هیئتی چهارنفره با حضور حجج‌اسلام والمسلمین محمدحسن اختری، سید مجتبی حسینی، محسن قمی و سید رضا تقوی به نمایندگی از رهبر معظم انقلاب اسلامی برای شرکت در مراسم تشییع شهید سید حسن نصرالله و شهید سید هاشم صفی الدین وارد بیروت شدند.

همچنین پیام کتبی رهبر معظم انقلاب اسلامی در مراسم تشییع شهیدسیدحسن نصرالله و شهید صفی‌الدین، توسط حجت‌الاسلام‌والمسلمین سیدمجتبی حسینی نماینده رهبر انقلاب اسلامی در عراق و عضو هیئت اعزامی قرائت خواهد شد.

سیدعلاء الدین حیدری  فعال مدنی کُرد اهل سنت در یادداشتی آورده است:
 
عملیات طوفان الاقصی را می توان سرآغاز تاریخی نو در خاورمیانه دانست. آغازی مبارک که قدرت محور مقاومت را به رخ جهانیان جبهه حامی صهیونیستها کشید. مقاومتی که قدرتش درون زا و مهارش برای صهیونیستها و جهان پیرامونش ناممکن شد.
 
طوفان الاقصی تمام موازنات سیاسی، نظامی صهیونیستها را بر هم زد و موازنه ای جدید را شکل داد.
 
قطعا می توان گفت که طوفان الاقصی و مقاومت پس از آن، بنوعی آزمون بزرگی برای مقاومت بود. محور مقاومت به همه یاران صهیونیست فهماند که مقاومت اثرگذاری بیشتر از آنچه آنها می پنداشتند را دارد.
 
در این ۱۵ ماه مقاومت، صهیونیستها استراتژی جز قتل عام وحشیانه و ترورهای ناجوانمردانه نداشتند.
 
فجیع ترین جنایتها ، ارتکاب جنایت های جنگی، قتل عام وحشیانه بی دفاعان و ترور رهبران مقاومت تنها دستاورد صهیونیستها و حامیان جنایتکارش بود.
 
ترور رهبران بزرگی چون اسماعیل هنیه، سید حسن نصرالله، یحیی سنوار و ..‌. که هم حزن انگیز بود و هم غرورآفرین، چراکه تاریخ را از نو آغاز کردند.
 
در این میان برای سید حسن نصرالله از جنسی دیگر غمگین شدم، چراکه شهدای دیگر مقاومت بنوعی فلسطینی و برای فلسطین شهید شدند، اما سید حسن نصرالله برای کمک به برادرانش در فلسطین به میدان آمد و دشمن را در رسیدن به نقشه های شوم خود ناکام گذاشت.
 
سید حسن نصرالله مردانه به میدان آمد، او دلاورانه مقاومت کرد و شرط وفا را در حق رفقایش تمام کرد.
 
سید حسن نصرالله شهید شد اما شهادتش درخت وحدت و انسجام امت را تنومند تر کرد.
 
سید حسن به جهان ثابت کرد وقتی پای اسلام و امت در میان باشد شیعه و سنی یکی هستند و در راه هم جان می دهند.
 
سید حسن نصرالله ثابت کرد که می شود برای هم حتی جان داد.
 
سید دلاور ما برای ماندن امت اسلامی رفت.
 
سید حسن رفت که تفرقه برود و اتحاد مسلمین منسجم تر شود.
 
جنس عزاداری ام برای سید حسن نصرالله طوری دیگری بود چراکه مرام ایشان برایم افتخار بود.
 
براستی باید سید حسن نصرالله را شهید امت دانست.
 
شهیدی که آنقدر دشمنان خونخوار امت اسلامی را عاجز کرده بود که از شدت کینه و عصبانیت ۸۵ تن مواد منفجره را روی سرش ریختند که عقده گشایی کنند.
 
هر چند فراق این سید بزرگ امت سخت و سنگین بود، اما وقتی به جوانه های فرزندان امت نگاه می کنم این فراق برایم با حس افتخار گره می خورد و نوعی آرامش را حس می کنم.
 
