emamian

emamian

با افزایش موج ضدصهیونیستی در اروپا در پی نسل‌کشی بی‌سابقه اسرائیل در غزه که تاکنون نزدیک به 60 هزار شهید داشته است، بار دیگر موضوع دودولتی و به‌رسمیت شناختن دولت مستقل فلسطینی مطرح شده است و امانوئل مکرون نخست‌وزیر فرانسه هفته گذشته اعلام کرد که کشورش در ماه سپتامبر آینده در مجمع عمومی سازمان ملل متحد کشور فلسطین را به‌رسمیت خواهد شناخت.

همچنین نخست وزیر انگلستان از سوی دولت و یک‌سوم نمایندگان مجلس این کشور تحت فشار قرار گرفته است که به‌دلیل وخامت اوضاع انسانی در غزه کشور مستقل فلسطین را به‌رسمیت بشناسد.

برای درک بهتر اهمیت به‌رسمیت‌شناختن کشور فلسطین در سطح بین‌المللی، مروری بر روند تاریخی شکل‌گیری مسئله فلسطین ضروری است.

فلسطین بخشی از امپراطوری عثمانی بود که با شکست این امپراطوری در جریان جنگ اول جهانی، قیمومت آن به بریتانیا واگذار شد.

با افزایش مهاجرت یهودیان به فلسطین، تنش‌ها بین عرب‌ها و یهودیان افزایش یافت تا اینکه نخستین بار، مسئله تقسیم فلسطین به سه بخش توسط یک کمیسیون دولتی در بریتانیا مطرح شد.

کمیسیون سلطنتی فلسطین، پس از ناآرامی‌های گسترده سال 1936 و افزایش خشونت میان یهودیان مهاجر، شهروندان عرب فلسطین و مطالبه فلسطینیان برای توقف کوچ اجباری یهودیان به‌ریاست لرد رابرت پیل تشکیل شد.

سال 1937، چند ماه بعد از اعتصاب شش‌ماهه اعراب فلسطین، بریتانیا به این نتیجه رسید که هزینه‌های استمرار قیمومیت بر فلسطین بسیار زیاد شده است و باید فکری به حال این موضوع کرد.

کمیته ملی اعراب فلسطین 3 مطالبه را برای پایان اعتصاب مطرح کرده‌ بود: 1 ـ منع مهاجرت یهودیان، 2 ـ منع انتقال مالکیت زمین‌های عربی به یهودیان و 3 ـ تشکیل یک حکومت ملی که به یک شورای نمایندگی پاسخگو باشد.

کمیسیون پیل پیشنهاد اولیه تقسیم فلسطین را به سه بخش یهودی‌نشین، عرب‌نشین و ایجاد یک کریدور بی‌طرف تحت حاکمیت بریتانیا که شهر قدس در آن واقع شده‌ باشد، مطرح کرد.

واکنش اعراب و یهودیان به نقشه تقسیم فلسطین متفاوت بود، اعراب یک‌صدا با این پیشنهاد مخالفت کردند اما در برابر، کنگره صهیونیسم، هرچند با اصل تقسیم فلسطین موافقت کرد اما با این نقشه خاص مخالف بود.

با حل‌نشدن موضوع، در سال 1947، انگلستان حل مسئله فلسطین را به سازمان ملل سپرد و این سازمان با صدور قطعنامه 181 رأی به تقسیم فلسطین داد.

طبق این طرح، فلسطین به دو کشور یهودی و عربی تقسیم می‌شد و اداره بیت‌المقدس به‌عهده سازمان ملل متحد قرار می‌گرفت و کشور یهودی با حدود 56.5 درصد از خاک فلسطین و کشور عربی با 43.5 درصد از خاک فلسطین تشکیل می‌شد.

فلسطینی‌ها این تقسیم‌بندی را قبول نکردند و راضی نشدند که بیش از نیمی از خاک کشورشان را به یهودیان مهاجر بدهند.

در طرف مقابل، یهودیان از این طرح استقبال کردند، به خیابان‌ها آمدند و جشن گرفتند.

چند ماه بعد، انگلستان در 14 مه 1948 به قیمومیت خود پایان داد و نیروهایش را از فلسطین خارج کرد، همان روز موجودیت دولت اسرائیل توسط دیوید بن گوریون اعلام شد و یک روز بعد، ارتش‌های پنج کشور عربی (مصر، لبنان، سوریه، اردن و عراق) جهت حمایت از فلسطین وارد این کشور شدند و جنگ اول اعراب با اسرائیل آغاز شد که تا ژانویه 1949 ادامه یافت.

