال یا ادغام حشد شعبی طراحی کرده‌اند. بنابراین مردم انتظار دارند که پارلمان با انتخاب دولتی شایسته جایگاه بسیج مردمی عراق را بیش از گذشته تقویت کند.

پس از برگزاری انتخابات در روز دهم اکتبر یکی از مباحث مطرح شده، میزان مشارکت در آن بود.

آماری که کمیساریای عالی مستقل انتخابات این کشور منتشر کرد، نشان‌دهنده مشارکت 41 درصدی در انتخابات این کشور است.

در بیانیه رسمی کمیساریا تعداد آراء مأخوذه 9 میلیون و 77 هزار و 779 معادل 41 درصد نسبت واجدان شرایط اعلام شده است.

نمودار مقایسه آمار مشارکت در انتخابات در 2018 و 2021 به تفکیک استانهای عراق

مقایسه میزان مشارکت در چهار انتخابات قبلی

بررسی مقایسه میزان مشارکت در انتخابات میان چهار دوره از سال 2010 و انتخابات 2021، مشخص می کند که بالاترین میزان مشارکت در سال 2010 بوده است.

آمار مشارکت در 5 انتخابات پارلمانی عراق

کرسی‌های کسب شده در چهار دوره انتخابات

در اولین دور از انتخابات پارلمانی که پس از سقوط رژیم بعث در 15 ژانویه سال 2005 برگزار شد، ائتلاف عراق یکپارچه 128 کرسی، ائتلاف کردستان 53 کرسی و جبهه توافق 44 کرسی را به دست آورد.

در دومین دور از انتخابات که در هفتم مارس 2010 برگزار شد، فهرست العراقیه 91 کرسی، ائتلاف دولت قانون 89 کرسی و ائتلاف ملی عراق 70 کرسی را به خود اختصاص داد.

در سومین انتخابات که در سی ام آوریل 2014 برگزار شد، ائتلاف دولت قانون 92 کرسی، ائتلاف المواطن 30 کرسی و ائتلاف الاحرار 28 کرسی را به دست آوردند.

در چهارمین دور از انتخابات پارلمانی عراق که در 12 ماه مه 2018 برگزار شد، ائتلاف سائرون 54 کرسی،، ائتلاف فتح 48 کرسی و ائتلاف النصر با 42 کرسی به ترتیب رتبه‌های اول تا سوم را کسب کردند.

فراز و نشیب ائتلافها و جریان‌های سیاسی در انتخابات 2018 و 2021

در ادامه این گزارش به مقایسه کرسی‌هایی که ائتلاف‌ها در انتخابات دهم اکتبر به دست آوردند و مقایسه آن با ادوار قبلی انتخابات پارلمانی عراق می‌پردازیم.

بر اساس نتایج اولیه اعلام شده از سوی کمیساریای عالی مستقل انتخابات، جریان صدر با 73 کرسی، در صدر قرار دارد و به دنبال آن ائتلاف تقدم با 38، ائتلاف دولت قانون با 37، حزب دموکرات کردستان با 32، ائتلاف کردستان با 17، اتحادیه مهینی کردستان با 15، ائتلاف عزم با 15، ائتلاف فتح با 14، جنبش امتداد با 9، الجیل الجدید با 9، اتحاد اسلامی با 4، جنبش بابلیون با 4، تصمیم با 3 کرسی، جریان حکمت با 2  کرسی و ائتلاف النصر با 2 کرسی در رتبه‌های بعدی قرار دارند.

ائتلاف‌هایی که موفق‌تر عمل کردند

ائتلاف تحت رهبری «مقتدی صدر» در دوره گذشته 54 کرسی را به دست آورد و در دوره کنونی یعنی انتخابات روز یکشنبه گذشته دستاورد بزرگی را کسب کرد و 73 کرسی را طبق نتایج اولیه اعلام شده از سوی کمیساریای عالی انتخابات عراق از آن خود کرد.

ائتلاف دولت قانون تحت رهبری «نوری المالکی» در انتخاباتی که سال 2018 برگزار شد، 25 کرسی به دست آورد و در انتخابات 2021 موفقیت خوبی به دست آورد و حائز 37 کرسی طبق نتایج اولیه شده است.

حزب دموکرات کردستان عراق به ریاست «مسعود بارزانی» در انتخابات قبلی 25 کرسی را به دست آورد و در این انتخابات، کرسی‌های بیشتری نسبت به گذشته به دست آورده است. این حزب 32 کرسی را طبق نتایج اولیه کسب کرده است.

الجیل الجدید از احزاب کُرد که در انتخابات قبلی 4 کرسی داشت در انتخابات روز یکشنبه شمار کرسی‌های خود را به 9 کرسی رساند و در میان احزاب کردستانی در جایگاه سوم ایستاد.

اتحاد اسلامی (یکگرتوو) نیز بر اساس نتایج اولیه افزایش کرسی داشته و از 2 کرسی به 4 کرسی رسیده است.

ائتلافهایی که کمتر از حد انتظار ظاهر شدند

ائتلاف فتح  به رهبری «هادی العامری» در دوره قبلی 47 کرسی را به خود اختصاص داده بود که در این دوره طبق نتایج اولیه انتخابات 14 کرسی را کسب کرده است که کمتر از حد انتظار ظاهر شده است.

جریان حکمت ملی به رهبری «عمار حکیم» در انتخابات قبل 19 کرسی را به خود اختصاص داده بود و طبق نتایج اولیه اعلام شده دو کرسی بیشتر به دست نیاورده است.

ائتلاف النصر به ریاست «حیدر العبادی» در دوره قبلی 42 کرسی را به خود اختصاص داده بود و در این دوره دو کرسی را طبق نتایج اولیه اعلام شده، کسب کرده است که افت قابل ملاحظه داشته است.

اتحادیه میهنی کردستان عراق در دوره قبل 18 کرسی را به دست آورده بود و در این دوره 15 کرسی را بر اساس نتایج اولیه اعلام شده، کسب کرده است.

جنبش کُردی التغییر یا گوران در انتخابات 2018 پنج کرسی را کسب کرده بود و در این دوره نامزدهای جنبش تغییر راه به جایی نبرده اند.

 منابع کُردی اعلام کردند که بر اساس نتایج اولیه، در این دوره هیچ یک از نامزدهای جنبش «گوران» به پارلمان راه نیافته‌اند.

همچنین جماعت عدالت (اسلامی) کُرد که در دوره پیشین 2 کرسی مجلس عراق را در اختیار داشت، در انتخابات روز یکشنبه 1 کرسی، کسب کرده است.

جبهه ترکمن کرکوک در دوره قبلی یعنی سال 2018 سه کرسی را به دست آورده بود و در این دوره 2 کرسی کسب کرده است.

گروه‌هایی که در دوره جدید شکل گرفتند

حزب «تقدم» به ریاست «محمد حلبوسی» در این دوره شکل گرفت و 38 کرسی را طبق نتایج انتخابات کسب کرده است، همچنین، ائتلاف عزم به ریاست «خمیس خنجر» 15 کرسی، ائتلاف کردستان 17 کرسی، جنبش امتداد 9 کرسی و  جنبش بابلیون 4 کرسی را به دست آورده‌اند.

مراحل تشکیل دولت در عراق بعد از انتخابات

طبق قانون اساسی عراق، پانزده روز پس از تأیید نتایج انتخابات عمومی، رئیس جمهور با صدور حکمی خواستار تشکیل جلسه مجلس خواهد شد و جلسه به ریاست مسن‌ترین اعضا برای انتخاب رئیس مجلس و معاونانش تشکیل می‌شود و تمدید آن به بیش از زمان مذکور پانزده روز جایز نیست.

مجلس نمایندگان عراق در نخستین نشست خود، ریاست مجلس و معاون اول و دوم او را با اکثریت مطلق اعضای مجلس از طریق انتخابات مخفیانه مستقیم انتخاب خواهد کرد.

طبق ماده 76 قانون اساسی عراق رئیس جمهوری عراق نامزد فراکسیون اکثریت را مأمور تشکیل کابینه خواهد کرد و این پانزده روز از تاریخ انتخاب رئیس جمهوری خواهد بود.

طبق بند دوم این ماده نخست وزیر مکلف باید که اعضای کابینه خود را ظرف یک ماه از تاریخ مکلف شدن، معرفی کند.

طبق بند سوم ماده 76 قانون اساسی عراق در صورتی که نخست وزیر مأمور تشکیل کابینه نتواند که کابینه تشکیل دهد، نامزد جدید را مأمور تشکیل کابینه خواهد کرد و مدت زمان آن هم مطابق با بند دوم فوق‌الذکر خواهد بود.

طبق بند چهارم این ماده، نخست وزیر اعضای کابینه خود را برای گرفتن رأی اعتماد به پارلمان معرفی خواهد کرد تا نمایندگان به اعضای کابینه رأی بدهند.

طبق بند پنجم ماده 76 قانون اساسی عراق، اگر رأی اعتماد داده نشود، نامزد دیگری از سوی رئیس جمهوری ظرف 15 روز معرفی خواهد شد.

باید به این نکته توجه داشت که رایزنی‌هایی که بعد از انتخابات برای شکل گیری کتله اکبر(فراکسیون بزرگ) بین ائتلاف های شرکت کننده در انتخابات وجود دارد ، خود به تنهایی پروسه پیچیده ایی است.

 ائتلاف ها باید به چانه زنی سیاسی پرداخته و بر سر مسائل مختلف به تفاهم مشترک برسند و این خود امری زمان بر و دشوار برای طرفین مذاکره کننده است.

عبدالله عبداللهی: توصیف وضعیت افغانستان تا وقتی مقدمه‌ای بر توصیه و تجویز نباشد اگرچه کاملاً لازم است اما کفایت نمی‌کند، به همین دلیل بسیاری در این اندیشه‌اند؛ نقشه‌راه بهبود وضعیت در افغانستان چیست؟

اما مسئله بالاتر اینکه واقعاً هر توصیه‌ای فعلاً ناقص است و بعید است ماجرای افغانستان به این سادگی حل شود.

در مدتی که اینجا هستم و یا از پیش که با موضوع افغانستان درگیر شدیم حداقل 3 رهیافت برای حل مسئله وجود دارد اما اشاره خواهیم کرد که چرا بعید است هیچ‌کدامشان به این سادگی راه به جایی ببرد.

1 ـ این‌که تفکر طالبان در افغانستان تفکر اکثریت نیست، این‌که مردم نسبت به طالبان خوش‌بین نیستند، این‌که طالبان اگر دستش برسد و مجالی دست بدهد بعید نیست خشونتهای عجیب به‌خرج بدهد، امر پوشیده‌ای نیست اما این‌که مردم از جنگ خسته‌اند به‌دنبال امنیت و اقتصاد خوب و معیشت و مناسبات اجتماعی خوب می‌گردند هم قطعی است؛ لذا دیدگاهی می‌گوید که "با این توصیفات و علی‌رغم آنکه طالبان را هم می‌شناسیم ولی عجالتاً کسی با طالبان جنگ نکند، کشورهای دیگر هم کمک کنند تا حتی‌المقدور طالبان با کمی تعدیل، امنیت و اقتصاد را ساماندهی کند و مردم از این وضع بغرنج خارج شوند".