تاریخ باید به قهرمانان مقاومت افتخار و در مقابل آنها سر ارادت فرو بیاورد.
 
یاد سید مقاومت، شهید بزرگ امت، سید حسن نصرالله گرامی و راهش پر رهرو باد.

بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار وزیر، معاونان و مدیران وزارت اطلاعات که در تاریخ ۱ اسفند ۱۴۰۳ برگزار شده بود، امروز در محل همایش یادواره «شهدای جامعه اطلاعاتی و چهلمین سالروز تأسیس وزارت اطلاعات» منتشر شد.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در این دیدار، حفظ روحیه و رویکرد انقلابی در وزارت اطلاعات در طول سالهای متمادی را از ویژگی‌ها و امتیازات ممتاز این وزارتخانه برشمردند و گفتند: وزارت اطلاعات مجموعه‌ای واقعاً انقلابی و پایبند به انقلاب است و همچنان‌که عناصر قدیمی این وزارت، انقلابی ماندند، نیروهای جدید آن نیز در مسیر انقلاب حرکت می‌کنند که این نعمتی بزرگ است.

ایشان، تنها راه‌حل و دریچه نورافشان کشور در برابر مشکلات را پایبندی به مبانی انقلاب خواندند و افزودند:  رفع مشکلات در هر یک از بخش‌های اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی کشور در گرو توکل به پروردگار، پایبندی به اصول انقلاب و پیگیری مجدّانه برای تحقق طرح‌ها و قوانین خوب موجود در کشور و جبران عقب‌ماندگی‌ها است.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، برنامه‌ریزی برای انجام امور کشور و حل مشکلات را بخشی از اقدامات لازم و ضروری برشمردند و گفتند: آنچه مهم است، دستیابی به خروجی عینی و مطلوب است زیرا اگر نتیجه جلسات و برنامه‌ریزی‌ها و زمان‌بندی‌ها، محصول ملموس و مطلوب نباشد، فایده‌ای ندارد و نتیجه مطلوب هم هنگامی حاصل می‌شود که پیگیری مستمر وجود داشته باشد.

رهبر انقلاب یکی از وظایف دستگاه اطلاعاتی را همکاری با دولت خواندند و گفتند: وزارت اطلاعات با همه دولت‌ها باید همکاری کامل داشته باشد تا دولت مستقر بتواند وظیفه سنگین اداره کشور را به خوبی انجام دهد.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای خاطرنشان کردند: همکاری وزارت اطلاعات با دولت به معنای انجام کار خوب اطلاعاتی است.

ایشان همچنین با تأکید بر همکاری و هماهنگی دستگاههای اطلاعاتی با یکدیگر در همه سطوح، توجه ویژه مجموعه های اطلاعاتی به تزکیه اخلاقی و مسائل معنوی را نیز مهم و ضروری دانستند.

حضرت آیت الله خامنه‌ای، تجلی طراوت و نشاط انقلابی در راهپیمایی ۲۲ بهمن و به صحنه آمدن جوانان و نوجوانان برای دفاع از انقلاب با وجود حجم انبوه خصومت‌ها علیه نظام اسلامی را نشانه اراده پرورگار برای پیشرفت اسلام در بستر جمهوری اسلامی خواندند و افزودند: نمونه دیگری از بروز اراده الهی، تجمعات ضد صهیونیستی در اروپا و حتی آمریکا و افزایش چشمگیر حمایت افکار عمومی جهان از مردم فلسطین است.

در ابتدای این دیدار، حجت‌الاسلام والمسلمین خطیب وزیر اطلاعات، گزارشی از عملکرد و برنامه‌های این وزارتخانه در خنثی‌سازی تهدیدهای امنیتی و ضربات به سرویس‌های جاسوسی متخاصم بیان کرد.

مرحوم آیت الله محمدعلی ناصری از اساتید اخلاق حوزه در یکی از دروس اخلاق خود به موضوع «خوف و رجا؛ دو بال پرواز به سوی خدا» پرداختند که متن آن بدین شرح است:

خوف و رجا از ویژگی‌های بارز متقین و اولیای الهی است. در روایات آمده است که خوف و رجای مؤمنین باید مانند دو کفه ترازو متعادل باشد، اما در برخی روایات تأکید شده است که رجا (امید) بیشتر باشد بهتر است.