بعد از چند ماه جنگ، آتش‌بس اعلام شد و با شکست اعراب، اسرائیل توانست بخش بیشتری از فلسطین را اشغال کند و زمین‌های خودش را به 78 درصد برساند.

بنابراین، اسرائیل علاوه بر مناطقی که سازمان ملل تقسیم‌بندی کرده بود، 26 درصد از سرزمین‌های تحت قیمومیت در غرب رود اردن را نیز اشغال کرد. اردن نیز 21 درصد از سرزمین‌های تحت قیمومیت را اشغال و به خاک خود ضمیمه کرد، بیت‌المقدس به دو بخش تقسیم شد و اردن بخش‌های شرقی از جمله شهر باستانی را در اختیار گرفت و اسرائیل بخش غربی را به تصرف خود درآورد و مصر نیز باریکه غزه را در اختیار گرفت.

18 سال بعد، اسرائیل در جریان جنگ 6روزه، با شکست ارتش‌های سه کشور عربی یعنی مصر و سوریه و اردن، با تصرف تمام فلسطین، بخش‌هایی از خاک سوریه (بلندی‌های جولان)، مصر (غزه و صحرای سینا) و اردن (کرانه باختری ازجمله بیت‌المقدس) را به اشغال خود درآورد و سهم فلسطینی‌ها در کشور خودشان به صفر رسید.

از آن مقطع، راهکار تقسیم فلسطین به دو کشور بارها و بارها به‌اشکال مختلف مطرح شده است هرچند از دهه 1960 تا 1980 گروه‌های مبارز فلسطینی و سازمان آزادیبخش، مبارزه چریکی و عملیات‌های مسلحانه زیادی انجام دادند اما این عملیات‌ها به نتیجه‌ای نرسید و سازمان آزادیبخش فلسطین از سوی بسیاری از کشورها به‌عنوان گروه تروریستی شناخته شد.

یاسر عرفات که از حمایت شوروی و کشورهای عربی از جمله سوریه، عراق و لیبی برخوردار بود، پس از فروپاشی شوروی در سال 1991 حمایت بین‌المللی سنتی خود را از دست داد و ساف در سال 1969 پیشنهاد ایجاد یک کشور دوملّیتی را در کل قلمرو ارائه داد، این پیشنهاد توسط اسرائیل رد شد، زیرا این امر به‌منزله انحلال دولت اسرائیل بود.

در چنین فضایی بود که مذاکرات پنهانی میان سازمان آزادیبخش فلسطین و اسرائیل در اسلو پایتخت نروژ برقرار شد و در سپتامبر 1993 یاسر عرفات این پیمان را امضا کرد و به‌موجب آن کشور اسرائیل را به‌رسمیت شناخت و اسرائیل نیز ساف را به‌عنوان نماینده قانونی مردم فلسطینی قبول کرد.

تشکیلات خودگردان فلسطین در سال 1994 و متعاقب پیمان اسلو، به‌عنوان یک حکومت انتقالی پنج‌ساله تأسیس شد. این سازمان یک سازمان اداره موقت است که حکومت بر بخش‌هایی از کرانه باختری رود اردن و تمام مناطق نوار غزه را به‌عهده دارد (پس از سال 2007 که به کنترل نوار غزه توسط حماس انجامید، قلمروی تحت کنترل حکومت خودگردان به کرانه باختری محدود شده است).

طبق پیمان اسلو کنترل مسائل امنیتی و کشوری مناطق شهرنشین و فقط کنترل مسائل کشوری مناطق روستایی به تشکیلات خودگردان تفویض می‌شود، بقیهٔ مناطق و از جمله مناطق مسکونی اسرائیل، منطقهٔ درهٔ اردن و جاده‌های عبوری بین مناطق فلسطینی‌نشین تحت کنترل انحصاری اسرائیل باقی می‌ماند و بیت‌المقدس شرقی هم از شمول مفاد این پیمان مستثنی شد.

چرا اسرائیل امروز با طرح دودولتی مخالف است؟

طرح دودولتی که هدف آن تشکیل دو کشور مستقل ـ اسرائیل و فلسطین ـ کنار یکدیگر بود، در مقاطعی از سوی برخی دولت‌های اسرائیل (مانند اسحاق رابین، ایهود باراک و ایهود اولمرت) به‌عنوان راه‌حل احتمالی پذیرفته شد، اما در سال‌های اخیر، به‌ویژه با روی کار آمدن دولت‌های راست‌گرا مانند دولت بنیامین نتانیاهو، مخالفت با این طرح در سیاست رسمی اسرائیل غالب شده است.