محدودیت این دیدگاه آن است طالبان اگرچه می‌تواند بگوید تغییر کردم و بعضی جاها تغییر هم بکند اما احتمالاً نمی‌تواند این تغییر را آن‌قدر بنیادی کند که ماهیتش دچار انقلاب شود؛ لذا حتی اگر قدرتهایی مثل چین و روسیه هم به او کمک کنند و به‌رسمیت هم شناخته شود کار سنگین و دوری تا شکل دادن به یک حکمرانی مطلوب دارد و شاید نوع نگاهش اساساً اجازۀ چنین کاری را ندهد.

در کتاب صلحی که همه صلح‌ها را بر باد داد یک جمله طلایی هست: عثمانی‌ها هنر جنگیدن را خوب آموخته بودند اما هنر کشورداری را خیر! احتمال می‌دهم این جمله درباره طالبان هم صدق کند.

2 ـ دیدگاه دوم می‌گوید "با توجه به تفکر و سابقه طالبان و عدم خوش‌بینی به تغییر جدی ماهیت او، باید یک جنگ فراگیر علیه طالبان آغاز شود و با کنار زدن طالبان باقی گروه‌ها و اقوام یک دولت همه‌شمول (فراگیر) را تشکیل دهند و وضعیت امنیت و اقتصاد و جامعه را سازماندهی کنند".

این ایده مبتنی بر این دیدگاه است که «مدارا با همه، غیر از مخالفان مدارا»؛ لذا چون طالبان اهل مدارا نیست نباید با او مدارا کرد و در دولت جایش داد.

محدودیت این دیدگاه آن است که اولاً بخش زیادی از مردم از جنگ خسته‌اند و ثانیاً امکان و اراده‌ای از ناحیه خود افغانستانیها برای یک نبرد تعیین‌کننده با طالبان نمی‌بینند.

اینها می‌گویند این کار فقط خونریزی را افزایش می‌دهد اما طالبان هم کاملاً کنار نمی‌رود؛ کما اینکه در 20 سال گذشته کنار نرفت، الآن نیز غیر از یک محدوده کوچک در پنجشیر مقاومت خاصی علیه طالبان شکل نگرفته است؛ لذا این دیدگاه دوم هم چندان شانس زیادی برای تحقق ندارد.

3 ـ دیدگاه سوم اما می‌گوید که "طالبان به این سادگی‌ها کنارزدنی نیست؛ حداقل بخشی از مردم افغانستان دیدگاه نزدیک به طالبان دارند، لذا می‌شود طالبان را قانع و راضی کرد که با دیگر گروه‌ها بنشینند و حکومتی همه‌شمول و بر مبنای ارزشهای مشترک و نه انحصارطلبانه تشکیل دهند؛ در این حالت هم مشکل جنگ حل می‌شود و هم مشکل اقتصاد و امنیت"!

اما مسئله و محدودیت این دیدگاه هم آن است که بسیار بسیار بعید است که طالبان زیر بار دولت فراگیر برود. برخی از افراد همسو با طالبان این روزها در تلویزیون‌های افغانستان هم با تأکید از این ایده دفاع می‌کنند که نیازی به شرکت دادن بقیه تفکرات نیست.

آنها ادبیات‌سازی هم کرده‌اند و می‌گویند "چرا قومیت‌پرستی می‌کنید؟ در همین طالبان قومیت‌هایی هستند و در دولت هم حضور دارند"! در واقع طالبان می‌خواهد بگوید "اگر هم از قومیت دیگری بخواهیم در دولت باشد، باید طالبانی باشد".

از سوی دیگر بعید است که طالبان بتواند یک‌جانبه و بدون رضایت دیگر تفکرات بتواند حکومت کارآمد و مطلوبی داشته باشد.

لذا این دیدگاه هم بعید است محقق شود و همۀ این مسائل باعث می‌شود که احتمال بدهیم مسائل افغانستان به این سادگی قابل حل نیست؛ مگر اینکه یک ایدۀ مشترک و عمومی شکل بگیرد و همه گروه‌ها به آن رضایت بدهند.

این روزها که در افغانستانم به‌نحو ناخودآگاه اما مداوم این مفهوم از سفرنامه جانستان کابلستان رضا امیرخانی در ذهنم تکرار می‌شود که مهمترین مشکل افغانستانی‌ها این است که هنوز یک ملّت نشده‌اند و قومیت‌های مختلف‌اند؛ چیزی که شرایط ایران را با افغانستان متمایز می‌کند.

انتخابات پارلمانی عراق از صبح امروز در میان تدابیر شدید امنیتی در 83 حوزه و با حضور  21 ائتلاف سیاسی و 167 حزب برای انتخاب 329 نماینده برگزار شد. این دور از انتخابات پارلمانی در عراق قرار بود سال آینده (2022) برگزار شود اما پس از تظاهرات‌ها و اعتراض‌های گسترده مردمی در اواخر سال 2019، عادل عبدالمهدی استعفاء کرد و پس از کشمکشی طولانی سرانجام «مصطفی الکاظمی» در می 2020، رأی اعتماد را برای تشکیل دولت در مرحله انتقالی تا زمان برگزاری انتخابات زودهنگام کسب کرد. احزاب سیاسی این کشور بر روی برگزاری انتخابات زودهنگام که خواست معترضان بود، به توافق رسیدند و در نهایت الکاظمی دهم اکتبر 2021 یعنی امروز را موعد برگزاری انتخابات زودهنگام اعلام کرد.

وجه تمایز انتخابات 2021 عراق و مشارکت مردمی

طبق قانون جدید انتخابات عراق ، مراکز انتخاباتی به جای 18 حوزه، بر اساس میزان جمعیت این کشور به 83 حوزه تقسیم شده  و بر همین اساس مردم می توانند بر اساس انتخاب شخص و نه انتخاب حزب در حوزه انتخابی خود مشارکت فعالی داشته باشند.  بر همین اساس شاهد افزایش حضور مردم نسبت به انتخابات سال  2018 میلادی بودیم. از طرفی مرجعیت عراق و موسسات دینی مردم را برای حضور و مشارکت آگاهانه در انتخابات دعوت کردند. در نتیجه، قانون انتخابات جدید، افزایش حضور کاندیدهای مستقل در این انتخابات و دعوت موسسات دینی و سیاسی جهت مشارکت در انتخابات ، حضور مردم را نیز افزایش می‌دهد.

علاوه بر آن پس از پیروزی عراق بر داعش و تظاهرات سال 2019 میلادی مردم امروز به دنبال استقلال کشور و تقویت حکومت مرکزی با حضور افراد متخصص و مخلص هستند.  حضور مردم در این انتخابات پیام‌های مهمی برای کشورهای مختلف خواهد داشت و بارزترین آن استقلال عراق و جلوگیری از دخالت کشورهای مختلف در امور داخلی عراق خواهد بود.

وضعیت رقابت جریانهای سیاسی

با توجه به قانون جدید انتخابات بنظر می رسد وزن سیاسی مستقلین در این دوره پر رنگ تر از دوره‌های گذشته باشد.  959 کاندید مستقل در این انتخابات مشارکت کردند، این در حالی است که تمام کاندیدهای این دوره انتخابات 3249 نفر می باشند و بنظر می رسد مستقلین بتوانند بین 40 الی 70 کرسی پارلمان را در اختیار بگیرند و به طور کلی  قانون جدید انتخابات کمک شایانی به گروه‌های مستقل خواهد کرد.

در این میان احزاب سیاسی رقابت ویژه‌ای در این انتخابات دارند اما این رقابت بین شیعیان و اهل سنت عراق بیشتر دیده می‌شود.  از طرفی اهل سنت رقابت ویژه‌ای را بین  «محمد حلبوسی» رئیس فعلی پارلمان  و «خمیس الخنجر» رئیس تشکل عراقی «المشروع العربی» تجربه می کنند و از طرف دیگر شیعیان رقابت بسیار حساسی را با برای کسب کرسی های بیشتر در پارلمان دارند که این رقابت بیشتر بین گروه المالکی و صدر دیده می شود. اما آنچیزی که تجربه نشان داده است احزاب سیاسی پس از مشخص شدن وزن سیاسی خود تلاش می کنند تا ائتلاف جامعی را بین تمام احزاب سیاسی تشکیل دهند و در نهایت نخست وزیر را مشخص کنند. 

چرا انتخابات پارلمانی عراق اهمیت زیادی دارد؟

به این دلیل که نظام سیاسی عراق، پارلمانی است و ترکیب نهایی پارلمان مستقیما در انتخاب رئیس جمهور، نخست وزیر، رئیس پارلمان و همچنین ساختار کابینه تاثیرگذار است، این انتخابات همواره مهم بوده است.از زمان سقوط صدام در سال 2003 تاکنون، چهار دوره انتخابات پارلمانی به ترتیب در سال‌های 2005، 2010، 2014 و 2018 برگزار شده و انتخابات امروز  که پنجمین دور انتخابات عراق پس از سقوط صدام است، نخستین انتخابات زودهنگام در تاریخ این کشور از سال 2003 تاکنون است.

انتخابات پارلمانی عراق حساس ترین انتخابات این کشور پس از سقوط صدام شمرده می شود، چرا که نه تنها مردم درباره سرنوشت خود و کشورشان تصمیم می‌گیرند، بلکه در ادامه این انتخاب، چگونگی تعامل با برخی از کشورهای منطقه نیز بازتعریف می شود.

علاوه بر آن بیشترین اهمیت انتخابات پارلمانی عراق در این است که پس از تشکیل پارلمان، دولت جدیدی بر سر کار خواهد آمد تا درباره پرونده‌ها و مسایل حساس و مهمی چون عقب نشینی و خروج نیروهای اشغالگر آمریکایی، آشتی ملی، بازسازی عراق و آماده سازی و تجهیز نیروهای نظامی این کشور برای در اختیار گرفتن کامل مسئولیتهای امنیتی و انتظامی، تصمیم بگیرد.

پیش از این کشورهای مختلف تلاش کردند تا تظاهرات 2019 میلادی را منحرف کنند و مطالبات حقیقی مردم در سال 2019 میلادی را بر اساس منافع خود تعریف کنند.  بی شک این کشورها اکنون تلاش خواهند کرد تا افراد و احزاب خود را در عراق  در راس کار قرار دهند و برخی از این مداخلات حالت آشکار به خود گرفته است. 

تلاش ادامه دار آمریکا برای تاثیرگذاری بر انتخابات عراق و نتایج آن

بر همین اساس نکته حائز اهمیت درباره روند برگزاری این انتخابات و نیز نتایج آن که هنوز مشخص نشده، مداخلات طرفهای خارجی به سرکردگی آمریکا برای تاثیرگذاری بر آن است. بعد از اینکه گزینه‌های نظامی ایالات متحده علیه مقاومت در کشورهای مختلف و از جمله عراق به نتیجه نرسید، واشنگتن بهترین راه مقابله با مقاومت را گزینه سیاسی و ملی میداند. به همین دلیل است که از سال 2019 و همزمان با مشخص شدن تاریخ برگزاری انتخابات پارلمانی عراق، حشد شعبی همواره در معرض توطئه‌های گوناگون آمریکا و مهره‌های آن بوده است.

آمریکاییها به خوبی می‌دانند که انتخابات پارلمانی عراق سرنوشت دولت آینده را نیز تعیین می‌کند و به همین دلیل باید همه تلاش خود را برای کمرنگ کردن حضور نیروهای وابسته به حشد شعبی در پارلمان آینده عراق به کار ببندد.