خوف به دو نوع تقسیم می‌شود: «خوف مذموم» و «خوف ممدوح».

* گناه کردن بی‌حیایی بزرگی است

خوف ممدوح، مانند ترس از عظمت خداوند، ترس از عدالت الهی یا ترس از اعمال خود است. مثلاً کسی که مرتکب خیانت شده و باید به دادگاه برود، طبیعی است که بترسد.

در واقع، «الخائنُ خائفٌ» (خیانتکار همواره ترسان است). همه ما در برابر خداوند خیانتکاریم و یکی از مصادیق این خیانت، گناهان ماست.

خداوند در قرآن می‌فرماید: اعمال و رفتار شما تحت کنترل است. دو فرشته به نام‌های «رقیب» و «عتید»، شاهد و مراقب اعمال ما هستند.

در وجود انسان، عقل و نفس وجود دارد که هر کدام لشکری دارند و همواره بین آن‌ها کشمکش است. اگر عقل غالب شود، فرد به مقام اولیای الهی می‌رسد، اما اگر نفس حاکم گردد، فرد به شقاوت دچار می‌شود.

ترس از اعمال زشت، ترسی نیکو است، زیرا خداوند خود شاهد اعمال ماست. در قرآن آمده است: «وَنَحۡنُ أَقۡرَبُ إِلَیۡهِ مِنۡ حَبۡلِ ٱلۡوَرِیدِ» (ما از رگ گردن به او نزدیک‌تریم) و نیز «هوَ مَعَکُمْ أَیْنَ ما کُنْتُمْ» (او هر کجا که باشید، با شماست).

با این وجود، گناه کردن بی‌حیایی بزرگی است. چهارده معصوم علیهم‌السلام، فرشتگان، زمین، روز و شب و حتی اعضای بدن ما شاهد اعمالمان هستند و در قیامت شهادت خواهند داد.

اگر از این شهود بترسیم، این خوفی ممدوح و نیکوست. برای در امان ماندن از عواقب اعمال، باید توبه کنیم؛ توبه‌ای که همراه با پشیمانی از گذشته و تصمیم بر ترک گناه در آینده باشد. خداوند أرحم الراحمین است و بخشنده‌ترینِ بخشندگان.

* خوف از خدا، انسان را از افتادن در ورطه گناه نجات می‌دهد

رسول خدا صلی‌الله علیه وآله می‌فرمایند: «ترس من از خدا از همه شما بیشتر است.» امام سجاد علیه‌السلام در هنگام نماز از عظمت خداوند به لرزه می‌افتادند.

امام صادق علیه‌السلام نیز در هنگام احرام بستن برای حج، چنان از خوف خداوند به خود می‌لرزیدند که تلبیه (لبیک گفتن) را به زبان نمی‌آوردند.

وقتی از ایشان پرسیدند: چرا تلبیه نمی‌گویید؟ فرمودند: «می‌ترسم بگویم لبیک اللهم لبیک و خداوند پاسخ دهد: لا لبیک و لا سعدیک.»

همچنین نقل شده است که امام سجاد علیه‌السلام در حال نماز بودند که یکی از فرزندانشان در چاه افتاد. اطرافیان کودک را نجات دادند، اما امام تا پایان نماز متوجه این اتفاق نشدند.

وقتی از ایشان پرسیدند: مگر متوجه نشدید؟ فرمودند: «از عظمت خداوند چنان به لرزه افتاده بودم که متوجه نشدم.» این خوف از عظمت و عدل الهی، ترسی نیکو و نشانه ایمان است.

امیرالمؤمنین علیه‌السلام می‌فرمایند: «الخَوفُ سِجْنُ النّفْسِ عَن الذُّنوبِ ورادِعُها عنِ المَعاصی» (ترس از خداوند، زندانی‌کننده نفس از گناهان و بازدارنده آن از معاصی است).