دلایل این مخالفت چندوجهی است؛ نخست، نگرانی امنیتی اسرائیل نقش اساسی دارد. تجربه خروج اسرائیل از نوار غزه در سال 2005 که منجر به تسلط حماس و افزایش حملات راکتی شد، این تصور را تقویت کرده است که دولت فلسطینی می‌تواند به پایگاه دشمنان اسرائیل تبدیل شود، دولت‌های راست‌گرا این سناریو را تهدیدی برای امنیت ملی می‌دانند.

دوم، دلایل ایدئولوژیک و مذهبی است. بسیاری از احزاب مذهبی و شهرک‌نشینان اسرائیلی باور دارند که کرانه باختری بخشی از «سرزمین مقدس یهودیان» است و واگذاری آن برای تشکیل دولت فلسطینی را خیانت به ایمان دینی تلقی می‌کنند.

سوم روند شهرک‌سازی اسرائیل در کرانه باختری است؛ اکنون حدود 700 هزار اسرائیلی در کرانه باختری ساکن هستند و این موضوع تحقق عملی دودولتی را بسیار دشوار کرده است، عقب‌نشینی از این مناطق برای دولت‌های اسرائیلی هزینه سیاسی و اجتماعی بالایی دارد.

به‌‌رغم قطعنامه‌های متعدد شورای امنیت سازمان ملل متحد و تلاش‌های دیپلماتیک برخی کشورها برای تشکیل دولت فلسطینی در مرزهای 1967، اسرائیل به‌صورت پیوسته بخش‌های بیشتری از این مناطق را از طریق کوچ اجباری فلسطینیان، شهرک‌سازی و انتقال جمعیت جدید، به مناطق یهودی‌نشین تبدیل می‌کند.

در زمان حاضر بیش از 700 هزار اسرائیلی، معادل 10‌درصد از جمعیت اسرائیل در بیش از 150 شهرک یهودی‌نشین و 128 محله غیرقانونی درون کرانه باختری زندگی می‌کنند.

أمیرالمؤمنین علی (ع):

مَنْ أَحَبَّنِی وَجَدَنِی عِنْدَ مَمَاتِهِ بِحَیْثُ یُحِبُّ - وَ مَنْ أَبْغَضَنِی وَجَدَنِی عِنْدَ مَمَاتِهِ بِحَیْثُ یَکْرَهُ.

هر کس مرا دوست بدارد، مرا به هنگام مرگ می‌بیند، به گونه‌ای که مرا دوست می‌داشت

و هر کس مرا دشمن دارد، مرا به هنگام مرگ می‌بیند، آنچنان که ناگوار و نفرت داشت.

بحارالأنوار، ج ۶، ص۱۸۸

دبیرکل دارالافتاء لیبی و رئیس هیئت علمای این کشور با تاکید بر اینکه فلسطین بخشی از دارالاسلام است، خروج مسلمانان برای دفاع از آن را جهاد دفع دانست و نسبت به تفسیر نادرست برخی علما درباره جهاد طلب هشدار داد.

«الشیخ سامی الساعدی»، دبیرکل دارالافتاء لیبی و رئیس هیئت علمای این کشور گفت: «در دیدگاه فقهی، اگر فرض شود که تمامی کشورها دارای ولایت شرعی هستند، اجازه گرفتن از ولی امر تنها در مورد جهاد طلب مطرح است؛ جهادی که در آن مسلمانان به سرزمین دشمن حمله می‌برند تا آن را فتح کنند.»

وی ادامه داد: «اما جای تعجب است اگر بپذیریم که یک جوان مسلمان، وقتی از یک کشور اسلامی خارج می‌شود که ولی امر خاص خود را دارد و بخواهد از برادران مسلمانش در کشور اسلامی دیگر دفاع کند، این کار را جهاد طلب بنامیم.»

وی افزود که دفاع از سرزمین‌های اسلامی اشغال‌شده مانند فلسطین، جهاد دفع محسوب می‌شود و در جهاد دفع، برخلاف جهاد طلب، نیاز به کسب اجازه از ولی فقیه نیست.