از طرف دیگر بعد از فشار مردم  و گروه‌های عراقی برای اخراج نظامیان ایالات متحده از عراق و آغاز سازوکار این عملیات، آمریکاییها نگرانند که چه کسی خلاء ناشی از خروج آنها از عراق را در این کشور پر خواهد کرد.در واقع آمریکاییها معتقدند که خروج آنها از عراق، عرصه این کشور را برای گروه‌های طرفدار ایران گسترده تر خواهد کرد؛ موضوعی که آمریکا و متحدانش از آن وحشت دارند. در صورتی که خروج نظامی ایالات متحده از عراق محقق گردد محدوده تحرکات واشنگتن در داخل این کشور به ویژه تحریکات نظامی آن ضد حشد شعبی به شکل قابل توجهی کاهش پیدا خواهد کرد.

به همین دلیل روند سیاسی و نتیجه انتخابات پارلمانی عراق تعیین کننده ترین گزینه برای نفوذ واشنگتن در این کشور خواهد بود. بر همین اساس است که آمریکاییها از هیچ تلاشی برای تاثیرگذاری بر انتخابات عراق و نتیجه آن فروگذار نکردند. حتی متحدان عربی ایلات متحده همچون عربستان سعودی و امارات متحده عربی نیز از این قافله عقب نماندند.  در همین زمینه وبسایت افشاگر سعودی لیکس اعلام کرد که عربستان هزینه بالایی برای تقویت گروه‌های سیاسی همسوی خود در عراق در انتخابات اخیر این کشور پرداخت کرده است.

همه این تلاشها به دلیل آن است که نتیجه انتخابات پارلمانی عراق عامل اصلی تعیین استراتژی آینده عراق در قبال کشورهای منطقه و نیز آمریکا خواهد بود و واشنگتن نگران است که در صورت افزایش وزنه مقاومت در پارلمان عراق، عرصه این کشور برای آمریکاییها تنگ و ناامن گردد.

گسترۀ بیان بحث مهدویت از جانب رسول خدا صلی الله علیه و آله به قدری زیاد بود که گفتمان رایج عصر نبوی و حتی ائمه علیهم‌السلام شناخته می‌شد. در این بین اصحاب آن بزرگواران به بهانه‌های مختلف سعی داشتند از جزئیات این معرفت آگاهی یابند. بیان کیفیت ولادت امام عصر عجل ‌الله تعالی فرجه، ویژگی‌های ظاهری حضرت، بیان ویژگی‌های عصر غیبت، جزئیات رویدادهای آخرالزمان، کیفیت ظهور، مأموریت‌های قائم (عج)، نعمات عصر ظهور و... محورهای مهمی بود که از سوی معصومین علیهم‌السلام مطرح می‌شد و جامعۀ آن زمان را تحت تأثیر جوّی از مباحث مهدوی قرار می‌داد.

یکی از مهم‌ترین محورهای موضوع مهدویت در بیان عترت، علت و فلسفه غیبت است. در این دست روایات شاهد بیان ابعاد مختلف علت غیبت هستیم؛‌ لذا اکتفا به یک حدیث در یافتن فلسفه غیبت صحیح نیست بلکه باید دید امام معصوم (ع) از چه منظری به ماجرای غیبت نگریسته است؛ به عنوان نمونه «فرات بن أحنف» از امام صادق علیه‌السلام روایت کرده که آن حضرت به نقل از پدران بزرگوار خویش فرمود: «در زمان خلافت امیرالمؤمنین آب فرات بالا آمد. پس آن حضرت و دو فرزندش حسن و حسین علیهما السلام سوار شدند؛ چون گذارشان بر طایفه ثقیف افتاد، آنان گفتند على آمده است آب را به جاى خود بازگرداند (فرو نشاند)، پس على علیه السلام فرمود: بدانید به خدا قسم من و این دو فرزندم یقیناً کشته خواهیم شد و بدون تردید خداوند مردى را که از فرزندان من است در آخرالزمان بر مى‏‌انگیزد که خونخواهى ما خواهد کرد و او حتماً از مردم پنهان خواهد شد براى مشخص شدن گمراهان در زمان غیبت، تا جایى که نادان بگوید: خدا را در آل محمد نیازى نیست؛ وَ لَیَبْعَثَنَّ اللَّهُ رَجُلًا مِنْ وُلْدِی فِی آخِرِ الزَّمَانِ یُطَالِبُ بِدِمَائِنَا وَ لَیَغِیبَنَّ عَنْهُمْ تَمْیِیزاً لِأَهْلِ الضَّلَالَةِ حَتَّى یَقُولَ الْجَاهِلُ مَا لِلَّهِ فِی آلِ مُحَمَّدٍ مِنْ حَاجَةٍ.» (الغیبة للنعمانی،ص141)

بر اساس این روایت، تمییز گمراهان یکی از لایه‌های پنهان ماجرای غیبت است به صورتی که در نهایت دو جبهه حق با باطل رو در روی یکدیگر قرار می‌گیرند. در این شرایط است که روز به روز به ظهور امام عصر عجل الله تعالی فرجه نزدیک‌تر می‌شویم.

اما تمییز و تمحیص دو مفهومی هستند که کاربردی قرآنی دارند و دارای وجه تفاوت‌هایی نسبت به یکدیگر هستند. تمییز به معنای یکی را بر دیگری ترجیح دادن است. (مفردات، ج1، ص73؛ بستانی، ج1، ص885) و نیز به معنای فصل و جدا کردن گفته‌اند. در آیه «تَکادُ تَمَیَّزُ مِنَ الْغَیْظِ کُلَّما أُلْقِیَ فِیها فَوْجٌ سَأَلَهُمْ خَزَنَتُها أَ لَمْ یَأْتِکُمْ نَذِیر»؛ یعنی نزدیک است که از خشم شکافته شود، هر بار که گروهى در آن افکنده شوند، نگاهبانان آن از ایشان پرسند: «مگر شما را هشداردهنده‌‏اى نیامد؟» تمییز در اینجا جدا شدن و تمیّز از غیظ تکّه تکّه شدن از خشم است‏ (قرشی: ج‏6، 325)  دربارۀ تمییز در آیه 179 سورۀ آل‌عمران می‌خوانیم «ما کانَ اللَّهُ لِیَذَرَ الْمُؤْمِنینَ عَلى‏ ما أَنْتُمْ عَلَیْهِ حَتَّى یَمیزَ الْخَبیثَ مِنَ الطَّیِّب‏ ...»؛ یعنی خدا بر آن نیست که مؤمنان را به این [حالى‏] که شما بر آن هستید، واگذارد، تا آنکه پلید را از پاک جدا (تمییز) کند.»

تمحیص از مادۀ محَصَ به معنای خالص کردن و تنقیه شیء است و مَحَصّه، مَحصاً یعنی خالص کردن از هر عیب. راغب با استناد به آیاتی از قرآن، معنای دیگری برای تمحیص به کار برده که همان تزکیه است. به استناد به آیات 141 و 154 سوره آل‌عمران می‌کند: وَلِیُمَحِّصَ‏ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا- (آل‌عمران141) و وَ لِیُمَحِّصَ ما فِی قُلُوبِکُمْ‏- (آل‌عمران154). پس‏ تَمْحِیص‏ اینجا مانند تزکیه که تطهر است و از اینگونه الفاظ در دعا گفته می‌شود: «اللَّهُمَ‏ مَحِّصْ‏ عَنَّا ذُنُوبَنَا».

با توجه به آنچه بررسی شد، تمییز امری بیرونی است که بین دو گروه صورت می‎گیرد؛ خواه مثبت و خواه منفی و تمحیص امری درونی است که در بین گروه خاص شکل می‎گیرد. در آیات قرآن، تمییز بین گروه حق و باطل و تمحیص در بین افراد مثبت صورت می‎گیرد. نکته جالب توجه این است که این دو مفهوم در آیات و احادیث کارکرد زیادی در موضوع آخرالزمان دارند. 

بر این اساس، امیرالمؤمنین علیه‌السلام یکی از حکمت‌های دوران غیبت را «تَمْیِیزاً لِأَهْلِ الضَّلَالَةِ» یا تمییز (اهل هدایت) از گمراهی معرفی کرد تا به این ترتیب، صف‌بندی‌ها مشخص شود.

ماه ربیع الاول از راه رسید. ماهی که در آن حوادث تاریخی مهمی اتفاق افتاده است که از آن جمله، حادثه مهم و تاریخی لیله المبیت، هجرت حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) از مکه به مدینه، ولادت پیامبر اکرم (ص) و امام جعفر صادق علیه السلام، ازدواج حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) با حضرت خدیجه (علیها السلام)، آغاز امامت امام مهدی (عجل الله تعالی فرجه) و هلاکت یزید بن معاویه از جمله حوادث فرخنده این ماه است.

مرحوم آیت الله میرزا جواد آقا ملکی تبریزی در کتاب شریف المراقبات در خصوص فضیلت این ماه و اعمال ماه ربیع الاول می‌گوید:

این ماه همانگونه که از اسم آن پیداست بهار ماه‌ها می‌باشد؛ به جهت اینکه آثار رحمت خداوند در آن هویداست. در این ماه ذخایر برکات خداوند و نورهای زیبایی او بر زمین فرود آمده است. زیرا میلاد رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) در این ماه است و می‌توان ادعا کرد از اول آفرینش زمین رحمتی مانند آن بر زمین فرود نیامده است زیرا برتری این رحمت بر سایر رحمت های الهی مانند برتری رسول خدا بر سایر مخلوقات است. و همانطور که او داناترین مخلوقات خداوند و برترین آنها و سرورشان و نزدیک‌ترین آنها به خداوند و فرمانبردارترین آنها از او و محبوب‌ترینشان نزد او می‌باشد، این روز نیز برتر از سایر روزهاست. و گویا روزی است که کامل‌ترین هدیه‌ها، بزرگترین بخشش‌ها، شامل‌ترین رحمت‌ها، برترین بر کت‌ها، زیباترین نورها و مخفی‌ترین اسرار در آن پی‌ریزی شده است.

پس بر انسان مسلمان که برتری رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) را قبول داشته و مراقب رفتار با مولایش می‌باشد واجب است این روز را بگونه‌ای وصف ناپذیر برتر از هر وقت و روز دیگری بداند. چون در مثل چنین روزی سرچشمه فضائل و برتری‌ها بر این امت فرود آمد؛ تمام برکت‌های نبوت و امامت و کتاب و شریعت فقط با وجود رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) آشکار شد که ابتدای آن در این روز مبارک بود. و زمانی که با عقل و شرع برتری این روز ثابت شد، بر مسلمان مراقب واجب است با تمام تلاش خود در شکرگزاری این نعمت بزرگ کوشش و سعی کند که این رحمت وسیع را توسعه داده و این روز را بزرگترین عید خود بداند؛ با طاعات تام و تمام به خداوند نزدیک شده و با توسلات کامل به رسول خدا توسل پیدا کند.

و بدان اگر تو عبادت انس و جن را انجام داده و اخلاص پیامبران را داشته باشی باز هم نمی‌توانی واقعاً شکر این نعمت را بجا آوری. البته نه به این جهت که این اعمال نیز از نعمت‌های اوست و شکر دیگری را واجب می‌کند. بلکه بخاطر بزرگی نعمت، کسی توان شکر آن را ندارد.

