در مسئله خلقت در قرآن کریم آمده است:
وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ اْلإِنْسَ إِلاّ لِیَعْبُدُونِ [1]
من جنّ و انس را نیافریدم جز برای اینکه عبادتم کنند (و از این راه تکامل یابند و به من نزدیک شوند)!
همچنین آمده است: * وَ ما خَلَقْنَا السَّماءَ وَ اْلأَرْضَ وَ ما بَیْنَهُما باطِلاً ذلِکَ ظَنُّ الَّذینَ کَفَرُوا فَوَیْلٌ لِلَّذینَ کَفَرُوا مِنَ النّار [2]
ما آسمان و زمین و آنچه را میان آنهاست بیهوده نیافریدیم این گمان کافران است وای بر کافران از آتش (دوزخ)!
و در جای دیگر می‌فرماید: وَ إِذْ قالَ رَبُّکَ لِلْمَلائِکَةِ إِنّی جاعِلٌ فِی اْلأَرْضِ خَلیفَةً قالُوا أَ تَجْعَلُ فیها مَنْ یُفْسِدُ فیها وَ یَسْفِکُ الدِّماءَ وَ نَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِکَ وَ نُقَدِّسُ لَکَ قالَ إِنّی أَعْلَمُ ما لا تَعْلَمُونَ [3]
(به خاطر بیاور) هنگامی را که پروردگارت به فرشتگان گفت: «من در روی زمین، جانشینی [نمایندهای] قرار خواهم داد.» فرشتگان گفتند: «پروردگارا!» آیا کسی را در آن قرار میدهی که فساد و خونریزی کند؟! (زیرا موجودات زمینی دیگر، که قبل از این آدم وجود داشتند نیز، به فساد و خونریزی آلوده شدند. اگر هدف از آفرینش این انسان، عبادت است،) ما تسبیح و حمد تو را بجا میآوریم، و تو را تقدیس میکنیم.» پروردگار فرمود: «من حقایقی را میدانم که شما نمیدانید.»
با توجه به این آیات و آیاتی از این قبیل عرض میشود که خداوند سبحان انسان را خلق کرد و سرمایه وجود و شعور را به او داد و مقدار این سرمایه را با حکمت و لطف خویش به تناسب بین افراد تقسیم کرد بطوری که هر کسی میتواند با استفاده از این امکانات و به اندازه آن به کمال خویش دست یابد و سعه وجودی خویش را گسترش دهد و این در سایه تلاش برای عبادت خداوند سبحان در تمام امور است نه تنها عبادت مصطلح، بلکه علاوه برآن، کمک به همنوعان، تلاش برای مفید بودن، تلاش برای ترقی دین و دنیای بندگان خدا و... همه عبادتِ انسانِ جویای کمال است.
و البته این لطف و اعطای سرمایه با توجه به اینکه از طرف خداوند حکیمِ و علیم به انسان عنایت شده است، قابل سؤال نیست، یعنی نمیتوان به آن اعتراض کرد، بلکه با این همه اگر کسی سرمایه خود را که میتواند در راه‌های متعدد کمالبخش مصرف کند، در بیراهههای مضر و مفسد صرف نماید، او مورد اعتراض است.
پی‌نوشت:
[1] - سوره الذاریات آیه 56.
[2] - سوره ص،آیه 27
[3] - سوره بقره آیه30.