دبیرکل دارالافتاء لیبی تصریح کرد: «اما اینجا فلسطین است، نه بریتانیا و نه یک کشور کافر. این همان فلسطینی است که محل بعثت پیامبر (ص) بوده و توسط یهودیان اشغال شده است.»

وی تاکید کرد: «خروج به سمت فلسطین از داخل جامعه اسلامی، جهاد دفع است نه جهاد طلب. جهاد طلب زمانی است که مسلمانان برای فتح سرزمین دشمن به آنجا می‌روند.»

الساعدی در پایان گفت: «هیچ‌گاه از بزرگان علمای قدیم و حدیث، غیر از این که فلسطین بخشی از دارالاسلام است و دفاع از آن جهاد دفع محسوب می‌شود، نشنیده‌ایم. خداوند ما را موفق بدارد و به گفتن حقیقت هدایت کند.»

دوشنبه, 07 مرداد 1404 23:37

این سه وظیفه را ترک نکن؛ هرگز!

امام محمد باقر علیه‌السلام:

ثَلاثٌ لَم یَجعَلِ اللّهُ (عزّ وجلّ) لأحدٍ فیهِنّ رُخصَةً: أدَاءُ الأمانَةِ إلی البَرِّ وَ الفاجِرِ، وَ الوفَاءُ بالعَهدِ لِلبَرِّ وَ الفاجِرِ، وَ بِرُّ الوالِدَینِ بَرَّینِ کانَا أو فاجِرَینِ.

 

سه چیز است که خداوند عزوجل به هیچ‌کس در ترک آن‌ها اجازه نداده است:

۱. ادای امانت به نیکوکار و فاسق،


۲. وفای به عهد نسبت به نیکوکار و فاسق،


۳. نیکی به پدر و مادر، خواه نیکوکار باشند یا فاسق.

 

بحارالأنوار، ج ۷۴، ص ۵۶

عزت الرشق، عضو دفتر سیاسی جنبش مقاومت اسلامی فلسطین (حماس) گفت: «اظهارات ترامپ پوشش بیشتری برای رژیم اشغالگر فراهم می‌کند تا به جنگ نابودی و گرسنگی علیه مردم فلسطین ادامه دهد.»
 
وی تاکید کرد که ترامپ گزارش‌های منتشر شده توسط سازمان ملل و سازمان‌های بین‌المللی در مورد غزه و قتل عام کودکان به دلیل محاصره و کارزار گرسنگی اسرائیل را نادیده می‌گیرد.
 
این مقام حماس همچنین اتهامات ایالات متحده در مورد دست داشتن حماس در سرقت کمک‌ها در غزه را «ادعاهای بی‌اساس و بدون مدرک» خواند و گفت که چنین ادعاهایی اخیرا توسط تحقیقات داخلی انجام شده توسط آژانس توسعه بین‌المللی ایالات متحده (USAID) رد شده است.
 
وی افزود: «اشغالگران با هدف قرار دادن عمدی افسران پلیس فلسطین که برای محافظت از کامیون‌های امدادرسانی خدمت می‌کنند، به هرج و مرج، بی‌قانونی و سرقت کمک‌ها را دامن می‌زنند و آنها را در معرض غارت توسط باندهایی قرار می‌دهند که مستقیما توسط ارتش اسرائیل حمایت می‌شوند.»
 
الرشق از دولت آمریکا خواست تا از تکرار طوطی‌وار تبلیغات و دروغ‌های بی‌اساس اشغالگران اسرائیلی دست بردارد، ارزش‌ها و اصول بشردوستانه را در اولویت قرار دهد و مسئولیت‌های اخلاقی و بشردوستانه خود را در قبال محاصره، گرسنگی و قتل عام‌های سیستماتیک اسرائیل در غزه بر عهده بگیرد.
 
دفتر اطلاع‌رسانی دولت غزه روز یکشنبه با انتشار بیانیه‌ای نسبت به تشدید قحطی در نوار غزه هشدار داد و تاکید کرد که بحران قحطی و گرسنگی در غزه نه تنها ادامه داشته بلکه با توجه به ناکامی‌های آشکار در کمک‌رسانی و استمرار محاصره، در حال گسترش بوده و خطرات آن رو به افزایش است.