پس به حکم عقل واجب است بعد از درک ناتوانی، به اندازه توان شکر آن را بجا آوری و خداوند نیز شکر خالصانه تو را با فضل خود می‌پذیرد که خداوند با تشکر زیاد عمل کم را قبول می‌کند.ولی مهم، داشتن حالت قلبی مناسب در این عید بزرگ و شرمسار بودن از عجز و کوتاهی است؛ و نیز انجام اعمالی که انسان را از غفلت و تلف کردن وقت خارج نماید؛ نیز تلاش زیاد برای به دست آوردن صدق اخلاص همراه با شرمساری؛ و مهم دانستن این روز به مقدار اهمیت واقعی آن؛ گرچه در بجا آوردن حق شکر آن ناتوان بوده یا کوتاهی کرده باشی.

خلاصه، بنده باید تمام توان خود را در انجام عبادات قلبی از قبیل شناخت، یادآوری، شکر و… به کار گیرد. زیرا شرع گرچه در عبادات بدنی خواهان میانه روی بوده نه زحمت زیاد، ولی در عبادت‌های قلبی مثل شناخت، ذکر و شکر و لطیف نمودن قلب با شناخت و صفات پسندیده‌ای که در پی آن می‌آید، به کار بردن تمام توان را می‌طلبد. تا به جایی برسد که امام صادق درباره عارف می‌فرمایند:

((اگر دل او به مقدار یک چشم بهم زدن خدا را فراموش نماید از شوق او می‌میرد و هنگامی که پرده‌های اوهام و حجاب‌های تاریکی از جلو او برداشته شده و نورهای زیبایی صفات و نشانه‌های عظمت و بزرگی خداوند در قلب او جلوه‌گر شود و نور بسیار درخشانی را ببیند، ممکن نیست اشتباه یا غفلت نماید؛ و حالات قلب او با جلوه گریه‌ای مخصوص صفات جمال و جلال خداوند دگرگون می‌شود. و خداوند بزرگ عهده دار ریاضت دل او با ترس و امیدواری از این راه می‌شود تا زمانی که او را در جایگاه راستی و در پناه خود وارد کند و او را در بهشت بهتر، بهشت نور همراه با پیامبران و شهدا و نیکوکاران سکونت دهد.))

از مهمترین اعمال این ماه، دعا کردن در اول این ماه با دعاهایی که روایت شده است، می‌باشد؛ و نیز دعاهایی که برای ورود به این منزل از منازل سفر به سوی پروردگار مناسب بوده و دعاهایی که حال او اقتضا می‌کند. در پی آن، برای پیدا کردن حال مناسب در تمام ماه و روزهای مخصوص آن به نگهبان آن روز که از ائمه می‌باشد، توسل جسته و شفاعت، دعا و درخواست توفیق آنان از خدا برای خود را بخواهد.

در پی حادثه مصیبت‌بار انفجار در مسجدی در استان قندوز افغانستان و جان‌باختن تعداد زیادی از مردم نمازگزار، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در پیامی بر مجازات عاملان این جنایت بزرگ و جلوگیری از تکرار چنین فجایعی تأکید کردند.

عوامل و آثار گناه

ب) پی‌آمدهای گناه

یک ـ آثار ارتکاب گناه

بی‌گمان، دست زدن به گناهان، پی‌آمدهایی دارد که شایسته است انسان برای جلوگیری از آنها، روح پاکش را به گناه آلوده نسازد. برخی از این آثار عبارتند از:

۱. محروم شدن از نماز شب

گناه رشته پیوند خالق و مخلوق را می‌گسلد. چنان‌که فاصله‌ای میان حرکت کارد و بریده شدن گوشت نیست؛ میان گناه و اثر آن نیز فاصله‌ای نیست و اثرش به زودی نمایان می‌شود. امام صادق ( علیه السلام ) درباره تأثیر گناه در محروم شدن از نماز شب می‌فرماید:

إِنَّ الرَّجُلَ یُذْنِبُ الذَّنْبَ فَیُحْرَمُ صَلاةَ اللَّیْلِ وَإِنَّ الْعَمَلَ السَّیِّئَ أَسْرَعُ فِی صاحِبِهِ مِنَ السِّکِّینِ فِی اللَّحْم‏.(۱)

به‌راستی که شخص، مرتکب گناه می‌شود و بر اثر آن، از نماز شب محروم می‌گردد و هر آینه اثر کار بد در [روح و جان] صاحبش سریع‌تر از اثر کارد در گوشت است.

۲. دوری از رحمت الهی

گناه‌کار مشمول رحمت الهی قرار نمی‌گیرد. خداوند درباره گروهی از بنی‌اسراییل می‌فرماید: پس آنان را به سبب پیمان‌شکنی‌شان لعنت کردیم (۲) لعنت خدا یعنی دور ساختن از رحمت خویش. بر این اساس خداوند درباره توبه‌کننده می‌فرماید: {فَإِنَّ اللَّهَ یَتُوبُ عَلَیْه‏} (مائده: ۳۹) توبة خدا بر بندگان به معنای بازگشت رحمت او به آنان است. بنابراین گناهکار قبل از توبه از رحمت خداوند دور بوده است.(۳)

۳. اجابت نشدن دعا

گناه، مانع استجابت دعا است. امام باقر ( علیه السلام ) می‌فرماید:

إِنَّ الْعَبْدَ یَسْأَلُ اللهَ الْحَاجَةَ فَیَکُونُ مِنْ شَأنِهِ قَضَاؤُهَا اِلی أَجَل قَریبٍ اَوْ اِلی وَقْتٍ بَطِی‌ءٍ فَیُذْنِبُ الْعَبدُ ذَنْباً فَیَقُولُ الله ـ تَبَارَک وَتَعالی ـ لِلْمَلَکِ لاتَقْضِ حاجَتَهُ وَاحْرِمْهُ إِیّاها فَإِنَّهُ تَعَرَّضَ لِسَخَطی وَاسْتَوجَبَ الْحِرْمانَ مِنّی.

همانا بنده از خدا حاجتی می‌خواهد که [خداوند] در نظر دارد دیر یا زود آن را برآورد. پس آن بنده، گناهی مرتکب می‌شود و خدای تعالی به فرشته می‌گوید: حاجتش را برآورده مساز و او را از آن محروم دار؛ زیرا خشمم را برانگیخت و سزاوار محرومیت از درگاه ما شد.

حضرت علی ( علیه السلام ) نیز گناه را مانع اجابت دعا می‌داند و می‌فرماید:

« اَلْمَعْصِیَةُ تَمْنَعُ الإِجَابَة ».(۴)

شخصی از حضرت امیر پرسید: چگونه است که ما دعا می‌کنیم، اما اجابت نمی‌شود؟ حضرت در پاسخش فرمود: دل‌های شما در هشت جا خیانت کردند: خدا را شناختید، اما حق واجب او را بر خودتان ادا نکردید. از این رو، آن معرفت به کار شما نیامد؛

به پیامبر خدا ایمان آوردید، آن‌گاه با سنت و روشش مخالفت کردید و شریعتش را از میان بردید؛ پس پی‌آمد ایمان‌تان چه شد؟

کتاب خدا بر شما فرود آمد، آن را خواندید، اما بدان عمل نکردید و گفتید: به گوش و دل می‌پذیریم، اما با آن مخالفت کردید؛

گفتید: ما از آتش دوزخ می‌ترسیم، اما همواره با گناهان خود به سوی دوزخ می‌روید. پس ترس شما کجا رفت؟

گفتید: ما مشتاق بهشتیم، اما همواره به کارهایی دست می‌زنید که شما را از بهشت دور می‌سازند؛ پس علاقه و شوق شما به بهشت کجاست؟

نعمت خدای خود را خوردید، اما از او سپاس‌گزاری نکردید. خداوند شما را به دشمنی با شیطان دستور داد و فرمود: {إِنَّ الشَّیْطانَ لَکُمْ عَدُوٌّ فَاتَّخِذُوهُ عَدُوًّا}؛ « همانا شیطان، دشمن شماست؛ شما نیز او را دشمن گیرید. » (فاطر: ۶) اما شما به زبان با او دشمنی کردید و در عمل، به دوستی با او برخاستید.

عیب‌های مردم را در برابر دیدگانتان قرار دادید و عیب‌های خود را پشت سر انداختید و از این رو، کسی را نکوهش می‌کنید که خود به نکوهش در آن‌باره، سزاوارترید. پس چگونه دعای شما مستجاب شود با اینکه درهای [اجابت] دعا و راه‌های آن را بر خود بسته‌اید؟ پس از خداوند بترسید و کارهایتان را اصلاح و به معروف، امر و از منکر، نهی کنید تا خدا دعایتان را مستجاب کند.(۵)

امام سجاد ( علیه السلام ) در روایتی به برخی از گناهانی که مانع پذیرش دعا می‌شوند اشاره کرده‌اند:

وَالذُّنُوبُ الَّتِی تَرُدُّ الدُّعاءَ: سُوءُ النِّیَّةِ وَخُبْثُ السَّریرةِ وَالنِّفَاقُ مَعَ الإخوانِ وَتَرْکُ التَّصْدِیقِ بِالاجابَةِ وَتَأخِیرُ الصَّلواتِ المَفْرُوضاتِ حَتَّی تَذهَبَ اَوْقَاتُها وَتَرْکُ التَّقَرُّبِ اِلَی اللهِ عَزَّوَجَلَّ بِالْبِرِّ وَالصَّدَقَةِ وَاسْتِعْمالُ البَذاءِ وَالْفُحشِ فِی الْقَولِ.(۶)

آن گناهانی که دعا را باز می‌گرداند، بددلی، بدطینتی، دورویی با برادران ایمانی، ایمان نداشتن به اجابت دعا، تأخیر در نمازهای واجب به‌گونه‌ای که وقت آن بگذرد، نزدیک نشدن به خدای ـ عزّوجلّ ـ با نیکی و صدقه و سرانجام، بد زبانی است.

همچنین در دعای کمیل آمده است: « خدایا! بیامرز برایم گناهانی را که از [استجابت] دعا جلوگیری می‌کند ».

۴. گریز از حق‌

پیروی آدمی از خواهش‌های نفسانی، او را از پیمودن راه کمال و فضیلت بازمی‌دارد و به سراشیبی سقوط می‌اندازد. گناه‌کاری سبب گرفتار شدن انسان به کژباوری و انکار مقدسات دینی می‌شود. قرآن کریم در این‌باره به صراحت می‌فرماید:

{ثُمَّ کانَ عاقِبَةَ الَّذینَ أَساؤُا السُّوای‏ أَنْ کَذَّبُوا بِآیاتِ اللَّهِ وَ کانُوا بِها یَسْتَهْزِؤُن‏} (روم: ۱۰)

سرانجام کسانی که کارهای زشت کردند، آن بود که آیات خدا را تکذیب و مسخره می‌کردند.