اگر ترس از خدا داشته باشید، این ترس مانند زندانی است که شما را از گناه بازمی‌دارد و کنترل می‌کند. این خوف، انسان را از افتادن در ورطه گناه

با وجود احترام برابر به تمامی ائمه اطهار علیهم السلام این پرسش مطرح است که چرا تنها با شنیدن نام حضرت قائم (عج) به قیام می‌ایستیم و دست راست خود را بر سر می‌گذاریم؟

در خصوص این عمل، باید توجه داشت که پاره‌ای از امور در عرف متشرعین شکل گرفته و به تدریج به فرهنگ بدل می‌شوند، ریشه برخی از این امور، روایات منقول است و برخی دیگر چنین نیستند.

آداب و رسومی که در عزاداری‌ها، جشن‌ها و مراسم گوناگون پدید می‌آیند، لزوماً در جزئیات، منطبق با روایات نیستند، اما هنگامی که کلیت یک عمل، ذاتاً ناپسند نبوده و حتی از جهاتی مورد تأیید دین باشد، این فرهنگ‌ها و رسوم نیز فی‌نفسه اشکالی ندارند.

در خصوص قیام به هنگام شنیدن نام امام عصر (عج)، دو روایت احتمالاً منشأ این عمل گردیده‌ است.

نخست، روایتی است از امام رضا (ع) نقل شده که "دعبل خزاعی" در محضر ایشان قصیده‌ای می‌خواند، و چون به نام امام عصر (عج) و لقب «قائم» رسید، امام رضا (ع) از جای برخاست، دست بر سر نهاد و از خداوند تعجیل در فرج آن حضرت را مسئلت نمود.

دیگر، روایتی است از امام صادق (ع) که ایشان نیز به هنگام ذکر نام امام (ع) قیام می‌کردند و این قیام را نشانه احترام به امام می‌دانستند.

اگرچه این دو روایت از نظر سندی، در کتب معتبر ما به طور قطعی یافت نمی‌شوند؛ اما با این حال، سنتی است که علمای بزرگ و بزرگان دین به آن ملتزم بوده‌اند. نام همه ائمه (علیهم‌السلام) با احترام یاد می‌شود، اما این عمل خاص، یعنی قیام کردن و دست بر سر گذاشتن، مختص به امام زمان (عج) است.

برخی معتقدند این عمل تنها مختص به لقب «قائم» است، نه هرگاه که نام ایشان برده می‌شود؛ در هر صورت، قیام و دست بر سر نهادن، شاید نمادی از پذیرش ولایت امام عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) باشد.

اما در مجموع، باید به این نکته توجه داشت که شکل‌گیری این‌گونه سنت‌ها، مادامی که به بدعت در دین نینجامد و به این معنا انجام نپذیرد که گویی یک توصیه دینی است، اشکالی ندارد؛ بلکه به عنوان نمادی از احترام، فرهنگ و رسوم، و به منظور تعظیم امام عصر (عج) و یادآوری نام مبارک ایشان، قابل انجام است. ریشه روایی این عمل نیز، همان‌گونه که پیش‌تر عرض شد، موجود است.

مرحوم آیت الله محمدعلی ناصری از اساتید اخلاق حوزه در یکی از دروس اخلاق خود به موضوع «توکل بر خدا و نقش اسباب در زندگی انسان» پرداختند که متن آن بدین شرح است:

حضرت سجاد علیه‌السلام در دعای مکارم الاخلاق از خدا می‌خواهد که «اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی أَصُولُ بِک عِنْدَ الضَّرُورَةِ»؛ خدایا در گرفتاری‌ها توفیق ده تا ملاذ و ملجأ من تو باشی.

این دعای پرمحتوا اشاره به نیاز انسان به توجه و ارتباط مستقیم با خداوند در زمان مشکلات دارد. این در حالی است که در همه شرایط باید به خدا توکل کرد، زیرا جمیع امور در دست اوست.