ماموستا یحیی اسماعیلی ، با محکومیت محاصره غزه و سکوت مجامع بین‌المللی اظهار داشت: اگر به تاریخ گذشته بنگریم به این نتیجه می‌رسیم که دشمنی یهود با اسلام از زمان بعثت پیامبر اکرم(ص) بوده و پیش از بعثت ایشان، یهود در زمان حادث شدن مشکلات، به نبی مکرم اسلام متوسل می‌شدند.

وی تصریح کرد: اما زمانی که پیامبر به مدینه هجرت کرد دشمنی یهود از آن طریق آغاز شد و همواره در هر کجای دنیا با مسلمانان دشمنی داشتند و آنها دشمنانی آدم‌کش و ضدبشری هستند.

امام جمعه گوگ تپه مهاباد بیان کرد: در این شرایط حساس، مسلمانان باید دشمن‌شناس باشند و مسئله فلسطین را نباید فراموش کنند و از سوی دیگر باید یهود را به خوبی شناخت و در برابر جنایات آنها قیام و مقاومت کرد و مبلغان و ائمه جمعه نیز وظیفه دارند به مردم آگاهی دهند که به واقع یهود دشمن بشریت است.

وی ادامه داد: در شرایطی که مردم فلسطین با کثیف‌ترین تاکتیک‌های جنگی به دست صهیونیست‌ها نسل‌کشی می‌شوند، نباید حکام بی‌غیرت عربی در مقابل این ترفندهای یهود تسلیم شوند.

ماموستا اسماعیلی بیان کرد: اگر به تاریخ بنگریم، کوتاه‌ترین خطبه برای یکی از خطیب‌های فلسطینی است که در یکی از خطبه‌های نماز جمعه بیان کرده که در زمانی که بیش از 500 هزار نفر مردم مظلوم فلسطین شهید و بیش از 200 هزار مجروح و بیش از دو میلیون آواره شدند و این موارد نتوانست دنیای اسلام را بیدار سازد، بنابراین نماز جمعه خواندن چه فایده‌ای دارد؟

وی ادامه داد: بی‌تردید باید از این خطیب بزرگ درس گرفت و علما و نویسندگان نیز دشمن را بشناسند و وحشی‌گری اسرائیل جنایتکار را به تمام دنیا اعلام کنند و علاوه بر آن در مقابل استکبار جهانی و صهیونیست خون‌آشام قیام کرده و به مردم آگاهی دهند و آنها را توجیه کنند.

امام جمعه گوگ تپه مهاباد اظهار داشت: در این شرایط حساس وظیفه مسلمانان دنیا اعم از شیعه و سنی، اتحاد است چون اگر آنان با یکدیگر همبستگی داشته باشند هیچ موقع صهیونیسم و اسرائیل جنایتکار نمی‌توانند به کشورهای اسلامی چشم طمع بدوزد و به آنان حمله کند.

وی تصریح کرد: بی‌شک حمله و جسارت دشمن صهیونیست به کشورهای اسلامی به این خاطر است که دنیای اسلام با یکدیگر متحد نیستند و در این راستا شیعه و سنی وظیفه دارند که در مقابل ترفندهای رژیم صهیونیستی آگاه بوده و بصیرت داشته باشند.

ماموستا اسماعیلی بیان کرد: بصیرت‌افزایی و اتحاد در این شرایط برای مسلمانان واجب است تا در برابر صهیونیسم و آمریکای جنایتکار قیام کرده تا اسلام و مسلمانان از دست این جنایتکاران نجات یابند و پرچم اسلام در تمامی گیتی برافراشته شود.

شیخ حسین افروز امام جمعه اهل سنت بخش سیراف با تاکید بر فریادرسی به ندای مظلومین غزه و هشدار به حکام منفعل عرب، اظهار داشت: پیامبراسلام(ص) می فرماید: یااهل الاسلام یغیثون بکم ان تدعوا ربکم أن ینصرکم ، این صدای مردم مظلوم مسلمانان غزه است هر کسی فریاد دادخواهی مظلومی را که از مسلمانان یاری می خواهد وبشنود اما به یاری آن مظلوم بر نخیزد مسلمان نیست.
 
شیخ افروز بیان کرد: مردم غزه و فلسطین از گرسنگی با مرگ دست و پنجه نرم می کنند و دیگر رمغی به تن ندارند؛ از جنایات صهیونیسم غاصب وحامیانش، مردم غزه امروز نیاز به کمک رسانی وسیع و سریع دارند.
 