۵. گمراهی و هلاکت

قرآن مجید برای جلوگیری از گرفتاری انسان در دام هوا، به او چنین هشدار می‌دهد: {وَ لا تَتَّبِعِ الْهَوی‏ فَیُضِلَّکَ عَنْ سَبیلِ اللَّه‏}؛ « از هوای نفس پیروی نکن که تو را از راه خدا گمراه می‌سازد. » (ص: ۲۶)

امیر مؤمنان علی ( علیه السلام ) نیز در سخنی کوتاه و رسا در همین زمینه می‌فرماید: « مَنْ أَطَاعَ هَوَاهُ هَلَکَ » (۷)؛ « کسی که از هوای نفس خود پیروی کند، هلاک می‌گردد ».

این سخن ارزشمند حضرت علی ( علیه السلام ) نیز از پی‌آمد بسیار زیان‌بار پیروی از گناه خبر می‌دهد:

إِقْمَعُوا هَذِهِ النُّفُوسَ فَإِنَّهَا طَلعَةٌ إِنْ تُطِیعُوهَا تُزِغْ بِکُمْ اِلی شَرِّ غَایَةٍ.(۸)

این نفس‌های سرکش را مهار کنید که لجام‌گسیخته و خودسَرند و اگر از آنها پیروی کنید و به دنبالشان بروید، شما را به بدترین پرتگاه می‌افکند.

قرآن مجید، بی‌ایمانی و گمراهی کافران را پی‌آمد پیروی آنان از هوای نفس می‌شمرد:

{فَلا یَصُدَّنَّکَ عَنْها مَنْ لا یُؤْمِنُ بِها وَ اتَّبَعَ هَواهُ فَتَرْدی‏} (طه: ۱۶)

آن کسی که به روز جزا ایمان نیاورده و از هوای نفس خود پیروی کرده است، تو را از ایمان به خدا باز ندارد که هلاک خواهی شد.

۶. عذاب‌های اخروی

خداوند در آیه‌ای از قرآن مجید، درباره عذاب‌های اخروی گناهان می‌فرماید:

{وَ مَنْ جاءَ بِالسَّیِّئَةِ فَکُبَّتْ وُجُوهُهُمْ فِی النَّارِ هَلْ تُجْزَوْنَ إِلاَّ ما کُنْتُمْ تَعْمَلُون‏} (نمل: ۹۰)

و آنان را که کارهای بد می‌کنند در آتش سرنگون سازد و شما را جز بر اساس کارهایی که کرده‌اید، کیفر ندهند.

وضع گناهکاران در آخرت، در آیه دیگری چنین توصیف می‌شود:

{یَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ یَفْتَدی مِنْ عَذابِ یَوْمِئِذٍ بِبَنیهِ (۱۱) وَ صاحِبَتِهِ وَ أَخیهِ (۱۲) وَ فَصیلَتِهِ الَّتی‏ تُؤْویهِ (۱۳) وَ مَنْ فِی الْأَرْضِ جَمیعاً ثُمَّ یُنْجیهِ (۱۴) کَلاَّ إِنَّها لَظی‏ (۱۵) نَزَّاعَةً لِلشَّوی(۱۶)‏ } (معارج: ۱۱ـ ۱۶)

گناه‌کار، دوست دارد فرزندانش را در برابر عذاب آن‌روز فدا کند و زنش و برادرش را و عشیره‌اش که همیشه از او حمایت می‌کرد و همه آنها که در روی زمین‌اند، بلکه نجات یابد. اما هرگز چنین نیست. شعله‌های آتش سوزان است، پوست سر را می‌کند.

قرآن در آیه کریمه دیگری از وضع ظاهری گناهکاران در آن روز پرده برمی‌دارد و می‌فرماید:

{تَلْفَحُ وُجُوهَهُمُ النَّارُ وَ هُمْ فیها کالِحُون‏} (مؤمنون: ۱۰۴)

آتش، چهره‌هایشان را می‌سوزاند و لبانشان آماس کرده و برگشته است.

افزون بر اینها، چهره گناه‌کاران در قیامت دگرگون می‌شود. معاذ بن جبل می‌گوید: در منزل ابوایوب انصاری در محضر رسول خدا ( صلی اللّه علیه و آله وسلم ) بودم. از آن حضرت پرسیدم: منظور از این آیه چیست؟ {یَوْمَ یُنْفَخُ فِی الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْواجاً }؛ « روز قیامت در صور دمیده می‌شود، پس مردم گروه گروه می‌آیند. » (نبأ: ۱۸)

آن حضرت در پاسخ فرمود:

ده گروه از امت من در قیامت با چهره‌های مخصوصی از سایرین متمایز هستند و با این حال وارد صحنه می‌شوند. گروهی به صورت میمون یا خوک یا واژگونه یا کور یا گنگ و کر و گروهی زبانشان را می‌جوند و از دهانشان چرک می‌ریزد که همه را ناراحت می‌کند. بعضی بدتر از مردار گندیده، گروهی پوشیده به لباس‌های آتشین و مس گداخته و چسبان، برخی با دست و پای بریده و گروه دیگر آویخته شده بر دارهای آتشین.

گروه اول، سخن‌چین‌ها هستند، گروه دوم، حرام‌خورهایند، گروه سوم رباخوارند، گروه چهارم قاضیان ستمگر هستند، گروه پنجم از خودراضی و خودبینان هستند، گروه ششم علما و قاضیان بی‌عمل می‌باشند، گروه هفتم آزاردهندگان به همسایه‌اند، گروه هشتم جاسوس‌های نزد ظالم هستند، گروه نهم شهوت‌رانان و کسانی که حقوق خدا را از اموالشان نمی‌پردازند و گروه دهم متکبران می‌باشند.(۹)

۷. عذاب دنیوی

مصیبت‌های دنیایی از دیگر پی‌آمدهای گناه به شمار می‌رود. سخن ارزشمند علامه طباطبایی ( رحمه الله ) در این‌باره خواندنی است:

انسان مانند سایه انواع موجودات، وجودش مرتبط با سایر اجزای عالم است و اعمالی که از او سر می‌زند با سایر اجزای عالم که محیط به او است ارتباط کامل دارد، به طوری که اگر حرکاتش صالح و سازگار با اجزاء و موجودات باشد، آن موجودات نیز سازگار با او خواهند بود و برکات به سویش سرازیر خواهد شد و اگر سازگار نباشد عالم نیز با او سازگاری نداشته و در نابود ساختن او سعی خواهد نمود. (۱۰)

قرآن مجید می‌فرماید: « و هر مصیبتی به شما برسد به سبب دستاورد خودتان است و [خدا] از بسیاری [از گناهان شما] درمی‌گذرد ».

امام صادق ( علیه السلام ) نیز در این‌باره چنین فرمود:

هیچ رگی از بدن نمی‌جهد و هیچ نکبتی نمی‌رسد و هیچ سردرد و بیماری دیگری عارض کسی نمی‌شود مگر به خاطر گناهی است که کرده، سپس آن حضرت این آیه شوری را تلاوت نمود و در معنای آن فرمود: یعنی آنچه که از عقوبتش صرف‌نظر می‌کند بیشتر از آن گناهانی است که عقوبتش را به گناه‌کار می‌چشاند.(۱۱)

این آیات نیز همین نکته را باز می‌گوید:

و چه بسیار شهرهایی را که [مردم آنها] ستم‌کار بودند، هلاک کردیم و [اینک دیوارهای] آنها بر سقف‌هایشان فرو ریخته است و [چه بسیار] چاه‌های رها شده و کاخ‌های برافراشته [که صاحبانشان هلاک شده‌اند].(۱۲)

و خدا مثلی زده است: شهری را که امنیت و آرامش داشت و رزق آن به فراوانی از هر نقطه بدان می‌رسید؛ پس نعمت‌های خدا را ناسپاسی کردند و خدا هم به سزای آنچه می‌کردند طعم گرسنگی و ترس فراگیر را به آنان چشانید.(۱۳)

از امام صادق ( علیه السلام ) درباره این آیه چنین روایت شده است:

قبل از شما قریه‌ای بود که خداوند در زندگی به آنان گشایش داده بود تا اینکه طغیان کردند و بعضی به بعضی دیگر گفتند: اگر به چیزی از این نان‌ها روی آوریم و آن را وسیلة استنجا قرار دهیم، برای ما از سنگ نرم‌تر خواهد بود و چون چنین کردند، خداوند جنبنده‌های کوچک‌تر از ملخ را بر سرزمین‌های آنان فرستاد و آنها همه چیزهایی که خداوند آفریده بود از درخت و غیر آن را خوردند. در نتیجه سختی به جایی رسید که آنان به همان نان‌هایی که با آن استنجا کرده بودند، روی آوردند و آنها را خوردند و آن همان قریه‌ای است که خداوند فرموده است: {وَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلاً قَرْیَةً کانَتْ آمِنَةً مُطْمَئِنَّة...} (نحل: ۱۱۲).(۱۴)

اگر گناه در جامعه‌ای رواج یابد، خداوند آن جامعه و مردمان خوش‌گذران و گناهکار را نابود می‌کند؛ چنان‌که در این آیه از قرآن آمده است:

{وَ إِذا أَرَدْنا أَنْ نُهْلِکَ قَرْیَةً أَمَرْنا مُتْرَفیها فَفَسَقُوا فیها فَحَقَّ عَلَیْهَا الْقَوْلُ فَدَمَّرْناها تَدْمیرا} (اسراء: ۱۶)

چون بخواهیم قریه‌ای را نابود کنیم، خوش‌گذرانان و عیاشانشان را وامی‌داریم تا در آنجا گناه کنند وعذاب خدا بر آنان محقق شود و یک‌سره آنجا را ویران کنیم.

خداوند همچنین در آیه دیگری می‌فرماید: {فَأَهْلَکْناهُمْ بِذُنُوبِهِم‏}؛ « پس آنها را به سبب گناهانشان نابود کردیم ». (انعام: ۶)

و یا در جای دیگر می‌فرماید: « پس پروردگارشان به سبب گناهانشان برسرشان عذاب آورد و با خاک یکسانشان ساخت ».

امام علی ( علیه السلام ) نیز درباره گرفتار شدن اقوام به عذاب الهی بر اثر ارتکاب گناه می‌فرماید:

وَاحْذَرُوا مَا نَزَلَ بِالاُمَمِ قَبْلَکُمْ مِنَ الْمَثُلاتِ بِسُوءِ الاَفْعَالِ وَذَمِیمِ الأَعْمَالِ فَتَذَکَّرُوا فِی الْخَیْرِ وَالشَّرِّ أَحْوَالَهُمْ وَاحْذَرُوا أَنْ تَکُونُوا أَمْثَالَهُمْ.(۱۵)

و بترسید از آن عذاب‌ها و کیفرهای سختی که بر اثر زشت کاری‌ها و اعمال بد به ملت‌های پیش از شما رسید و درنیکی و بدی، احوال آنها را یاد آور شوید و بترسید که که همانند آنان گردید.

۸. تسلط بیگانگان بر سرزمین اسلامی

یکی از آثار و پی‌آمدهای رواج گناه، رخنه و نفوذ تدریجی بیگانگان و تسلط آنان بر ممالک اسلامی است.

ماجرای اندلس و چیرگی دشمنان بر مسلمانان و نابودی آنان در جنوب غربی اروپا بر اثر غرق شدنشان در گرداب گناهان، نمونه‌ای عبرت‌آموز در این زمینه است.