* توکل بر خدا در مشکلات

در تعقیب نماز مغرب، می‌خوانیم «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی یَفْعَلُ مَا یَشَاءُ وَ لاَ یَفْعَلُ مَا یَشَاءُ غَیْرُهُ»، ستایش مخصوص خداوندی است که آنچه می‌خواهد محقق می‌شود نه آنچه غیر او بخواهد. این یادآوری از قدرت مطلق خداوند، انسان را به توکل و ایمان به اراده خداوند در تمام امور زندگی رهنمون می‌کند. داستان حضرت ابراهیم و اسماعیل نیز همین نکته را تبیین می‌کند که خداوند در نهایت، چاقویی که برای قربانی شدن حضرت اسماعیل آماده بود را از عمل بازداشت، چون اراده خداوند غیر از آنچه انسان می‌خواهد است.

قدرت بی‌انتهای خداوند در همه امور

همچنین، یکی از رفقا از خاطره‌ای گفت که در زمان حمله روس‌ها به آذربایجان، در دفاع از وطن بود و در هنگام مواجهه با دشمن، به وضوح مشاهده کرد که همه‌چیز در دست خداوند است. او تعریف کرد که سربازی روسی در حال شلیک به پیشانی او بود، اما تفنگ بارها عمل نکرد و در نهایت، سرباز با عصبانیت او را به زمین زد. این داستان به خوبی نشان می‌دهد که حتی در شرایطی که به نظر می‌رسد مرگ نزدیک است، اگر خدا نخواهد، هیچ چیزی اتفاق نخواهد افتاد.

* الهام از خداوند برای انجام اعمال خیر

مطالبی که به ذهن انسان می‌رسد، از خداوند است. حضرت بقیة الله عجل الله فرجه فرمودند:

«دوستان ما هر عمل خیری که می‌خواهند بکنند، ما به ذهن آنها القاء می‌کنیم». این نکته نشان‌دهنده اهمیت ارتباط معنوی با اهل بیت و ائمه معصومین است که ما را در انجام کارهای نیکو راهنمایی می‌کنند.

عمل خیری که از انسان سر می‌زند، در حقیقت، الهام و هدایت الهی است که از طریق امام زمان علیه‌السلام به انسان‌ها می‌رسد.

* دستیابی به هدایت الهی و شکرگزاری از نعمت‌های خداوند

حضرت ابراهیم علیه‌السلام خطاب به پدرش می‌گوید: «ٱلَّذِی خَلَقَنِی فَهُوَ یَهۡدِینِ وَٱلَّذِی هُوَ یُطۡعِمُنِی وَیَسۡقِینِ وَإِذَا مَرِضۡتُ فَهُوَ یَشۡفِینِ»، که یادآوری از نعمت‌های بی‌شمار خداوند است.

باید شکرگزاری از این نعمت‌ها در قلب انسان وجود داشته باشد و انسان نباید به معصیت کردن بپردازد.

خداوند انسان را به بهترین شکل خلق کرده و همه امور زندگی‌اش از جمله هدایت به ولایت را در دست دارد. این هدایت را باید گرامی داشت و از آن بهره برد.

* ارتباط اسباب و توکل بر خداوند متعال

خداوند همه امور را با اسباب انجام می‌دهد. در روایت آمده است: «أبی اللهُ أَن یَجریَ الأُمور إلّا بأَسْبابِها».

این بدان معناست که ما باید به دنبال اسباب و ابزارهای لازم باشیم، زیرا خداوند با اسباب همه چیز را به انسان می‌دهد.

باید به اسباب عمل کرد، اما توکل بر خداوند باید در پس‌زمینه همه این امور قرار گیرد. برای مثال، خدا می‌تواند بدون اسباب فرزند به انسان بدهد، اما او از اسباب استفاده می‌کند.

لذا در عمل باید دنبال راه و روش خداوند رفت و به اسباب دل نبست.

* درس حضرت موسی درباره دعا و سبب‌شناسی

در بحارالأنوار جلد دوم، امام سجاد علیه‌السلام نقل می‌کند که حضرت موسی علیه‌السلام فردی را دید که در حال دعا بود.