این عالم اهل سنت تصریح کرد: از کشورهای اسلامی توقع وجود دارد که بشتابند، کجاست آن غیرت؟ کجایند حکام کشور های عربی؟ ، اینکه به عنوان نظاره ‌گر ایستاده و وهیچ اقدامی بر علیه صهیونیسم غاصب وکودک کش نمی کنند پذیرفتنی نیست.
 
وی در پایان تاکید کرد: امیدواریم خداوند متعال هر چه زودتر نصرت و عنایت ویژه خود را بر این ملت مظلوم فلسطین و غزه عنایت فرماید و حاکمان خود فروخته عربی و اسلامی را بیدار نماید.
 

در روز قیامت که تنها سرمایه انسان، قلبِ سلیم است - همان قلبی که عطر و بوی خدا به خود گرفته است – به خوبی خواهیم دانست که در دنیا فقط یک چیز بود که می‌بایست از آن وحشت می‌داشتیم، ولاغیر.

 امیرالمؤمنین علیه‌السلام در نهج‌البلاغه، اینگونه ما را سفارش می‌نمایند:

 

«وَ لَا یَخَافَنَّ إِلَّا ذَنْبَهُ.» ۱

هیچ کس جز از گناه خود نترسد.

 

شرح:

تنها امید و پشتوانه دنیوی و اخروی انسان، خداست؛ از همین رو، تنها چیزی که باید از آن ترسید، گناه است؛ زیرا گناه، همان چیزی است که انسان را از خدا جدا می کند.

حتی اگر فرضاً در آتش جهنم هم باشیم، عذاب واقعی، همان جدایی از خداست. امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام خطاب به خداوند متعال اینگونه عرضه می‌دارد:

«رَبّی صَبَرْتُ عَلی عَذابِکَ فَکَیْفَ اَصْبِرُ عَلی فِراقِکَ.» ۲

پروردگارم، بر فرض که بر عذابت شکیبایی ورزم، ولی بر فراقت چگونه صبر کنم؟

 

در روزی که تنها سرمایه انسان، قلبِ سلیم است ۳ – همان قلبی که عطر و بوی خدا به خود گرفته است – به خوبی خواهیم دانست که تنها چیزی که در دنیا می‌بایست از آن وحشت می‌داشتیم، گناه بود، ولاغیر.

امام باقر علیه‌السلام در این رابطه می‌فرمایند:

«مَا شَیْءٌ أَفْسَدَ لِلْقَلْبِ مِنَ اَلْخَطِیئَةِ إِنَّ اَلْقَلْبَ لَیُوَاقِعُ اَلْخَطِیئَةَ فَمَا تَزَالُ بِهِ حَتَّی تَغْلِبَ عَلَیْهِ.» ۴

چیزی به اندازه معصیت و گناه، قلب آدمی را تباه نمی‌سازد؛ زیرا قلب که به نافرمانی خداوند آلوده شد، نیرومندی خود را از دست خواهد داد، تا اینکه واژگون شود.

قلب واژگون، قلبی که عطر و بوی گناه به خود گرفته و از خدا جدا شده، دیگر در آن روز کارایی ندارد.

 

از همین روست که مؤمن واقعی، نه ترس از دشمن دارد – چرا که او در جبهه خدا و با خداست و خداوند برای او کافیست – و نه ترس از گرفتاری‌ها و مشکلات دنیوی – چرا که همه‌چیز را از جانب خدا می‌داند و هر چه از جانب دوست رسد، نکوست؛ لذا تنها چیزی که مؤمن حقیقی را به وحشت می‌اندازد، جدایی از خدا و هر آنچه که باعث این جدایی می‌شود است.

بنابراین به فرموده حضرت امیر علیه‌السلام، تنها باید از گناه خویش بترسیم، ولاغیر.

 

پی‌نوشت‌ها:

۱. حکمت ۸۲.

۲. دعای کمیل.

۳. «یَوْمَ لَا یَنْفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ، إلَّا مَنْ أَتَی اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِیمٍ؛ در آن روز (روز قیامت) که مال و فرزندان سودی نمی‌بخشد، مگر کسی که با قلب سلیم به پیشگاه خدا آید.» (شعراء، ۸۸-۸۹)

۴. امالی شیخ صدوق، ج ۱، ص ۳۹۷.

متن حاضر به بررسی پیامدهای منفی اهمال‌کاری می‌پردازد. اهمال‌کاری می‌تواند منجر به افت تحصیلی، استرس، افسردگی، کاهش اعتماد به نفس و عدم دستیابی به اهداف شود. برای غلبه بر اهمال‌کاری، ابتدا باید انگیزه و هدف خود را مشخص کرد و سپس به دنبال راهکارهای عملی برای تغییر رفتاری بود.