طارق بن زیاد از سوی موسی بن نصیر، فرمانده منصوب خلفای اموی در افریقا، فرمان یافت که اسپانیا را فتح کند. وی از راه تنگه جبل الطارق به خاک اسپانیا وارد شد و توانست به کمک سپاه دوازده هزار نفری خود، شهرهای اسپانیا را یکی پس از دیگری فتح کند و حدود هشتصد سال در آنجا حکم راندند. هم‌اکنون نیز آثار تاریخی‌شان مانند مسجد قرطبه، قصر اشبیلیه، مسجدالحمراء و قصرالحمراء، منبع درآمد خوبی برای کشور اسپانیاست. هنگامی که اسپانیا در دست مسلمانان بود، مسیحیت با امکانات و نقشه‌های فراوان و جنگ‌های خونین، نتوانست این کشور را از آنان بازستاند، اما سرانجام با رواج دادن بی‌بندوباری و گناه در میان جوانان این کشور، به آرامی در آن رخنه کرد و با سرگرم ساختن آنان به عیاشی و شهوت‌رانی، جایگاه‌های مهم را در این کشور به دست گرفت و توانست بر اسپانیا مسلّط شود.

این، سرنوشت ملتی بود که با نگاه‌بانی از دین و آیین خود، به بزرگ‌ترین موفقیت‌ها دست یافتند، اما آن‌گاه که گناه در میانشان رواج یافت، زمینه نابودی‌شان نیز فراهم آمد. امام باقر ( علیه السلام ) به نقل از رسول الله ( صلّی الله علیه وآله وسلّم ) سرنوشت جوامعی که به گناه آلوده می‌شوند را چنین توصیف می‌کند:

هرگاه پس از من زنا پدیدار شود، مرگ ناگهانی فراوان گردد و هرگاه از پیمانه و ترازو کم شود، خداوند آنان را به قحطی وکمی [خوراک و دیگر وسایل زندگی] گرفتار می‌سازد و هرگاه [مردم] از دادن زکات دریغ کنند، زمین برکت خود را از زراعت و میوه‌ها و معادن، از آنان دریغ می‌کند و هرگاه در احکام به ناحق حکم کنند، به ستم یکدیگر دچار می‌گردند و چون پیمان‌شکنی کنند، خداوند دشمنانشان را بر آنان چیره می‌سازد و چون رحم را قطع کنند، خداوند، اموالشان را در دست اشرار قرار می‌دهد و چون امر به معروف و نهی از منکر و از نیکان اهل بیت پیروی نکنند، خداوند، اشرار آنان را بر ایشان چیره می‌گرداند، پس نیکان‌شان دعا می‌کنند و مستجاب نمی‌شود.

البته تنها ملت مسلمان اسپانیا نبود که بر اثر آلودگی به گناه و شهوت‌رانی به شکست و نابودی تن داد، بلکه هر ملت آلوده به گناه، به همین سرنوشت دچار خواهد شد.

۹. زوال نعمت

یکی از سنت‌های الهی این است که چنانچه ملتی به گناه و معصیت آلوده شود، نعمت‌ها از آنان ستانده می‌شود و خودشان از میان می‌روند. قرآن کریم در این‌باره می‌فرماید:

آیا در زمین سیر نمی‌کنند تا بنگرند عاقبت پیشینیان چگونه بوده است؟ توانایی آنها و آثاری که در زمین پدید آورده بودند، از اینان بیش بود و خدا آنان را به کیفر کفرشان فراگرفت.(۱۶)

امیرمؤمنان، علی ( علیه السلام ) نیز بر پایه روایتی چنین می‌گوید:

به خدا سوگند، هرگز قومی در فراوانی نعمت‌های زندگی به سر نبرده است مگر آنکه به سبب گناهانی که مرتکب شده،‌ این نعمت‌ها را از دست داده است و خداوند هرگز به بندگانش ستم نمی‌کند.

امام صادق ( علیه السلام ) هم در این باره می‌فرماید:

خدای تعالی حکم قطعی و حتمی فرموده است که نعمتی به بنده‌ای ندهد که آن را از او بگیرد؛ جز آنکه بنده گناهی کند که مستحق کیفر آن گردد.

امام سجاد ( علیه السلام ) نیز برخی گناهان را در دگرگونی نعمت‌ها مؤثر می‌داند:

الذُّنُوبُ الَّتِی تُغَیِّرُ النِّعَمَ: الْبَغْیُ عَلَی النَّاسِ وَالزَّوَالُ عَنِ الْعَادَةِ فِی الْخَیْرِ وَاصْطِنَاعِ الْمَعْرُوفِ وَکُفْرَانُ النِّعَمِ وَتَرْکُ الشُّکْر.(۱۷)

گناهانی که نعمت‌ها را دگرگون می‌سازد، عبارت است از ستم بر مردم، ترک عادت در کار خیر و انجام کار نیک، کفران نعمت و ترک شکر و سپاس‌گزاری.

۱۰. کاهش عمر

یکی از آثار گناهان، کاسته‌شدن از عمر آدمی است. امام صادق (علیه السلام) علت مرگ بیشتر مردم را گناهان آنان می‌داند و می‌فرماید:

مَنْ یَمُوتُ بِالذُّنُوبِ أَکْثَرُ مِمَّنْ یَمُوتُ بِالآجَالِ.(۱۸)

شمار کسانی که بر گناهان می‌میرند، بیش از کسانی است که به عمر طبیعی از این جهان می‌روند.

امام سجاد ( علیه السلام ) نیز به گناهانی که موجب کوتاهی عمر می‌شوند، چنین اشاره می‌کند:

وَالذُّنُوبُ الَّتِی تُعَجِّلُ الفَناءَ قَطیعَةُ الرَّحِمِ وَالْیمینُ الْفَاجِرَةُ وَالاَقْوَالُ الکَاذِبَةُ وَالزِّناءُ وَسَدُّ طُرُقِ المُسْلِمِینَ وَادِّعاءُ الإمَامَةِ بِغَیرِ حَقٍّ.(۱۹)

گناهانی که در نابودی [انسان] شتاب می‌کنند، [عبارتند از:] قطع رحم، سوگند دروغ، سخنان دروغ، زنا، سد کردن راه مسلمانان و به ناحق ادعا کردن امامت و رهبری.

پیوند با خویشاوندان موجب طولانی شدن عمر می‌شود و هرگونه قطع رابطه و پیوند با اقوام، کوتاهی عمر را در پی دارد.

امام صادق ( علیه السلام ) به درخواست منصور نزد او رفت. او فرمان داد که تشکی در کنارش بگسترند و امام را بر آن نشاند. آن‌گاه چند بار صدا زد: محمد را نزد من بیاورید! مهدی را پیش من بیاورید‍! (۲۰) هنگامی که پسرش آمد، به امام ( علیه السلام ) گفت آن حدیثی را که درباره صله رحم نقل کردی، دوباره بگو تا مهدی نیز بشنود. امام فرمود: آری پدرم از پدرش و او از جدش امیرالمؤمنین علی ( علیه السلام ) و او نیز از رسول خدا( صلی اللّه علیه و آله وسلم )چنین روایت کرده است:

إنَّ الرَّجُلَ لِیَصِل رَحِمَهُ وَقَد بَقِیَ مِنْ عُمرِهِ ثَلاثُ سِنِینَ فَیُصَیِّرُهَا الله عَزَّوَجَلَّ ثَلاثِینَ سَنَةً وَیَقْطَعُها وَقَد بَقِیَ منْ عُمْرِهِ ثَلاثُونَ سَنةً فَیُصَیِّرُهَا الله ثَلاثَ سِنِینَ.

به‌راستی مرد صله رحم می‌کند و از عمرش سه ‌سال بیش نمانده است؛ ولی خدا عمر او را به سی سال افزایش می‌دهد و قطع رحم می‌کند در حالی که از عمرش سی سال مانده است، ولی خدا عمر او را به سه سال کاهش می‌دهد.

منصور گفت: این حدیث نیکوست، اما مقصودم، این حدیث نبود. امام صادق ( علیه السلام ) فرمود: آری پدرم از پدرش و او از جدش و وی از رسول الله ( صلّی الله علیه وآله وسلّم ) روایت کرده است:

صِلَةُ الرَّحِمِ تَعْمُرُ الدِّیارَ وَتَزیدُ فِی الاعْمَارِ وَإِن کَانَ أَهْلُهَا غَیْرَ أَخْیَار.

صله رحم، خانه ها را آباد میکند و بر عمرها می‌افزاید؛ اگرچه انجام‌دهندگان آن، مردم خوبی نباشد.

منصور دوباره گفت: این نیز حدیث زیبایی است، اما مقصودم این هم نبود. حضرت فرمود: آری پدرم از پدرش و او از جدش و او نیز از رسول اکرم ( صلّی الله علیه وآله وسلّم ) نقل فرموده است:

صِلَةُ الرَّحِمِ تُهَوِّنُ الحِسابَ وَتَقِی مِیْتةَ السُّوءِ.

صله رحم، حساب روز قیامت را آسان میسازد و [انسان را] از مرگ بد حفظ میکند.

منصور پس از شنیدن این سخن امام، گفت: آری مقصودم همین حدیث بود.(۲۱)

درباره زناکاری نیز رسول خد ( صلّی الله علیه وآله وسلّم ) فرمودهاند: « إذا ظَهَرَ الزِّنا مِنْ بَعْدِی کَثُرَ مَوتُ الفُجأَةِ. » (۲۲)؛ « هرگاه پس از من زنا شایع شد، مرگ ناگهانی نیز بسیار میشود ».

بنابر روایت‌های تاریخی، پس از رحلت حضرت موسی ( علیه السلام ) ، جانشین وی یوشع بن نون، همراه بنی‌اسرائیل برای فتح شهرهای شام به راه افتاد و چون به آنجا رسید، شهر را محاصره کرد. از آن سو، حاکم شهر شام، بلعم بن باعور را فراخواند. بلعم بر اثر عبادت بسیار، « مستجاب الدعوه » شده بود و از این رو، حاکم به وی فرمان داد برای از میان بردن یوشع و لشکریانش نفرین کند. بلعم برخاست و بر الاغ خود سوار شد و به راه افتاد، اما الاغ از رفتن سرمی‌پیچید. سرانجام بلعم آن حیوان را با ضربههای شلاق کشت و خود، پیاده برای نفرین کردن به راه افتاد، اما در میان راه با دیدن ماجرایی، نتوانست دعا کند و ناگزیر نزد حاکم بازگشت و گفت: راهی برای نفرین کردن آنان نیست، اما من برای نابودی‌شان راه دیگری به شما نشان می‌دهم: زنان بدکاره را زینت کنید و به بهانه خرید و فروش، میان آنان بفرستید. پیشنهاد بلعم اجرا شد و روسپیان میان لشکریان یوشع در آمدند. از این رو، بسیاری از سپاهیان وی به لغزش اخلاقی و طاعون دچار شدند و شمار فراوانی از آنان، در چند روز مردند.