حضرت موسی پس از گذشت چند روز دوباره همان شخص را در همان وضعیت یافت و از خداوند پرسید چرا حاجت او برآورده نمی‌شود؟

خداوند پاسخ داد: «برای اینکه بدون اینکه به دنبال سبب کار رود، از من می‌خواهد». این حدیث نشان می‌دهد که دعا باید همراه با جست‌وجو برای سبب باشد. دعا کردن بدون تلاش برای یافتن سبب، نمی‌تواند نتیجه دهد.

* تواضع در برابر علم پزشکان و شفا از خداوند

در نهایت، باید بدانیم که شفا از خداوند است، ولی خداوند در بسیاری از موارد، اثر شفابخشی را در داروها و پزشکان قرار می‌دهد.

همان‌طور که در داستان حضرت موسی علیه‌السلام آمده است، شفا از خداست و پزشکان باید به خداوند توکل کنند تا در دل‌شان راه‌حل صحیح را برای درمان پیدا کنند.

این درس بزرگ از توحید افعالی است که در دعای امام سجاد علیه‌السلام نیز اشاره شده است.

در مجموع، باید به یاد داشته باشیم که هر عملی که در این دنیا انجام می‌دهیم، از خداست و ما باید به اسباب و وسایل کارها توجه کنیم، اما در عین حال توکل‌مان بر خداوند باشد.

هر چیزی که به نظر می‌رسد در دست ما نیست، در نهایت تحت اراده خداوند قرار دارد و اوست که نتیجه را رقم می‌زند.

خواب کافی و مناسب، نقشی حیاتی در سلامت جسمی و روانی ایفا می‌کند. کم‌توجهی به این موضوع و محروم شدن از خواب مطلوب و آرامش‌افزا، پیامدهای جدی همچون افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های مزمن، اختلال در عملکرد روزانه و کاهش کیفیت روانی را همراه دارد. این درحالیست که با ایجاد تغییرات ساده در سبک زندگی و رعایت بهداشت خواب، می‌توان گام‌های موثری در جهت بهبود کمیت و کیفیت خواب برداشت.

نقطه عطف دوران زندگی هر شخص، دوران نوجوانی اوست؛ این دوران تغییرات بنیادین و اساسی را به همراه دارد که شامل رشد جسمانی و جنسی، تکامل شناختی، شکل‌گیری هویت، استقلال و مسئولیت‌پذیری و ... می‌شود. اما مسائل زیادی به سبب تغییرات متعدد در دوران نوجوانی رخ می‌دهد که اگر والدین نسبت به این مسائل آگاهی کافی نداشته باشند ممکن است باعث ایجاد چالش بین والدین با نوجوانان شود.

همچنین اگر این چالش‌ها بزرگ شده و به آنها رسیدگی نشود باعث ایجاد آسیب‌های روانی خواهد شد که گاهی جبران‌پذیرند؛ یکی از آنها بحران چالش‌های کلامی است که باید والدین آگاهی داشته باشند که چطور می‌توانند از  تنش‌های دوره نوجوانی پیشگیری کنند؟ که در این خصوص توصیه‌هایی شده است که در ادامه به آنها اشاره می‌شود:

دستوری حرف نزنید: دستوری حرف زدن آن هم با صدای بلند باعث واکنش نوجوان و بی اعتنا شدن او می‌شود. با  نوجوان با صدای آرام صحبت کنید تا  او شما را  در کنار خود ببیند، نه  در  مقابل خود

اول نکات مثبت رفتاری اش را بگویید و او را تحسین و  تأیید کنید: با  این کار اعتماد به نفس او  را تقویت می‌کنید و  باعث می‌شوید او نسبت به  انجام کارهای خوب تشویق شود.

نصیحت نکنید و  به جای آن شنونده خوبی باشید: این یعنی به نظرات او احترام بگذارید. نوجوان شما باید احساس کند که به خوبی شنیده و  درک می‌شود در غیر این صورت حالت تدافعی می‌گیرد و  نگرانی هایش را  با  شما در میان نمی‌گذارد.

با او مهربان باشید و  از  توهین، تحقیر و  قضاوت وی بپرهیزید: توهین به طرف مقابل، در هر سنی باشد، باعث می‌شود که حرف هایتان شنیده نشود.