از دست دادن فرصت‌ها، استرس مداوم و افسردگی، تنها بخشی از پیامدهای مخرب اهمال‌کاری هستند. آیا حاضرید برای تغییر، قدمی بردارید؟

 

اهمال‌کاری پیامدهای نامطلوب و گاه جبران‌ناپذیر دارد.[۱] و این پیامدها می‌تواند حوزه‌های زیادی از زندگی مانند تحصیل، شغل، مسئولیت‌های مهم و حتی کارهای جزئی روزمره را با مشکل مواجه نماید.

برخی پژوهش‌ها، افت تحصیلی،‌ احساس ناتوانی،‌ نمره‌های پایین کلاسی، انصراف از تحصیل، استرس و نگرانی، افسردگی، خواب آشفته، برنامه غذایی و عادات ورزشی نامناسب و کاهش خودباوری را از آثار نامطلوب اهمال‌کاری دانسته‌اند.

افراد اهمال‌کار، امید و انگیزه کمی برای موفقیت دارند.[۲] به موجب فقدان تلاش کافی، کمیت و کیفیت یادگیری آن‌ها پایین‌تر از دیگران است و مانع موفقیت تحصیلی ایشان می‌شود[۳]. در نتیجه، در دراز مدت استرس و آشفتگی را تجربه می‌کنند و از پیشرفت و دستیابی به اهداف خود باز می‌مانند.

وقتی آثار مخرّب اهمال‌کاری بر زندگی خودتان را بنویسید و مرور نمایید، احساس نیاز به رفع این مشکل تقویت می‌شود و انگیزه‌ی شما بیشتر می‌شود.

همچنین وقتی بدانید، «چرا در پی کاهش اهمال‌کاری هستید و هدفتان چیست؟» بهتر می‌توانید راه خود را پیدا کنید.

پس ابتدا برای خودتان روشن کنید: چرا دنبال رهایی از اهمال‌کاری هستید.

 

پی نوشت ها:

[۱] . گلستانی بخت و شکری (۱۳۹۲). رابطه تعلل‌ورزی تحصیلی با باورهای شناختی. فصلنامه علمی – پژوهشی شناخت اجتماعی. ۲(۱)، ص ۸۹.

[۲] . پور عبدل و همکاران (۱۳۹۳). مقایسه اهمال‌کاری تحصیلی و سرزندگی تحصیلی در دانش‌آموزان با و بدون اختلال یادگیری خاص. مجله ناتوانی‌های یادگیری، ۴(۳)، ۲۲.

[۳] . Meirav, H. & Marina G. (۲۰۱۲). Academic Procrastination, Emotional Intelligence, Academic Self-Efficacy, and GPA: A Comparison between Students with and Without Learning Disabilities. Journal of learning disabilities, ۲(۱), ۱-۹, ۲۰۱۲.

 

منبع: کتاب رهایی از اهمال کاری، ۲۱

آیت الله بهجت معتقدند که هماهنگی اخلاقی کامل بین زن و مرد در محیط خانواده امری غیرممکن است. برای داشتن یک محیط گرم و صمیمی، باید صبر، استقامت، گذشت، چشم‌پوشی و رأفت را سرلوحه قرار داد.

 در جستجوی خانه‌ای گرم و باصفا، اغلب به دنبال فرمول‌های پیچیده می‌گردیم، در حالی که آیت الله بهجت، با نگاهی عمیق، راهکاری ساده و در عین حال بنیادین را ارائه می‌دهند: صبر، گذشت و رأفت.

 

هماهنگی و موافقت اخلاقی بین مرد و زن در محیط خانواده از هر لحاظ و به‌صورت صددرصد برای غیر انبیا و اولیا علیهم‌السلام غیرممکن است.

اگر بخواهیم محیط خانه، گرم و باصفا و صمیمی باشد، فقط باید صبر، استقامت، گذشت، چشم‌پوشی و رأفت را پیشه خود کنیم تا محیط خانه گرم و نورانی باشد.

اگر اینها نباشد اصطکاک و برخورد پیش خواهد آمد و همه اختلافات خانوادگی از همین‌جا ناشی می‌شود.

 

منبع: در محضر بهجت، ج ۱، ص ۳۰۰

احادیث