یکی از سرداران به نام منخاص که مردی غیرت‌مند و شجاع بود، از این ماجرا آگاه شد، نیزه خود را برداشت و میان لشکریان آمد و به زن و مرد سرگرم به زنا یورش برد و هر دو را کشت. آن‌گاه فرمان داد که اعلام کنند: از این پس، سزای چنین کاری، مرگ خواهد بود. سربازان یوشع با دیدن این ماجرا، از کار زشت‌شان دست کشیدند و از این رو، طاعون از میان رفت و سپاهیان به رهبری یوشع، شهر را فتح کردند.(۲۳)

دروغ نیز از گناهانی است که می‌تواند موجب کوتاهی عمر آدمی گردد. بر پایه روایتی، مردی در روزگار امام حسن ( علیه السلام ) به دروغ مدعی شد که هزار درهم از حسن بن علی ( علیه السلام ) طلبکار است. حضرت همراه آن مرد برای اثبات این دعوی نزد شریح قاضی رفت. شریح به امام حسن ( علیه السلام ) رو کرد و گفت: آیا سوگند میخوری که بدهکار نیستی؟ حضرت فرمود: اگر این مرد سوگند بخورد، من پول را به او می‌دهم. شریح به آن مرد گفت بگو: « بِاللهِ الّذی لا اِلهَ اِلاّ هُوَ عالِمُ الغَیبِ و الشَّهادَةِ »؛ « سوگند به خدایی که معبودی جز او نیست، دانای غیب و شهود ».

امام حسن مجتبی ( علیه السلام ) به آن مرد فرمود: نه، نمی‌خواهم چنین سوگند بخوری، بگو: « باللهِ اِنَّ لَکَ عَلَیَّ هذا وَخُذِ الاَلفَ »؛ « به خدا من این مبلغ را از تو طلب کارم، سپس آن هزار درهم را بگیر ».

مرد چنان سوگند خورد که امام فرموده بود، و پول را گرفت، اما همین که از جای برخاست، به رو افتاد و مرد.(۲۴)

۱۱. پی‌آمدهای جسمی و جانی

گناه، گونه‌ای از بیماری است. خداوند در قرآن کریم، مکر و نیرنگ را بیماری نامیده و درباره منافقان نیرنگ‌باز با خدا و مؤمنان چنین فرموده است: {فی‏ قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزادَهُمُ اللَّهُ مَرَضا}؛ « در دل این منافقان فریب‌کار، بیماری است. » (بقره: ۱۰)

این سخن در روایات نیز آمده. برای نمونه، امام علی ( علیه السلام ) میفرماید:

لا وَجَعَ اَوجَعُ لِلقُلُوبِ مِنَ الذَّنبِ.(۲۵)

هیچ دردی برای دل‌ها، بدتر از گناه نیست.

اَلذُّنوبُ الدّاءُ وَالدَّواءُ الإستِغفارُ وَالشِّفاءُ اَن لا تَعُودَ.(۲۶)

گناهان، دردند و داروی آنها، استغفار است و درمان این بیماری آن است که دیگر به گناه باز نگردی.

الشَّهَواتُ اَعْلالٌ قاتِلاتٌ وَاَفضَلُ دَوائِها اِقْتِناءُ الصَّبْرِ عَنْها.(۲۷)

شهوتها، بیماری کشنده ای است که بهترین داروی آن، صبوری در برابر آنهاست.

قرآن نیز روی آوردن را به درگاه الهی، درمان گناه می‌شمارد و میفرماید:

{قُلْ یا عِبادِیَ الَّذینَ أَسْرَفُوا عَلی‏ أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمیعاً } (زمر: ۵۳)

بگو ای بندگان من که در حق خویشتن تندروی کردید، از رحمت خدا نومید نشوید که خدا همه گناهان را میبخشد.

بوی غیبت، زنا، شهادت دروغ و کبر تا آسمانها بالا میرود و فرشتگان را می‌آزارد. مولوی در این‌باره می‌سراید:

این نجاست بویش آید بیست گام

آن نجاست بویش از ری تا به شام

بلـکه بویـش آسـمانهـا بر رود

بر دمـاغ حور و رضـوان بر شـود

هیچ عذابی بالاتر از این نیست که حور و فرشته و حتی مؤمنان، بر اثر گناهان انسان از او بگریزند. هنگامه قیامت، {یَوْمَ تُبْلَی السَّرائِر} است که در آن باطنها و طبیعت گناهان آشکار می‌شود. هر رذیله اخلاقی در آن روز با مصداقی مثالی رخ می‌نماید چنان‌که مولوی می‌گوید:

ای دریـده پوستیـن یوسـفان

گرگ برخیزی از این خواب گران

این سخنهای چو مار و کژدمت

مـار و کژدم میشود گیرد دُمت

برخی از سالکان طریقت که از درون آدمیان آگاهند، هرگاه به گناهکاری نزدیک میشوند، بوی آزاردهنده گناهان او، آنان را می‌آزارد. امام سجاد ( علیه السلام ) در مناجات‌های پانزده‌گانه (خمسه عشر) خود به آدمی می‌آموزد که جامه گناه و پستی را از تنش برکند و با آب توبه، جسم و جانش را بشوید:

خداوندا! خطاها، جامه خواری بر تنم کرده و دوری از تو بر من پوشش بیچارگی افکنده است و جنایت بزرگ من، دلم را به مرگ کشانده است؛ پس به پذیرش توبه از طرف خود آن را زنده کن. ای آرمان و مطلوبم و ای خواسته و آرزویم! پس سوگند به عزت تو، برای گناهانم جز تو آمرزندهای نیافتهام، برای شکست خود چارهای غیر از تو ندیدهام و به تحقیق، من برای بازگشت به سوی تو فروتنی کرده‌ام.(۲۸)

۱۲. از میان رفتن شرم و حی

یکی از پیآمدهای زیان‌بار گناه، پاره شدن پردههای شرم و از میان‌رفتن حریمهای اجتماعی است. پیامبر گرامی اسلام( صلی اللّه علیه و آله وسلم )میفرماید:

« برای مؤمن، هفتاد و دو پرده است که با هر گناهی، یکی از پرده‌هایش دریده میشود ».(۲۹)

همچنین امام صادق ( علیه السلام ) میفرماید:

اَنَّ لِلّهِ تَبارَکَ وَتَعالی عَلَی عَبْدِهِ الْمُؤمِنِ أَرْبَعینَ جُنَّةً فَمتی أَذْنَبَ ذَنْباً کَبِیراً رُفِعَ عَنْهُ جُنَّةٌ.(۳۰)

همانا برای خدای تبارک و تعالی بر بنده با ایمانش، چهل پرده است که هرگاه گناه بزرگی انجام دهد، یکی از آن پردهها برداشته می‌شود.

انسان خواستار فضیلت و کمال، از گناهانی که پرده‌های شرم و حیا را می‌درد و برانگیزنده شهوت‌ها و غریزه‌های نهفته حیوانی است، باید دوری کند و در تقویت فضایل اخلاقی بکوشد. سفارش معروف امام صادق ( علیه السلام ) به مُفَضّل بن عمرو این نکته را نیز در بردارد:

انْظُرْ یَا مُفَضَّلُ إِلَی ما خُصَّ بِهِ الإِنْسانُ دُونَ جَمِیعِ الْحَیَوانِ مِنْ هَذَا الْخُلْقِ الْجَلِیلِ قَدْرُهُ الْعَظِیمِ غَنَاؤُهُ أَعْنِی الْحَیَاءَ فَلَوْلاهُ لَمْ یُقْرَ ضَیْفٌ وَلَمْ یُوفَ بِالْعِداتِ وَلَمْ تُقْضَ الْحَوَائِجُ وَلَمْ یُتَحَرَّ الْجَمِیلُ وَلَمْ یُتَنَکَّبِ الْقَبِیحُ فِی شَیْ‏ءٍ مِنَ الأَشْیَاءِ حَتَّی إِنَّ کَثِیراً مِنَ الأُمُورِ الْمُفْتَرَضَةِ أَیْضاً إِنَّمَا یُفْعَلُ لِلْحَیَاءِ فَإِنَّ مِنَ النَّاسِ مَنْ لَوْلاَ الْحَیاءُ لَمْ یَرْعَ حَقَّ وَالِدَیْهِ وَلَمْ یَصِلْ ذا رَحِمٍ وَلَمْ یُؤَدِّ أَمانَةً وَلَمْ یَعِفَّ عَنْ فَاحِشَةٍ.(۳۱)

ای مفضل! دقت کن در صفتی که خداوند آن را به آدمیان اختصاص داد و حیوانات از آن بی‌بهره‌اند، آن خوی پرارج و بزرگ و آن خلق ارزنده و عظیم، شرم و حیاست که اگر این نعمت در وجود انسان نبود، مهمانی گرامی داشته نمی‌شد، به وعده وفا نمی‌شد و [انسان] از هیچ کار زشتی روی گردان نبود. حتی به بسیاری از واجبات نیز از روی شرم و حیا عمل می‌شود؛ زیرا اگر شرم و حیا نبود، برخی از مردم، حق پدر و مادر خود را ادا نمی‌کردند و به خویشاوندانشان رسیدگی نمیکردند، امانت مردم را نمیدادند و از هیچ کار زشتی روی گردان نبودند.

بسیاری از مردم، از روی شرم و آزرم به گناه آلوده نمیشوند و بر اثر حیا، ترس از رسوایی و بیزار شدن دیگران از آنان، از گناه دست می‌کشند. دست زدن به برخی از گناهان، موجب از میان رفتن پرده‌های حیا می‌شود. امام سجاد ( علیه السلام ) در این‌باره می‌فرماید:

الذُّنُوبُ الَّتِی تَهْتِکُ الْعِصَمَ شُرْبُ الْخَمْرِ وَاللَّعِبُ بِالْقِمَارِ وَتَعاطِی مَا یُضْحِکُ النّاسَ مِنَ اللَّغْوِ وَالْمِزاحِ وَذِکْرُ عُیُوبِ النّاسِ وَمُجالَسَةُ أَهْلِ الرَّیْبِ.(۳۲)

گناهانی که پرده ها را میدرد، نوشیدن شراب، قماربازی، رد و بدل کردن سخنان لغو و شوخی برای خندان مردم، بیان عیوب مردم و هم‌نشینی، با انسان‌های بدنام است.

امام صادق ( علیه السلام ) نیز به نقل از رسول خد ( صلّی الله علیه وآله وسلّم ) می‌فرماید:

لا یَزالُ العَبدُ فی فُسحَةٍ مِنَ اللهِ حَتّی یَشرَبَ الخَمرَ فَإذا شَرِبَها خَرَقَ اللهُ عَنهُ شِربا لَهُ و کانَ وَلیُّهُ وَاَخُوهُ اِبلیسُ، سَمعُهُ وَبَصَرُهُ وَیَدُهُ وَرِجلُهُ یَسُوقُهُ اِلی کُلِّ شَرٍّ وَیَصرِفُهُ عَن کُلِّ خَیرٍ.(۳۳)

بنده خدا تا شراب نخورده، پیوسته در کنف حمایت و آمرزش خداست. چون شراب خورَد، پردهاش را میدرد و در آن حال، سرپرست و برادرش و همچنین گوش و چشم و دست و پایش همه شیطان است که او را به هر کار بدی میکشاند و از هر کار خیری باز میدارد.

۱۳. گناه و تیرگی قلب

گناه موجب تیرگی و سختی قلب انسان میشود و تکرار گناه، قبح و زشتی گناهان بزرگ را از میان می‌برد. امیرالمؤمنین علی ( علیه السلام ) می‌فرماید: « اشک، خشک نمیشود مگر به سبب سختی دل و دل، سخت نمی‌شود؛ مگر به سبب فراوانی گناه ».(۳۴)

امام صادق ( علیه السلام ) نیز به نقل از پدر بزرگوارش می‌فرماید:

ما مِنْ شَیْ‏ءٍ أَفْسَدَ لِلْقَلْبِ مِنْ خَطِیئَةٍ إِنَّ الْقَلْبَ لَیُواقِعُ الْخَطِیئَةَ فَمَا تَزالُ بِهِ حَتَّی تَغْلِبَ عَلَیْهِ فَیُصَیِّرَ أَسْفَلَهُ أَعْلاه‏.(۳۵)

چیزی بیشتر از گناه، قلب را فاسد نمیکند. قلب، گناه می کند و بر آن پافشاری میورزد و در نتیجه، سرنگون و وارونه میشود [و پند و نصیحت بر آن اثر نمیکند].

امام کاظم ( علیه السلام ) نیز در این‌باره می‌فرماید:

إِذا أَذْنَبَ الرَّجُلُ خَرَجَ فِی قَلْبِهِ نُکْتَةٌ سَوْداءُ فَإِنْ تابَ انْمَحَتْ وَإِنْ زَادَ زَادَتْ حَتَّی تَغْلِبَ عَلَی قَلْبِهِ فَلا یُفْلِحُ بَعْدَهَا أَبَداً.(۳۶)

وقتی انسان گناه میکند، در قلب او نقطهای سیاه پدید میآید. اگر توبه کند، آن نقطه پاک میشود و اگر بر گناه خود بیفزاید، آن نقطه گسترده میشود؛ به گونهای که همه قلب وی را فرامیگیرد و پس از آن هرگز رستگار نمیشود.

۱۴. ارتکاب گناهان دیگر

هر گناهی انسان را به سوی دیگر گناهان سوق می‌دهد. خداوند علت کفر بنی‌اسرائیل و آلودگی دست‌هایشان را به کشتن پیامبران چنین بیان می‌کند:{ذلِکَ بِما عَصَوْا وَ کانُوا یَعْتَدُون‏}؛ « این بدان سبب بود که نافرمانی کردند و تجاوزکار بودند. » (بقره: ۶۱)

همچنین درباره علت فرار رزمندگان اسلام در جنگ اُحُد می‌فرماید:

کسانی از شما که روز برخورد آن دو گروه [در اُحُد] پشت به جبهه کردند، جز این نبود که شیطان آنان را بر اثر بعضی از گناهانی که مرتکب شده بودند، لغزانید.(۳۷)

علامه طباطبایی ( رحمه الله ) در تفسیر این آیه در المیزان می‌نویسد:

شیطان می‌خواست آنان را دچار لغزش کند و این را نخواست، مگر به سبب بعضی از انحراف‌هایی که در دل و در اعمال داشتند، چون گناهان هر کدامش آدمی را به سوی دیگری می‌کشاند، چون اساس گناه پیروی هوای نفس است و نفس وقتی هوای فلان گناه را می‌کند، هوای امثال آن را نیز می‌کند.(۳۸)

۱۵. سرمستی و بی‌خبری

لذت بردن و شادمان شدن از گناه، باعث بزرگ شدن گناه و سخت شدن کیفر آن می‌شود. آموزه‌های روایی برای از بین رفتن این ویژگی، پشیمانی زودهنگام پس از ارتکاب غافلانه گناه، نکات ارزشمندی را یادآور شده‌اند. پیامبر اکرم ( صلّی الله علیه وآله وسلّم ) می‌فرماید:

مَنْ أَذْنَبَ ذَنْباً وَهُوَ ضَاحِکٌ دَخَلَ النَّارَ وَهُوَ بَاکٍ.(۳۹)

کسی که گناه کند و در آن حال خندان باشد، وارد آتش دوزخ می‌شود در حالی که گریان است.

امیر مؤمنان علی ( علیه السلام ) می‌فرماید:

مَنْ تَلَذَّذَ بِمَعَاصِی اللهِ أَوْرَثَهُ اللهُ ذُلاًّ.(۴۰)

کسی که از گناه و نافرمانی خدا لذت ببرد، خداوند ذلّت را به جای آن لذت به او می‌رساند.

امام سجاد ( علیه السلام ) نیز روایات تأمل‌برانگیزی در این‌باره فرموده‌اند: « لا خَیْرَ فِی لَذَّةٍ بَعْدَهَا النَّارُ » (۴۱)؛ « در لذتی که بعد از آن، آتش است خیری نیست ».

همچنین می‌فرماید: «حَلاوَةُ الْمَعْصِیَةِ یُفْسِدُهَا أَلِیمُ الْعُقُوبَة» (۴۲)؛ «عذاب دردناک گناه، شیرینی آن را تباه می‌سازد».

حضرت در گفتار دیگری چنین توصیه می‌نماید:

إِیَّاکَ وَالابْتِهَاجَ بِالذَّنْبِ فَإِنَّ الابْتِهَاجَ بِهِ أَعْظَمُ مِنْ رُکُوبِه‏.(۴۳)

از شاد شدن هنگام گناه بپرهیز که [گناه] این شادی، بزرگ‌تر از انجام خود گناه است.

۱۶. پی‌آمدهای دیگر گناه

اصولاً رسیدن هر نکبت و بدبختی به انسان را در گناه باید جست؛ چنان‌که امام باقر ( علیه السلام ) فرمودند: « ما مِنْ نَکْبَةٍ تُصِیبُ الْعَبْدَ إِلاَّ بِذَنْبٍ » (۴۴)؛ « هیچ نکبتی به بنده نمی‌رسد، مگر به خاطر گناه ».

افزون بر این، شاید کار آدمی حتی به الحاد و انکار بیانجامد؛ چنان‌که رسول اکرم ( صلّی الله علیه وآله وسلّم ) فرمودند:

فَإِنَّ الْمَعاصِیَ تَسْتَوْلِی الْخِذْلانَ عَلَی صاحِبِها حَتَّی تُوقِعَهُ فِی رَدِّ وَلایَةِ وَصِیِّ رَسُولِ اللهِ ( صلّی الله علیه وآله وسلّم ) وَدَفْعِ نُبُوَّةِ نَبِیِّ اللهِ وَلا تَزَالُ أَیْضاً بِذَلِکَ حَتَّی تُوقِعَهُ فِی دَفْعِ تَوْحِیدِ اللهِ وَالإِلْحادِ فِی دِینِ الله‏.(۴۵)

گناهان، گمراهی را بر گنه‌کار مسلط می‌نماید تا آنجا که گنه‌کار را به رد ولایت و امامت وصی رسول خد ( صلّی الله علیه وآله وسلّم ) و انکار نبوت پیامبر خدا( صلی اللّه علیه و آله وسلم ) وا می‌دارد و به همین منوال کار او به جایی می‌رسد که به گناه انکار یکتایی‌ خدا و الحاد و کفر در دین خدا آلوده می‌گردد.

همچنین روزیِ آدمی بر اثر گناه‌کاری او قطع می‌شود؛ چنان‌که امام باقر ( علیه السلام ) در کلامی دیگر می‌فرماید: « إِنَّ الرَّجُلَ لَیُذْنِبُ الذَّنْبَ فَیُدْرَأُ عَنْهُ الرِّزْقُ » (۴۶)؛ « مردی گناهی را انجام می‌دهد و در نتیجه روزی از او دور می‌شود ».

گناه‌کار از بلاهای شب‌گیر و ناگهانی نیز در امان نیست. امام علی ( علیه السلام ) در این‌باره هشدار می‌دهد: « آدم گناه‌کار نباید خود را از بلاهای شب‌گیر و حوادث ناگهانی ایمن بداند ».(۴۷)

قطع‌ باران، ویرانی خانه، حبس صد ساله در قیامت، خشم و لعن الهی، بلاهای بی‌سابقه، پشیمانی، زلزله، فقر عمومی، اندوه، بیماری و تسلط اشرار نیز از دیگر آثار شوم گناهان شمرده شده‌اند.(۴۸)

پی نوشت ها:

۱ . اصول کافی، ج ۳، ص ۳۷۴.

۲ . مائده: ۱۳.

۳ . وسائل الشیعه، ج ۱۵، ص ۳۰۲.

۴ . غرر الحکم و درر الکلم، ح ۳۷۶۶.

۵ . بحارالانوار، ج ۹۳، صص ۳۷۷ ـ ۳۷۶.

۶ . معانی الاخبار، ص ۲۱۷.

۷ . غررالحکم و درر الکلم، ص ۶۱۳.

۸ . غررالحکم و درر الکلم، ص ۱۳۸.

۹. مجمع البیان، ج ۱، ص ۴۲۳.

۱۰. المیزان، ج ۸، ص ۲۵۰.

۱۱. اصول کافی، ج ۱، ص ۵۸۱.

۱۲. حج: ۴۵.

۱۳. نحل: ۱۱۲.

۱۴. تفسیر عیاشی، ج ۲، ص ۲۷۳.

۱۵. نهج البلاغه، ترجمه و شرح فیض الاسلام، ص ۷۹۲.

۱۶. غافر: ۲۱.

۱۷. معانی الاخبار، ص ۲۷۰.

۱۸. بحارالانوار، ج ۵، ص ۱۴۰.

۱۹. معانی الاخبار، ص ۲۷۱.

۲۰. محمد، نام پسر منصور و مهدی لقبش بود.

۲۱. سفینة البحار، ج ۱، ص ۵۱۴.

۲۲. اصول کافی، ج ۴، ص ۸۱.

۲۳. الکامل، ابن اثیر، ج۱، ص ۶۸.

۲۴. مناقب ابن شهر آشوب، ج ۴، ص ۷.

۲۵. بحارالانوار، ج ۷۳، ص ۳۴۲.

۲۶. مستدرک الوسائل، ج ۱۲، ص ۱۲۹.

۲۷. بحارالانوار، ج ۷۳، ص ۷۲.

۲۸. مفاتیح الجنان، دعای خمس عشر، مناجات التائبین.

۲۹. بحارالانوار، ج ۷۳، ص ۳۶۲.

۳۰. الاختصاص، شیخ مفید، ص ۲۲۰.

۳۱. بحارالانوار، ج ۳، ص ۸۱.

۳۲. معانی الاخبار، ص ۲۷۰.

۳۳. وسائل الشیعه، ج ۳، ص ۳۵۷.

۳۴. اصول کافی، ج ۱، ص ۲۷۱.

۳۵. همان، ج ۲، ص ۲۶۸.

۳۶. بحارالانوار، ج ۷۳، ص ۳۲۷.

۳۷. آل عمران: ۱۵۵.

۳۸. المیزان، محمدحسین طباطبایی، ج ۴، ص ۷۷.

۳۹. وسائل الشیعه، ج ۱۱، ص ۲۶۸.

۴۰. غررالحکم، ج ۱، ص ۴۴۶.

۴۱. بحارالانوار، ج ۷۸، ص ۱۵۹.

۴۲. همان.

۴۳. همان.

۴۴. اصول کافی، ج ۲، ص ۲۶۹.

۴۵. بحارالانوار، ج ۷۳، ص ۳۶۰.

۴۶. اصول کافی، ج ۲، ص ۲۷۱.

۴۷. همان، ص ۲۶۹.

۴۸. همان، ص ۲۷۲ـ۲۷۵ و ۴۴۵ و ۴۴۶.